Το θέατρο ΟΜΜΑ ΣΤΟΥΝΤΙΟ παρουσιάζει ξανά το Σάββατο (09/06) και την Κυριακή (10/06) στις 9 το βράδυ, το θεατρικό έργο «Το ημερολόγιο ενός τρελλού», του ρώσου συγγραφέα Νικολάι Γκόγκολ.
Πρόκειται για έναν μονόλογο ενός «έγκλειστου» διανοητικά ασθενή, ενός ανθρώπου, που προσπαθεί να λυτρωθεί,μέσα απο μια βασανιστική εξομολόγηση, που μας παρουσιάζεται επί σκηνής, εν είδει ημερολογίου… Ήρωας αυτού του Ημερολογίου είναι ένας χαμηλόβαθμος δημόσιος υπάλληλος. Δεν διαφέρει σε τίποτα από χιλιάδες άλλους – ξυπνάει το πρωί, πηγαίνει στο γραφείο, ασχολείται με έγγραφα, εκτελεί θελήματα για τους ανωτέρους του, διορθώνει κοντυλοφόρους.
Είναι ένα γρανάζι σε έναν τεράστιο παγιωμένο μηχανισμό που κανείς δεν θυμάται πότε ξεκίνησε να τρίζει, κανείς δεν διανοείται καν να αναρωτηθεί, δεν έχει άλλωστε νόημα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Προϊστάμενοι, υφιστάμενοι, αξιωματούχοι: οι σχέσεις είναι καθορισμένες, συγκεκριμένες. Οι στιβάδες της κοινωνίας και ότι απορρέει από αυτές (δύναμη, επίδραση, εξουσία, σεβασμός) συνθέτουν τον κόσμο «έτσι όπως είναι». Η εθιμοτυπία που τις συνοδεύει είναι η αλήθεια.
Σ αυτόν τον κόσμο καλείσαι να εκτελέσεις το καθήκον σου, που δεν είναι παρά η δουλειά σου, οι υποχρεώσεις της θέσης σου. Ναι, η διόρθωση κοντυλοφόρων. Σ αυτόν τον κόσμο έχεις τον σεβασμό που υποδεικνύει η θέση σου. Η ύπαρξη σου είναι η θέση σου. Είσαι η θέση σου.Δεν είναι τυχαίο νομίζω, ότι πριν τον ερχομό του εφιαλτικού μοντερνισμού του Κάφκα, στη τσαρική Ρωσία, σ αυτό το απέραντο έθνος που διοικούνταν από ένα εξίσου απέραντο συγκεντρωτισμό στον οποίο πρωτοστατούσε μια νωθρή πολυπλόκαμη γραφειοκρατία, ξεπήδησε η
πένα του ρεαλιστή Νικολάι Γκογκόλ ο οποίος ακούμπησε – με μια επίφαση σάτιρας – το παράλογο της ύπαρξης του σύγχρονου ανθρώπου. Στο διήγημα «Η μύτη», ένας υπάλληλος χάνει
τη μύτη του και βάζει αγγελία στην εφημερίδα για να την βρει. Στη διάρκεια της αναζήτησης του γινόμαστε κοινωνοί ενός κόσμου στον οποίο το άγχος, η αλλοτρίωση και ο τραγέλαφος
είναι πίσω από κάθε συνάντηση, κάθε μικρογεγονός, κάθε πράξη.
Ο Γκρέγκορ Σάμσα ξύπνησε ένα πρωί και ήταν σκαθάρι. Ο ήρωας του Γκόγκολ έχασε τη μύτη του. Ο κόσμος εσωκλείει έναν άλλο κόσμο όπου το οδυνηρό της ύπαρξης γίνεται ένας απτός εφιάλτης που κατά κάποιον τρόπο δίνει επιτέλους ένα κάποιο «σχήμα» στο γλαύκωμα του «πραγματικού» κόσμου. Μήπως από την άλλη, η φαντασίωση είναι μια μορφή απόδρασης, ένας τρόπος εκτόνωσης; Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει, θα λέγαμε. Ο πεσιμισμός του Κάφκα δεν αφήνει άλλα περιθώρια. Ο Γιόζεφ Κ στη δίκη, οδηγείται στον χαμό του. Ο Γκρέγκορ Σάμσα το ίδιο. Έτσι και ο ήρωας του Ημερολογίου.
Σε αντίθεση με τα έργα του Κάφκα και τη «Μύτη» στα οποία η φαντασίωση δεν διαχωρίζεται απ την πραγματικότητα, αλλά χωνεύεται δαιμονικά, στο Ημερολόγιο οι φαντασιώσεις ξέρουμε ότι λαμβάνουν χώρα στο κεφάλι του ήρωα, μιας και διαβάζουμε κομμάτια του ημερολογίου του, σε μια πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Σταδιακά οι ιδεοληψίες, οι εμμονές, οι ταπεινώσεις, τα άγχη, ο τρόμος της κατωτερότητας, η εγκαρτέρηση, δίνουν τη θέση τους σε μια εκτόνωση: έρχεται η «τρέλα» του ήρωα και δίνει ανάσες ελευθερίας. Ο ήρωας ανασαίνει, σε ένα κόσμο που έχει πλάσει μέσα στο κεφάλι του. Δεν θα υπακούει πια στην αλήθεια της πραγματικότητας. Όχι, δεν είναι υπαλληλίσκος, αλλά ο βασιλιάς της Ισπανίας. Όχι, η γυναίκα που του αρέσει δεν γελάει μαζί του, αλλά οφείλει να τον λατρεύει. Πηγαίνει στην Ισπανία – ποιος, αυτός που μέχρι τα 42 του ζούσε στην ίδια πόλη, κυκλοφορούσε στους ίδιους δρόμους, βλέποντας τα
ίδια πρόσωπα – γίνεται δεκτός στην αυλή του προηγούμενου βασιλιά, συνδιαλέγεται με ιππότες…
Έχει χαθεί στον εαυτό του πια, στον ναρκισσισμό του, είναι νικητής. Τα υλικά της ψύχωσης του είναι κάτοπτρα του προηγούμενου κόσμου που τον βασάνιζε: έχει αξίωμα πια, φοράει
μανδύα, του δείχνουν σεβασμό. Οι καταχωρήσεις στο ημερολόγιο του γίνονται ολοένα και πιο ασθματικές. Οι ημερομηνίες υποδηλώνουν ότι το σύμπαν που ζει, γίνεται όλο ένα και πιο
κλειστό, πιο δικό του. Υπάρχει μήνας Μαρτώμβριος. Μια ημερολογιακή εγγραφή τοποθετείται στο 2000. Μια άλλη δεν έχει καν ημερομηνία. Τα σύμβολα και η σημειολογία του προηγούμενου κόσμου δεν του χρειάζονται πια, τουλάχιστον όχι όσο δεν εξυπηρετούν την νέα του εικόνα. Αν και στο τέλος, μέσα στην αγωνία του θα αναζητήσει μια παρηγοριά στη μητέρα του – αλλά τότε θα είναι αργά.
Σκηνοθεσία: Αντώνης Διαμαντής
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Στρατάκη
Φωτογραφίες: Γιώργος Σαββάκης
Φωτισμοί: Αντώνης Διαμαντής
Παίζει ο Ηλίας Σταρράς
Θέατρο ΟΜΜΑ ΣΤΟΥΝΤΙΟ Ευαγγελίας Φραγκάκη 13, Ηράκλειο,Κρήτης
Τηλέφωνο για κρατήσεις θέσεων: 2810263659/6945898204
Γενική είσοδος : 5 ευρώ (εκτός απο ανέργους)