Οι άλλοι: Η κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς θα επιδιώξει να βγάλει αυτή την πολιτική «σεζόν», από τη ΔΕΘ έως τις διπλές εκλογές του Μαΐου του 2014, καβάλα σε μία περίεργη, για τους περισσότερους, αφήγηση περί πρωτογενούς πλεονάσματος και ενός… καταφερτζήδικου τρόπου, ενός συνδυασμού δανείων και χρημάτων από Κοινοτικές πηγές, για να καλυφθεί το «κενό» στα δημοσιονομικά της επόμενης χρονιάς. Αυτό που θέλει η κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς είναι, το εύκολο, να κρατήσει δεμένους τους έχοντες και τους κατέχοντες, που εξαιτίας της εκλογικής ανόδου της Αριστεράς φοβούνται και τον ίσκιο τους, αλλά και, το δύσκολο, να πιάσει μαλάκα τον κόσμο που κινείται στο «ανάμεσα», δηλαδή τον κόσμο που καταλαβαίνει το πόσο άδικη είναι η ασκούμενη πολιτική αλλά δεν έχει πεισθεί ότι υπάρχει κάτι άλλο, πέρα από αυτή την ασκούμενη πολιτική.
Εμείς: Ενώ λοιπόν η άλλη πλευρά έχει ένα τόσο γελοίο σχέδιο, η από εδώ πλευρά μοιάζει πως έχει πάθει ένα κοκομπλόκο και, στην καλύτερη περίπτωση, συζητά για το αν η ήττα(;) που έρχεται(!) θα είναι άδοξη ή ένδοξη… Νομίζω πως το πρόβλημα με εμάς είναι ότι, σε γενικές γραμμές και με αρκετές εξαιρέσεις, παραμένουμε όπως ήμασταν πριν ξεσπάσει αυτός ο πανικός και διατηρούμε τις, προ του πανικού, βεβαιότητες μας. Εγώ το παίζω μεταμοντέρνος και γράφω κειμενάκια για αγράμματους και χούλιγκαν, εσύ πας να μιλήσεις σε μία πολιτική εκδήλωση και τους διαβάζεις το διδακτορικό σου, ο άλλος κάνει τον επαναστάτη και στο πρώτο μπραφ συμπεριφέρεται σαν τον Σκούμπι Ντου και πάει λέγοντας.
Οπότε; Οπότε δεν μιζεριαζόμαστε και ψάχνουμε να βρούμε το καλό σε αυτή την ιστορία. Από εδώ που εγώ στέκομαι βλέπω το εξής καλό: Τόσο η ιστορία με το πλεόνασμα των άλλων, όσο και η ιστορία με το δικό μας υστέρημα, γκρεμίζονται εύκολα. Το μόνο που θέλει είναι ένα… σφυρί που μία θα χτυπάει, το εύκολο, την ιστορία των άλλων και μία θα χτυπάει, το δύσκολο, τη δική μας ιστορία. O.K;
O alterthess ιανός