Το φοιτητικό κίνημα επιμένει να βγαίνει στους δρόμους της πόλης και όχι μόνο για να διαδηλώσει, αλλά για να μιλήσει και να ακούσει για προβλήματα που αφορούν το σύνολο της κοινωνίας.
Τα αντιμαθήματα και οι διαλέξεις ήρθαν για να μείνουν
Τα καθημερινά μαθήματα και οι διαλέξεις που οργανώνονται από εκπαιδευτικούς και φοιτητικούς συλλόγους πολλαπλασιάζονται και αποκτούν μόνιμο χαρακτήρα. Χαρακτήρα όλο και πιο βαθύ που αγγίζει τον πυρήνα της εκπαιδευτικής διαδικασίας βάζοντας νέα ερωτήματα: Με ποιον τρόπο και καλύπτοντας ποιες ανάγκες μοιράζεται η γνώση στις μέρες μας;
Εχθές πραγματοποιήθηκε το 1ο διά ζώσης μάθημα στην Ιατρική Θεσσαλονίκης μετά από έναν χρόνο κλειστών σχολών, με τον Σύλλογο Φοιτητών Ιατρικής ΑΠΘ να οργανώνει δια ζώσης διάλεξη με θέμα: «Πανδημία Covid-19: επιπτώσεις στη δημόσια υγεία και την ιατρική εκπαίδευση», στα γρασίδια της Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ. Στη διάλεξη ομιλητής ήταν ο αναπληρωτής καθηγητή Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Η. Κονδύλης.
Δεύτερη δια ζώσης διάλεξη όμως υπήρξε και μετά από πρωτοβουλία του συλλόγου φοιτητών Ιστορίας και Αρχαιολογίας ΑΠΘ, με θέμα «Το ΑΠΘ στο Μεσοπόλεμο. Συγκρούσεις και πειθάρχηση», με τον Επίκουρο Καθηγητή Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, Λαογραφίας και Kοινωνικής Ανθρωπολογίας, Γιώργο Αγγελόπουλο, το οποίο μαγνητοσκόπησε ο Χρήστος Αβραμίδης.
Αντίστοιχες πρωτοβουλίες έχουν υπάρξει και από του φοιτητικούς συλλόγους του Μαθηματικού, του Φυσικού, της Κτηνιατρικής, του Πολυτεχνείου, του Παιδαγωγικού, της Γεωπονίας και άλλων σχολών που πλέον αρχίζουν και επεκτείνονται και σε πανεπιστήμια όλης της χώρας.
Εξορμήσεις στην πόλη για ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα
Η μαζικότητα των διαδηλώσεων αντανακλάται και στη ζωή που πηγάζει από τη δράση των φοιτητικών συλλόγων και των κατειλημμένων σχολών, οι οποίοι κάθε μέρα πραγματοποιούν συζητήσεις, εκδηλώσεις και εξορμήσεις αντιπληροφόρησης, ενώ από αυτή την εβδομάδα, εκτός της καθιερωμένης πορείας της Πέμπτης με σημείο συγκέντρωσης το Άγαλμα του Βενιζέλου στις 13.00, έχουν πραγματοποιήσει ήδη και αναμένεται να πραγματοποιήσουν και άλλες δράσεις σε γειτονιές της Θεσσαλονίκης.
Οι δράσεις αυτές αφορούν ευρύτερα κοινωνικά προβλήματα όπως το ζήτημα της κατάστασης που βρίσκεται η Δημόσια Υγεία, τα πλημμελή μέτρα προστασίας των εργαζομένων με αναφορά στην πρόσφατη τραγωδία με τους τρεις νεκρούς εργαζομένους στην Εύβοια, την καταστολή, τις ιδιωτικοποιήσεις και το νομοσχέδιο που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ψηφίσει για τα εργασιακά.
Για το Σάββατο έχει προγραμματιστεί εξόρμηση με πορεία και μοίρασμα στο Πάρκο των Εθνών ενώ σήμερα ο Σ.Φ. Φυσικού πραγματοποίησε παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το Α.Τ. Λευκού Πύργου ενάντια στην καταστολή και την αστυνομική βία.
Το πάρτυ στο ΑΠΘ, η στοχοποίηση, και η επόμενη μέρα
Την παρέμβαση του εισαγγελέα προκάλεσε η πρωτοβουλιακή διοργάνωση πάρτυ το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, επιλογή η οποία βρήκε αντίθετη την συντριπτική πλειοψηφία του φοιτητικού κινήματος. Την ίδια στιγμή, καθημερινά διαβάζουμε (ή και όχι, καθώς αποκρύπτονται ή περνάν στα ψιλά αντίστοιχες ειδήσεις) για δεκάδες κρούσματα σε χώρους εργασίας, ενώ όλοι γνωρίζουμε το τί συμβαίνει στα μέσα μεταφοράς ή το τί συνέβαινε στα ανοιχτά σχολεία.
