Αύγουστο του 2013 ο Β. Σόιμπλε μίλησε πρώτη φορά για τρίτο πρόγραμμα στήριξης στην Ελλάδα. Ο λογαριασμός τότε ήταν περίπου 11 δισ. Τον Φεβρουάριο του 2014 ο Σόιμπλε ξαναχτύπησε, διαρρέοντας (“Spiegel”) σχέδιο για τρίτο δάνειο, ύψους 20 δισ., από τον ESM. Τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου, ένα μήνα προ των ευρωεκλογών, δήλωνε στην «Καθημερινή»: «Τρίτο πακέτο; Ίσως, Κούρεμα; Ποτέ. Επιμήκυνση και μείωση επιτοκίων, πιθανότατα». Ήταν προεκλογική υπόσχεση δώρου προς την κυβέρνηση Σαμαρά. Η οποία τον Δεκέμβριο, λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές, μαζί με τη δίμηνη παράταση του Μνημονίου, ζήτησε προληπτική πιστωτική γραμμή στον ESM – υπολογιζόταν στα 11 δισ. για 1 έτος, με δυνατότητα δυο εξάμηνων παρατάσεων-, συνοδεία Μνημονίου, φυσικά, όπως κάθε χρηματοδοτική στήριξη από τον ESM.
Λίγους μήνες μετά, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛΛ. πια και αφού είχε υπογραφεί η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, το τρίτο πακέτο επανήλθε. Στις 25/2 η “Rheinische Post” προανήγγειλε γερμανικό σχέδιο για τρίτο δάνειο 20 δισ. μέσω ESM το καλοκαίρι και, αποκρούοντας τις τυπικές διαψεύσεις, απέδιδε στον Β. Σόιμπλε τη φράση: «Ποτέ μη λες ποτέ». Τον Μάρτιο, μεσούσης της διαπραγμάτευσης, ο Ισπανός υπουργός Οικονομικών Ντε Γκίντος «κάρφωσε» συζητήσεις με τον Σόιμπλε και άλλους ομολόγους του στο Eurogroup περί τρίτου δανείου έως 50 δισ. μέσω ESM. Τον Απρίλιο, ο Μ. Φρέιζερ του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (σύμβουλος της γερμανικής κυβέρνησης) επεσήμαινε ότι «το σημαντικό δεν είναι η τωρινή διαπραγμάτευση, αλλά το τι θα γίνει το καλοκαίρι. Είναι φανερό ότι θα ξεκινήσει μια συζήτηση για ένα νέο πακέτο τριών χρόνων, ύψους 30-40 δισ.» Την τελευταία πινελιά στην αυτοεκπληρούμενη προφητεία έβαλε ο Σόιμπλε, αρχές Ιουνίου, ρωτώντας τον Αμερικανό ομόλογό του Τζακ Λιου: «Γιατί δεν δίνετε εσείς 50 δισ. στην Ελλάδα;». Ακόμη και το ποσό δεν ήταν τυχαίο.
Η ακολουθία των γεγονότων αποδεικνύει ότι η γερμανική στρατηγική στο ελληνικό πείραμα δεν παρεξέκλινε ούτε κατά εκατοστό την τελευταία διετία. Ούτε καν στο μέγεθος του τρίτου πακέτου: από τα 20 δισ. «εκκίνησής» του το 2013 φτάσαμε «φυσιολογικά» στα περίπου 50 δισ. (που, κατά τις ενδείξεις, θα είναι το νέο δάνειο), αφού ΔΝΤ και Ε.Ε. έχουν παγώσει τη χρηματοδότηση εδώ και 1-1,5 χρόνο, ενώ η Ελλάδα κατέβαλε περίπου 17 δισ. για εξόφληση δόσεων, στραγγίζοντας κάθε απόθεμα.
Η γερμανική τακτική απορρόφησε ταχύτατα το σοκ της εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, ροκάνισε μεθοδικά τον χρόνο της διαπραγμάτευσης, εμβάθυνε τις συμμαχίες της γύρω από το GRexit και τελικά επιχειρεί να εξουδετερώσει το διεθνές αποτύπωμα του ελληνικού Όχι, φέρνοντας τα πράγματα εκεί που εξ αρχής είχε σχεδιάσει: στην αποδοχή του τρίτου πακέτου και του τρίτου Μνημονίου υπό τον εκβιασμό της έξωσης. Το μήνυμα που μεταδίδει είναι απλό: TINA= There Is No Alternative.
Εν μέρει η γερμανική ελίτ έχει δίκιο. Δεν υπάρχει εναλλακτική στο πλαίσιο των «κανόνων» της Ευρωζώνης και της Ε.Ε., ιδιαίτερα αυτών που θεσπίστηκαν στη διάρκεια της κρίσης. Οι κανόνες έχουν την ιστορική πρωτοτυπία ότι χρησιμοποίησαν την Ελλάδα ως πεδίο πειραματισμού. Ισχύει και στην περίπτωση του τρίτου πακέτου. Ο ESM έχει μέχρι σήμερα προσφέρει τις «υπηρεσίες» του μόνο στις τραπεζικές, ουσιαστικά, διασώσεις Ισπανίας και Κύπρου. Πρώτη φορά θα εφαρμοστούν οι κανόνες του σε δανεισμό κράτους. Στους κανόνες αυτούς περιλαμβάνεται όχι μόνο η Συνθήκη για τον ESM, που προβλέπει Μνημόνιο και διαρκή αξιολόγηση, αλλά και το Σύμφωνο για το Ευρώ+, που προβλέπει ελεγχόμενη χρεοκοπία εντός ΟΝΕ, σε περίπτωση που ένα πρόγραμμα δεν οδηγεί σε βιώσιμο χρέος (υποχρεωτικές διαπραγματεύσεις με ιδιώτες δανειστές για αναδιάρθρωση χρέους). Επειδή όμως το ελληνικό χρέος ανήκει κατά 80% στους «θεσμούς», οι οποίοι έχουν αυτοεξαιρεθεί από τους κανόνες που θέσπισαν, το βάρος πέφτει στην επόμενη ομάδα «κανόνων»: νέα ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών, αυτή τη φορά σε συνδυασμό με bail in βάσει της ισχύουσας κοινοτικής Οδηγίας. Εξ ου και οι εισηγήσεις μέρος του δανεισμού, έως 20 δισ., να αφορά τις συστημικές τράπεζες. Τις ίδιες που μέχρι πριν 20 μέρες ήταν «οι καλύτερα ανακεφαλαιοποιημένες στην Ευρωζώνη», σύμφωνα με την επικεφαλής του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού (SSM) Ντανιέλ Νουί!
Το γερμανικό σχέδιο αποδεικνύεται η τέλεια παγίδα, που οδηγεί το ελληνικό πείραμα στο τελικό του στάδιο. Κι αυτό το στάδιο δεν αφορά τόσο την εφαρμογή της τελευταίας γενιάς «ευρωπαϊκών κανόνων» στο πειραματόζωο Ελλάδα. Ούτε το ενδεχόμενο εξώθησης σε ένα χαοτικό GRexit, αν η «τελευταία ευκαιρία» αποδειχθεί «τελευταίο καψώνι». Αφορά κυρίως την υπαρξιακή ακροβασία στην οποία υποβάλλονται το πρώτο αριστερό πολιτικό πείραμα στην Ευρώπη και η κοινωνική αντίσταση που απογειώθηκε με το Όχι» αφήνοντας όλους άφωνους. Άλλους από άγρια χαρά κι άλλους από βαθύτατο φόβο.
πηγή: Αυγή