Ήταν την προηγούμενη εβδομάδα όταν σε ενημερωτική εκπομπή του τηλεοπτικού Σκάι, η ειρωνεία πήγε σύννεφο για τον Γιάννη Βαρουφάκη, διότι έγινε γνωστό πωςβρέθηκε στη δεύτερη θέση της λίστας του περιοδικού Prospects για τους δέκα κορυφαίους στοχαστές για το 2015. Πρώτος στη σχετική λίστα ερχόταν ο γάλλος οικονομολόγος Τομά Πικετί το βιβλίο του οποίου «Το κεφάλαιο τον 21ο αιώνα» (εκδόσεις Πόλις) γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και επαινείται -δικαίως- διεθνώς ως έργο που θα επηρεάσει την οικονομική επιστήμη. Για τον Πικετί, στην ίδια εκπομπή, αλλά και σε άλλα σχόλια εφημερίδων και ιστοσελίδων, τα σχόλια δεν ήταν ειρωνικά, ίσα ίσα, θα έλεγε κανείς ότι η επιλογή Βαρουφάκη καθιστούσε κατώτερη την πρωτιά του. Φυσικά, σε όλα αυτά τα σχόλια, κανένας δεν έμπαινε στον κόπο να πει, ποιός είναι αυτός ο Πικετί και τι υποστηρίζει στο πόνημά του, ποιές οι ιδέες του και σε ποιό επίπεδο ακριβώς υστερεί ο Βαρουφάκης.
Αντιθέτως, μόνο χθες, εκτενώς παρουσιάστηκε στις οικονομικές σελίδες η ομιλία του προέδρου της Γιούρομπανκ Νίκου Καραμούζη, στη Θεσσαλονίκη, στην οποία υποστήριξε ότι «είναι η ώρα κρίσιμων αποφάσεων για όλους μας, αλλά κυρίως για τη κυβέρνηση. Αποφάσεις που θα διαμορφώσουν καθοριστικά τις προοπτικές της χώρας τα επόμενα χρόνια. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με τη μόνιμη απειλή του Grexit, ή του Graccident να επικρέμεται συνεχώς πάνω από τα κεφάλια μας» κι ακόμη, πως, πρέπει «να κάνουμε τώρα ένα βήμα πίσω, για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις δύο σημαντικών βημάτων μπροστά, για όλους μας». Διαπίστωσε ακόμη ότι «οι συνθήκες στις διεθνείς αγορές και οικονομίες είναι σήμερα ιδανικές και θα ήταν λάθος, μόνοι εμείς από όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, να μην τις αξιοποιήσουμε το ταχύτερο δυνατόν. Απαιτείται χωρίς άλλες καθυστερήσεις, να διαμορφώσουμε ένα ολοκληρωμένο, τεκμηριωμένο και αξιόπιστο ελληνικό σχέδιο ανάπτυξης και ανασυγκρότησης της χώρας με στόχους, δεσμεύσεις και χρονοδιάγραμμα , το δικό μας υπεύθυνο σχέδιο εξόδου από την κρίση και επιστροφής στην ανάπτυξη και την προοπτική». Ούτε λίγο ούτε πολύ, μας λέει ότι, πρέπει να κάνουμε ένα συμβιβασμό, κυρίως εμείς, δηλαδή η κυβέρνηση, φτάνει η επιμονή και η διαπραγμάτευση, κι έχει ο Θεός…