Δεν μπορούμε να συμψηφίσουμε ευθύνες, η κοινωνία πλέον γνωρίζει καλά ποιοι είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την τραγική κατάσταση στα νοσοκομεία, για τις διασωληνώσεις εκτός ΜΕΘ, για τα μέτρα προστασίας που ποτέ δεν πάρθηκαν στα σούπερ-μάρκετ, τα εργοστάσια, το σχολεία.
Οφείλουμε όμως να πούμε πως χαιρόμαστε ιδιαίτερα για την ενσυναίσθηση που το ίδιο το φοιτητικό κίνημα επιδεικνύει και την οποία καλείται να περιφρουρήσει μαζί με το άσυλο και τον ίδιο του τον αγώνα.
Ο απελευθερωμένος δημόσιος χώρος, εντός κι εκτός πανεπιστημίων, εκεί που τα παιδιά παίζουν και μαθαίνουν να φυτεύουν σπόρους ή να παρακολουθούν και πάλι θεατρικές παραστάσεις, εκεί που οι μεγάλοι μπορούν να περπατήσουν χωρίς το φόβο ενός προστίμου, εκεί που μπορούν οι νέοι να συζητήσουν επανοηματοδοτώντας την ελεύθερη διακίνηση της γνώσης και των ιδεών, είναι μία κατάκτηση, την οποία, καλύτερα από εμάς, οι ίδιοι οι φοιτητές και οι ίδιες οι φοιτήτριες ξέρουν και μπορούν να προστατεύσουν, μαζί με την υγεία του λαού.
Ο Αλέξανδρος Λιτσαρδάκης σε ανάρτησή του αναφέρει σε σχέση με την πρωτοβουλία μικρής μερίδας ατόμων να πραγματοποιήσει πάρτυ στην πλατεία Χημείου το προηγούμενο Σάββατο:
«Εδώ και ένα μήνα εκατοντάδες άτομα και αρκετοί φοιτητικοί σύλλογοι έδωσαν μια μάχη για να επανοικειοποιηθούν το ανοιχτό δημόσιο πανεπιστήμιο. Ενάντια σε ένα νόμο, μια κυβέρνηση, την αστυνομία και το ίδιο το κράτος.
Αυτόν τον αγώνα, όπως και όλους τους άλλους δεν τους δίνουμε για εμάς, αλλά για όλη την κοινωνία. Τα κεκτημένα του αγώνα αυτού, τα απολαμβάνουν χιλιάδες άνθρωποι τις τελευταίες ημέρες στην πλατεία Χημείου. Ένα ανοιχτό δημόσιο πανεπιστήμιο, χωρις αστυνομία, γεμάτο ανθρώπους και ζωή, στο οποίο χωράνε όλοι, όλες και όλα.
Σε κάθε περίπτωση όσα άτομα έρχονται μέσα σε αυτό το ανοιχτό πανεπιστήμιο, πρέπει να αντιλαμβάνονται ότι οι αυθόρμητες πράξεις και ενέργειες έχουν επιπτώσεις. Όταν μάλιστα αυτές οι ενέργειες γίνονται από άτομα και όχι από κάποιον που μπορεί να σηκώσει την πολιτική ευθύνη, αυτομάτως τις επιπτώσεις και την πολιτική ευθύνη την σηκώνουν οι φοιτητικοί σύλλογοι. Φοιτητικοί σύλλογοι που έχουν ήδη σηκώσει ένα μεγάλο βάρος, για να απολαμβάνει η κοινωνία μια σειρά από ελευθερίες που είχε στερηθεί.
Η άνευ όρων εκμετάλλευση αυτού του χώρου, για τον οποίο αγωνίζονται κάποια άτομα δεν είναι αποδεκτή. Οφείλουμε να συναισθανόμαστε όσο ξεσκάμε. Είναι πολύ εύκολο να κάνεις τη φάση σου, όταν αύριο το πρωί θα μαζεύουν άλλοι τα σκουπίδια σου. Είναι πολύ εύκολο να αφήνεις «έκθετο» επικοινωνιακά έναν δημόσιο ανακατειλημμένο χώρο, διοργανώνοντας αυθόρμητα ανεξέλεγκτα παρτακια με εκατοντάδες άτομα. Την πρώτη και κυρια ευθύνη δεν την φέρουν οι ατομικότητες που διασκεδάζουν, αλλά όσοι το οργανώνουν και το συνεχίζουν μη συναισθανόμενοι την συγκυρία.
Είναι αναίσθητο, να έχει εφημερία το Γενημματας και ενώ καταφτάνουν τα ΕΚΑΒ, εσύ να στήνεις και να συνεχιζεις ένα παρτάκι απέναντι.
Αν νιώθουμε ότι κάτι μας «ανήκει» οφείλουμε να το περιφρουρούμε. Αν είμαστε «φιλοξενούμενοι», οφείλουμε να σεβόμαστε το χώρο και τις πολιτικές του προεκτάσεις.
Να ζήσουμε ελεύθερα, όσο αγωνιζόμαστε για ενα ανοιχτό πανεπιστήμιο.
Να ζήσουμε ελεύθερα, όσο δείχνουμε έμπρακτα και με συνέπεια την αλληλεγγύη μας στους υγειονομικούς».
