Κοίταζα χθες τις εφημερίδες και είδα ότι σε πολλές τους έπιασε το κλάμα, κυρίως από το δεξί, αλλά και από το αριστερό το μάτι, για μία έκθεση του ΟΟΣΑ – νομίζω τη γνωστή έκθεση με τις απίστευτες μπουρολογίες για το φρέσκο γάλα και το πόσο ζυγίζει ένα καρβέλι ψωμί – σχετικά με το επίπεδο της μέσης εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Η έκθεση, όπως ήταν πολύ λογικό και αναμενόμενο, δείχνει πως το επίπεδο υποχωρεί σταθερά τα τελευταία τρία χρόνια και έχει πέσει περίπου στα μισά, του επιπέδου, που ήταν το 2010. Πριν πάμε παρακάτω, σημείωσε πως ο ΟΟΣΑ μετράει – στη συγκεκριμένη περίπτωση, βασικά, μέτρησε τις επιδόσεις των μαθητών στην Ελλάδα – και δεν πραγματοποιεί έρευνες που να αφορούν τη γενικότερη κατάσταση και τις βασικές παραμέτρους της.
Το πεδίο είναι γνωστό: Από το 2010 η κυβέρνηση Παπανδρέου με υπουργό Παιδείας την Διαμαντοπούλου κήρυξε πόλεμο στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, στο πλαίσιο του γενικού δημοσιονομικού πολέμου κατά της κοινωνίας, κατά των πολλών καλών ανθρώπων που έχουν ανάγκη τα δημόσια συστήματα, σε αντίθεση με ανθρώπους όπως ο Παπανδρέου και η Διαμαντοπούλου που δεν τα έχουν καθόλου ανάγκη. Μέσα στο γενικό χαμό, της ανεργίας, της μείωσης του εργατικού εισοδήματος και της αύξησης των φόρων, η επίθεση στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα πέρασε σε δεύτερη μοίρα, την είδαμε δηλαδή ως «παράμετρο» ενώ ήταν στο κέντρο, και παραμένει εκεί, αυτού του πολέμου, της «επανάστασης» των από τα πάνω, των κυνικών νεοφιλελεύθερων, που θέλουν να κάνουν την κάθε κρίση ευκαιρία, όπως πολύ σωστά είπε ο Τσακαλώτος την Τρίτη στη Βουλή.
Το εντυπωσιακό σε αυτή την ιστορία, για να φτάσω να σου πω αυτό που θέλω να σου πω από την αρχή, είναι πως μέσα σε αυτή τη γενική κατάσταση διάλυσης, που τη ξέρεις και δεν χρειάζεται να στην περιγράψω, το σχολείο γίνεται περισσότερο δύσκολο. Θα άξιζε, για παράδειγμα, ο ΟΟΣΑ να συγκρίνει τις επιδόσεις των μαθητών στην Ελλάδα με τους μαθητές κάποιας άλλης χώρας, ας πούμε της Δανίας, σε μία συγκεκριμένη τάξη, ας πούμε στη δευτέρα λυκείου, σε ένα συγκεκριμένο μάθημα, ας πούμε στα μαθηματικά. Επειδή η χώρα, η τάξη και το μάθημα δεν είναι… ας πούμε, ο ΟΟΣΑ θα έβλεπε ότι «μετράει» λάθος, γιατί στη δανέζικη μέση εκπαίδευση η διδασκαλία των μαθηματικών μένει κάπου εκεί που βρίσκεται στην τρίτη γυμνασίου στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και όσοι δάκρυσαν από το αριστερό το μάτι, ενώ μπορεί να υποστηρίζουν τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών από την πρώτη δημοτικού, ας το ξανασκεφτούν το θέμα.
Ο alterthess ιανός