Δεν σας κρύβω ότι δεν βρίσκω τίποτα πρωτότυπο, καινοτόμο, έστω στοιχειωδώς ερεθιστικό στην σκέψη του κ. Καραμούζη. Είναι που δεν ξεχνώ, επιπλέον, ότι ο κ. Καραμούζης έχει διατέλεσει σύμβουλος, και σε επιτελικές θέσεις και συμβούλια στην Εθνική Τράπεζα, την τράπεζα Πειραιώς, την ΕΤΕΒΑ και την ίδια την Γιούρομπανκ, για 14 χρόνια και την θλιβερή ιστορία των τραπεζών την έχουμε πληρώσει αδρότατα ήδη και εξακολουθούμε να την πληρώνουμε ακόμη με μπόλικα δισεκατομμύρια. Αν λοιπόν κάτι θα είχε ενδιαφέρον να ακουστεί από τον κ. Καραμούζη και να μεταδωθεί στη συνέχεια θα ήταν μια εξήγηση, για να μην χρησιμοποιήσω άλλη λέξη, για την επιεικώς άφρονα και σίγουρα καταστροφική πολιτική που οι τράπεζες ακολούθησαν ενόσω διαφήμιζαν σε όλους εμάς του χαχόλους τις δανειακές λεωφόρους του μέλλοντος. Έστω, θα περίμενα δυό κουβέντες για τα δάνεια σε ελβετικά φράγκα που τίναξαν στον αέρα 60.000 νοικοκυριά και η συγκεκριμένα τράπεζα τα πρότεινε και ενέκρινε στους κατόχους τους. Οπότε, τόσοι επιχειρηματίες, στελέχη, παράγοντες του οικονομικού χώρου και δημοσιογράφοι, πήγαν να ακούσουν χθες τον πρόεδρο μιας τράπεζας για να τους πει, απλώς, αυτό που μπορούσαν να ακούσουν από τον τηλεοπτικό Σκάι σπίτι τους πίνοντας το ουίσκι ή το τσάι τους. Σίγουρα, δεν θα τους πρότεινα διαβάσουν το βιβλίο του Πικετί, γιατί είναι 700 σελίδες και που να χάνεις τον χρόνο σου διαβάζοντας όταν κάνεις μπίζνες, άσε που ενδέχεται να έμπαινες στον πειρασμό ύστερα να διαβάσεις και τα βιβλία του Βαρουφάκη για να κάνεις συγκρίσεις.
Επιπλέον, αν έμπαινες σε τέτοιο κόπο, ενδέχεται να έκανες και δεύτερες σκέψεις για πολύ περισσότερα πράγματα από μπίζνες. Θα μάθαινες, δηλαδή, ότι αυτός ο Πικετί, δεν είναι δα και κανένας αριστερός, σοσιαλδημοκράτη θα τον έλεγες, με επιείκεια, τον άνθρωπο ο οποίος όμως είναι στριμμένο άντερο και έχει αντιεξουσιαστικές ροπές, κινδυνώδη πράγματα, πήγε και αρνήθηκε στα μούτρα του γάλλου προέδρου Ολάντ να τον βάλλει στη «Λεγεώνα της Τιμής» με το επιχείρημα ότι, άκουσον άκουσον, ότι «δεν είναι ο ρόλος των κυβερνήσεων να αποφασίζουν ποιος είναι αξιότιμος». Ούτε ο εφιάλτης των γάλλων αστών, ο Μπλανκί, δεν θα έλεγε κάτι τέτοιο.
