Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στους δρόμους της Αθήνας 23 Φεβρουαρίου. Το περιοδικό “Σχεδία” αποτελεί το πρώτο περιοδικό που πωλείται όχι στα περίπτερα αλλά στους δρόμους από συμπολίτες μας που βιώνουν οι ίδιοι την οικονομική κρίση με τον πιο σκληρό τρόπο. Άνεργοι, άστεγοι, άνθρωποι με χαμηλό η και καθόλου εισόδημα εισέρχονται σε μια διαφορετική καθημερινότητα με όρους αξιοπρέπειας. Για το περιοδικό Σχεδία το οποίο εδώ και δύο εβδομάδες κυκλοφορεί και στην Θεσσαλονίκη μίλησε σήμερα στο Κόκκινο στους 93,4 sta FM στην εκπομπή “Δύο Λύκοι”p Χρ. Αλεφάντης, υπεύθυνος του περιοδικού
Η κυκλοφορία του περιοδικού είναι το αποτέλεσμα 6 χρόνων προσπάθειας είπε ο Χρ. Αλεφάντης ξεκαθαρίζοντας ότι καταρχάς πρόκειται για ένα κοινωνικο προτζεκτ και μετά δημοσιογραφικο
“Στόχος μας είναι να έχουμε στα χέρια μας ένα ανεξάρτητο δημοσιογραφικό περιοδικό που να υποστηρίξει τον άνθρωπο”σημείωσε.
Ως περιοδικο αυτό που το διαφοροποιει από άλλα είναι ότι δεν πωλείται στα περίπτερα αλλα αποκλειστικά στους δρόμους από συμπολίτες μας άνεργους, άστεγους, οι οποίοι κερδίζουν από την τιμη πωλησης του που είναι 3 ευρώ τα μισά ,δηλαδή το 1,5 ευρω το οποίο αποτελεί ένα εισόδημα για τον πωλητή.
Όπως τόνισε ακόμη αναφερόμενος σε δεκάδες παραδείγματα περιοδικών δρόμου που κυκλοφορούν σε όλη την Ευρώπη, όλα τα περιοδικα δρομου παρεμβαίνουν στις ζωές των ανθρωπων με δύο βασικούς τρόπους. Εξασφαλίζουν για τον άνθρωπο ένα βασικό εισόδημα με αξιοπρέπεια γιατι η πώληση του περιοδικού δεν συνιστά ούτε ελεημοσύνη ούτε επαιτία, αλλά μία σκληρη δουλεια που εξασφαλίζει για τον πωλητή ένα μίνιμουμ εισοδημα για τις πιο βασικες αναγκες, τσιγάρα, φαγητό για άλλους το ρεύμα ή και το νοίκι. “Αυτό που εισπράτταμε ως γνωση από την εμπειρία από το εξωτερικό είναι ότι από την κοινωνική αυτή διαδικασια ο άνεργος ή ο άστεγος επανακτά την χαμένη του αξιοπρέπεια ξαναγίνεται ενεργός” είπε χαρακτηριστικά ο Χρ. Αλεφάντης.
Οι άνθρωποι που συμμετέχουν στην πώληση της σχεδίας χαιρονται περισσοτερο απ`ολα το γεγονός ότι “πλέον δεν είμαστε αόρατοι”σημείωσε προσθέτοντας: “Είναι φοβερό αυτό που συχνά λέμε στην Ελλάδα ότι πρόκειται για ανθρώπους της διπλανής πόρτας, στην πραγματικότητα οι άστεγοι έχουν βγει από την δικιά μας πόρτα μας, είναι άνεργοι που τα έχασαν όλα”
Μια από τις καθημερινες αγωνίες των ατόμων που πήραν την πρωτοβουλία για το περιοδικό ήταν το αν θα δεχτεί ο άνθρωπος να φορέσει ένα κόκκινο γιλέκο και να εκτεθει. Η απάντηση που γρήγορα πήραν από τον κόσμο που το πλαισίωσε είναι ότι το δέχεται καθώς για τον ίδιο είναι μια μεγάλη ανάγκη, μια δουλειά. Μία δεύτερη αγωνία ήταν σύμφωνα με τον ίδιο, το πως θα το δεχτεί το περιοδικό η κοινωνία, αγωνία που γρήγορα ξεπεράστηκε καθώς ο κόσμος όμως το αγκάλιασε από τη πρώτη στιγμή.
Σχετικά με την θεματολογία του περιοδικού ο Χρ. Αλεφάντης εξήγησε ότι πρόκειται σαφώς για ένα κοινωνικό και πολιτικό περιοδικό το οποίο όμως δεν είναι θεματολογικα εγλωβισμένο, ασχολείται, όπως χαρακτηριστικά είπε, με ό,τι μπορεί νας μας απασχολεί, με το ποδόσφαιρο, τον πολιτισμό, την κοινωνία, μέσα από μία ανεξάρτητη δημοσιογραφική γραφή,με αισιοδοξία και χιούμορ.
Το μότο, όπως και σε άλλες χώρες που κυκλοφορούν παρόμοια περιοδικά, είναι ότι το περιοδικό δρόμου είναι “μέρος της λύσης του προβλήματος”, σημείωσε ακόμη αναφερόμενος τόσο στον τρόπο που διανέμεται αλλά και στο δημοσιογραφικό σκέλος καθώς στα κείμενα που περιλαμβάνονται η “Σχεδία” προτείνει “έναν δρόμο, έναν τρόπο”
Τέλος, όσον αφορά την υποδοχή που επεφύλαξε η Θεσσαλονίκη στην “Σχεδία” ο Χρίστος Αλεφάντης περιέγραψε μία σκηνή όπου ένας πωλητής της Σχεδίας πουλάει το περιοδικό σε μία γωνία στην Τσιμική με Αριστοτέλους εξηγώντας το τι είναι το περιοδικό και η κυρία την αγοράζει με ένα χαμόγελο, μία σοκολάτα και την φράση “σας περιμέναμε …“