Αρνείται να συζητήσει για τα λάθη που παραδέχθηκε το ΔΝΤ για το ελληνικό πρόγραμμα λιτότητας ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επικρίνοντας όσους υποσητίζουν «ότι η ελληνική οικονομία πληρώνει ένα τεχνικό λάθος των οικονομολόγων του ΔΝΤ που πρέπει να υπολογισθεί στον τρόπο εφαρμογής του προγράμματος για να αναπληρωθεί ένα μέρος της βλάβης που προξένησε» χαρακτηρίζοντας παράλληλα τη θέση αυτή συνωμοσιολογική.
Σε άρθρο του στην προσωπική του ιστοσελίδα ο Ευ. Βενιζέλος τονίζει το δεύτερο μνημόνιο προβλέπει ρήτρα βαθύτερης ύφεσης, η οποία οδηγεί σε αναθεώρηση της σύμβασης, ενώ τονίζει ότι η Ελλάδα πρέπει να εμμείνει στην εκτέλεση του προγράμματος.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ η Ελλάδα πρέπει να εμμείνει «στην εκτέλεση του προϋπολογισμού και τη συνεπή προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων» θεωρώντας ότι αυτό είναι το «σημείο ισορροπίας» της σχέσης της Ελλάδας με τους εταίρους.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αναφέρει επίσης ότι «προφανώς και το πρώτο πρόγραμμα προσαρμογής είχε τεράστια σχεδιαστικά λάθη. Το θεμελιώδες λάθος ήταν. κατά τη γνώμη του ο συνδυασμός “στήριξης και τιμωρίας”…».Επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι «η επιλογή των εταίρων μας είχε και εξακολουθεί να έχει πρωτίστως ιδεολογικά χαρακτηριστικά» και «εκπηγάζει από τον συνδυασμό μιας δημοσιονομικά συντηρητικής και μιας οικονομικά νεοφιλελεύθερης αντίληψης…».
Το πρόγραμμα είχε σύμφωνα με τον ίδιο τα εξής σημαντικά σφάλματα: Ήταν περιορισμένης έκτασης, καθώς τα 110 δισ. ευρώ εθεωρούντο τότε πάρα πολλά,εντυπωσιακά βραχυπρόθεσμου χαρακτήρα, που προέβλεπε επάνοδο στις αγορές ήδη από το 2011,υψηλού κόστους δανεισμού και από την Ευρωζώνη και από το ΔΝΤ, χωρίς πρόβλεψη για μείωση του δημοσίου χρέους και χωρίς πραγματική μέριμνα για τη βιωσιμότητά του και χωρίς ολοκληρωμένο μηχανισμό προστασίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος.” Ακόμη και οι διαρθρωτικές αλλαγές που τραβούσαν το ενδιαφέρον των εταίρων μας, ήσαν έντονα στραμμένες στη μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος.” αναφέρει.
Ο Ευ. Βενιζέλος σημειώνει ότι ο σχεδιασμός αυτός δεν έγινε μόνο από το ΔΝΤ αλλά και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και από την ΕΚΤ και επικυρώθηκε από τις κυβερνήσεις των κρατών – μελών της Ευρωζώνης. Μάλιστα, υπογραμμίζει ότι «η ΕΚΤ ήταν αυτή που μέχρι τον Ιούλιο του 2012 αντιδρούσε με δραματικούς τόνους σε κάθε ιδέα μείωσης του ελληνικού δημοσίου χρέους, θεωρώντας την “έγκλημα καθοσιώσεως” σε βάρος του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και της δανειοληπτικής ικανότητας των κρατών- μελών της Ευρωζώνης».
Για την Ελλάδα αναφέρι ακόμη ότι μετά το 2009 ποτέ δεν βρέθηκε μπροστά στο δίλλημμα «αν θα επιλέξουμε μια καλή ή μια κακή λύση. Το δίλημμα ήταν πάντα ανάμεσα σε μια κακή και μια απολύτως καταστροφική λύση».
Κατά τη γνώμη του «Το κλειδί των εξελίξεων το κρατάμε πάντα εμείς οι ίδιοι, εδώ στην Ελλάδα. Από τη δική μας ενότητα, αποφασιστικότητα, σοβαρότητα και δουλειά εξαρτάται το μέλλον μας. Οι προϋποθέσεις εθνικής ανάκαμψης είναι βεβαίως και εξωτερικές. Συνδέονται με την υποχρέωση των εταίρων μας να καταλάβουν τι συνέβη και τι γίνεται στην Ελλάδα. Ποια μεγάλα λάθη έκαναν με τις επιλογές, αλλά και την ρητορική τους, ώστε να μη τα επαναλάβουν τώρα που μπορούμε να κάνουμε τη στροφή». .