Ο ίδιος, ο Πικετί, στο βιβλίο του, στο οποίο πρόλαβε να σχολιάσει ακόμη και το κούρεμα καταθέσεων στην Κύπρο, λέει τα ανήκουστα, ότι οι λύσεις στο θέμα του χρέους είναι τρεις: Πληθωρισμός, λιτότητα και φόρος στο κεφάλαιο. Τα δυό πρώτα ο Πικετί τα απορρίπτει με την λέξη «απολύτως». Και τι προτείνει; Προοδευτικό φόρο στο κεφάλαιο 15% για δέκα ολόκληρα χρόνια. Αυτά ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα λέει, άσε που ο Πικετί έχει ένα πρόβλημα με την κληρονομιά, πολύ την στραβοκοιτάζει στο βιβλίο και για να επιβεβαιώσει τον λόγο του, επικαλείται όλα τα λογοτεχνικά κουμάσια, τους ήρωες του Μπαλζάκ, και της Τζέην Ώστεν -πράγματα που δεν κάνουν δυστυχώς τις τελευταίες δεκαετίες οι αριστερόστροφοι οικονομολόγοι και διανοητές- οπότε, αν διαβάζεις τέτοια πράγματα με τι καρδιά να κάνεις ύστερα επενδύσεις; Ενώ ακούγοντας τον πρόεδρο της Γιούρομπανκ ανοίγει η καρδιά σου. Ουρλιάζεις σαν υστερικός ότι η κυβέρνηση πρέπει να κάνει μια συμφωνία, ότι να΄ναι, και κυρίως ότι να’ναι που το πληρώνουν άλλοι και κοιμάσαι ήσυχος. Τι διάολο θέλει αυτός ο γάλλος να μπερδεύει την κοινωνιολογία, την ανθρωπολογία, τις πολιτικές επιστήμες με την οικονομία; Το θέμα είναι να κονομάς και να κρύβεις το παραδάκι στα νησιά Τσέρσευ. Αυτό είναι το θέμα. Ώρα είναι να μας κόφτει το ζήτημα της δημοκρατίας της ανθρωπιστικής κρίσης και των φτωχοδιάβολων.
Είναι δυνατόν να τον βγάλανε, πρώτο, αυτόν τύπο που κάθεται και γράφει ότι «το ζήτημα του δημόσιου χρέους είναι ζήτημα κατανομής του πλούτου, ειδικότερα μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικών φορέων και όχι ζήτημα επιπέδου του πλούτου. Ο πλούσιος κόσμος είναι πλούσιος, τα κράτη είναι φτωχά». Ελληνικά δεν ξέρει να ακούσει Μπάμπη Παπαδημητρίου, τον χερ Σόιμπλε δεν τον ακούει, ο Πικετί; Αλλά αυτός το βιολί του «το πρόβλημα του δανεισμού είναι ότι συνήθως πρέπει να επιστραφεί, οπότε συμφέρει προπάντως εκείνους που έχουν τους πόρους να δανείζουν το κράτος, ενώ θα ήταν προτιμότερο να είχαν υποχρεωθεί να πληρώνουν φόρους». Θέλει να κάνει τον καπιταλισμό υποφερτό, ο Πικετί, αλλά αυτός -ο καπιταλισμός- προτιμά να είναι άκαρδος και σαδιστής, σιγά μην γίνουν όλοι μπάρμπα Γκοριό. Ώρα είναι να αρχίσουμε να διαβάζουμε και Τολστόι πριν ξεπαστρέψουμε το δάσος στις Σκουριές. Και τελευταίο, λέει το ανήκουστο για σοσιαλδημοκράτη «Θέλετε βελτίωση του ελληνικού φορολογικού συστήματος αλλά, από την άλλη, οι γαλλικές και γερμανικές τράπεζες είναι πολύ ευχαριστημένες που δέχονται τις καταθέσεις των πλουσίων Ελλήνων, χωρίς να δίνουν στοιχεία στις ελληνικές φορολογικές αρχές». Αμ, αν είναι έτσι, βρε Πικετί, καλύτερα πρώτος ο Βαρουφάκης με τα παίγνιά του, που δεν τα καταλαβαίνουμε βέβαια, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να τα ειρωνευόμαστε.
Ξέρετε τι θα του έλεγαν του συμπαθούς Πικετί όσοι ακούνε λιγωμένοι χρυσοπληρωμένους τραπεζοϋπάλληλους να τους κάνουν μάθημα αποθησαύρισης γαρνιρισμένης με ιεραποστολική διάθεση προσφοράς εργασίας στους άνεργους: «Ρε , μεγάλε, εσύ δεν βάζεις μυαλό ακούγοντας όλες τις καραμούζες του Σκάι ταυτοχρόνως, εσύ θες να σου τινάξουμε τα μυαλά με εκατομμύρια αφρικάνικες βαβουζέλες».
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00-12:00. Επικοινωνία με τον Απόστολο Λυκεσά στο [email protected]