Ποτάμια δακρύων ρέουν εδώ και μία εβδομάδα για το πόσο κακό κάνουν στην τοπική αυτοδιοίκηση, στο θεσμό και τη λειτουργία του, η παρέμβαση των πολιτικών κομμάτων, η επιλογή υποψηφίων δημάρχων με κομματικά κριτήρια και πάνω απ’ όλα η σύνδεση των αυτοδιοικητικών εκλογών του Μαΐου με το γενικότερο θέμα μας, δηλαδή με τη συνέχιση ή όχι της εφαρμογής αυτής της πολιτικής που φτωχοποιεί τους πολλούς καλούς ανθρώπους και προστατεύει αυτούς που χρόνια τώρα τρομπάρουν με εκατομμύρια ευρώ τους λογαριασμούς τους στην Ελβετία και όχι μόνο. Ποτάμια δακρύων που τρέχουν από τα μάτια αυτών που πανηγύριζαν στις αυτοδιοίκητες εκλογές του 2010 υποστηρίζοντας πως το αποτέλεσμα, που πράγματι δεν ήταν καθόλου κακό για το ΠΑΣΟΚ, αποτέλεσε μία δικαίωση για την επιλογή του Παπανδρέου να μετατρέψει την Ελλάδα σε μία δεύτερη Βουλγαρία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ποτάμια δακρύων από τα μάτια αυτών που πανηγύριζαν γιατί, τότε, οι δήμοι της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας βάφτηκαν στα χρώματα του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Προφανώς η άλλη πλευρά έχει το δικαίωμα να δοκιμάζει τη μνήμη των πολλών καλών ανθρώπων, έχει το δικαίωμα να δίνει ρεσιτάλ υποκρισίας, να λέει ψέματα, να ποδοπατά την πραγματικότητα και, φυσικά, να κατηγορεί την απ’ εδώ πλευρά για τα πάντα.
Τ’ ότι άρχισαν την κλάψα από τώρα είναι καλό σημάδι, δείχνει ότι μαζεύονται, ότι προσπαθούν να ορίσουν ένα χώρο, δείχνει πως καταλαβαίνουν ότι χάνουν διαρκώς έδαφος. Δείχνει και την αγωνία τους να συγκροτήσουν ένα μέτωπο: Από τα δεξιά της Δεξιάς μέχρι τους «ανεξάρτητους» του νέου νεοφιλελεύθερου Κέντρου. Οι πιθανότητες να το συγκροτήσουν είναι αρκετές και αυτό πάει να πει πως στην απ’ εδώ πλευρά θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο το τι πάει να αντιμετωπίσει στις εκλογές του Μαΐου. Πολιτικά η από εκεί πλευρά βρίσκεται στο στάδιο της απόλυτης ξεφτίλας, αλλά αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό, άλλωστε η απ’ εδώ πλευρά και άλλες εποχές είχε την πολιτική υπεροχή αλλά από αποτέλεσμα… μηδέν. Ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Μαΐου, οι ευρωεκλογές είναι μία άλλη ιστορία, η απ’ εδώ πλευρά έχει την ευκαιρία να συγκροτήσει το δικό της Μέτωπο στη βάση ενός μίνιμουμ προγράμματος για μία αριστερή – καλή διακυβέρνηση στους δήμους. Αν ακόμα κάποιοι έχουν αυταπάτες για τους «ανεξάρτητους» που έχουν χορηγό τον Μπόμπολα, να πάνε να το κοιτάξουν το θέμα τους. Από την άλλη αυτή η ιστορία, του Μετώπου του Μάη, προφανώς δεν μπορεί να προχωρήσει με απίθανες επιλογές, με γκρίνιες, με προσωπικά κολλήματα και κυρίως με τα χέρια κατεβασμένα. Άντε να ανεβαίνουμε.
Ο alterthess ιανός