Από τις 06.00 το πρωί της Τρίτης 18 Οκτωβρίου μερικές δεκάδες απεργοί, απολυμένοι και αλληλέγγυοι περιφρούρησαν μαχητικά – και αποτελεσματικά για περισσότερες από δύο ώρες – το δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία.
Κύριο αίτημά τους να μην μπουν στο εργοστάσιο οι εργαζόμενοι που προσλήφθηκαν εν μέσω μίας απεργίας που ακόμα και τα δικαστήρια έχουν κρίνει ως νόμιμη, κάτι που άλλωστε απαγορεύει η εργατική νομοθεσία, συμπεριλαμβανομένου και του περιβόητου, δομικά αντεργατικού και αντισυνδικαλιστικού, νόμου Χατζηδάκη.
Ως τις 09.00 το πρωί υπεράριθμες, των απεργών, αστυνομικές δυνάμεις προσπαθούσαν αποτυχημένα να ανοίξουν δίοδο για να περάσουν οι απεργοσπάστες. Την ίδια ώρα δε, που κώφευαν στις εκκλήσεις των απεργών για το ότι συντελείται μία παράβαση των ίδιων των αστικών νόμων, καθ’ υπόδειξη διευθυντικού στελέχους της εταιρείας, που νωρίτερα είχε πυροδοτήσει μεγάλη ένταση (έφτασε στο σημείο να κινείται απειλητικά με το αυτοκίνητό του σε βάρος των απεργών), πραγματοποίησαν νέες συλλήψεις.
Οι συλληφθέντες είναι ο Γιάννης Φραγγίδης, προέδρος του Σωματείου Εργαζομένων της «Μαλαματίνα» και προέδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Εμφιαλωμένα Ποτά (ΠΟΕΕΠ) και ο Άρης Μερκενίδης, πρόεδρος του Σωματείου πωλητών – οδηγών και βοηθών Β. Ελλάδας και επίσης εργαζόμενος στο εργοστάσιο, οι οποίοι πρίν λίγες εβδομάδες απολύθηκαν, ανεβάζοντας τον αριθμό των απολυμένων στους 17.
Αξίζει να σημειωθεί πως την ώρα που οι απεργοί και οι απολυμένοι φώναζαν πως αδυνατούν πλέον να ζήσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, η αστυνομία, δεν αρκέστηκε στις συλλήψεις, αλλά αποφάσισε να χτυπήσει την αποφασιστικότητα και το δίκιο απεργών και απολυμένων με τον τρόπο που μας έχει συνηθίσει: Δακρυγόνα και ξύλο (με τουλάχιστον 2 απεργούς να αντιμετωπίζουν αναπνευστικά προβλήματα και να φέρουν εγκαύματα στο πρόσωπο).
Ποιο είναι νόμιμο και ποιο το παράνομο;
Αυτό είναι το ρητορικό ερώτημα που μας έθεσε με ανάρτησή του, που συνόδευε εικόνες από τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν το πρωί, το Σωματείο των εργαζομένων
Στην Ελλάδα του 2022 φαίνεται να είναι νόμιμο να απολύονται άνθρωποι 50 και 60 χρονών, λίγο πριν την συνταξιοδότησή τους και να πετιούνται στον δρόμο. Νόμιμο είναι αυτές οι απολύσεις να πραγματοποιούνται από μία επιχείρηση που μεταβιβάστηκε με μεγάλο μέρος των χρεών της προηγούμενης διοίκησης να διαγράφεται υπό τον όρο η νέα διοίκηση να μην πραγματοποιήσει απολύσεις. Νόμιμο είναι επίσης, οι ίδιοι άνθρωποι, σε δεύτερο χρόνο να χτυπιούνται και να συλλαμβάνονται. Ξανά και ξανά. Νόμιμο είναι να έρχονται κάθε μέρα δεκάδες αστυνομικοί για να σπάνε οι απεργίες των εργαζομένων και να προστατεύονται οι αποφάσεις της κάθε εργοδοσίας, είτε είναι, είτε δεν είναι νόμιμες. Νόμιμο, απ’ ότι φάνηκε σήμερα, είναι το να μπαίνουν για δουλειά όσοι, παρανόμως, έχουν προσληφθεί τους τελευταίους μήνες εν μέσω απεργίας. Νόμιμο είναι ότι συμφέρει τους εργοστασιάρχες, τους εφοπλιστές, την επιχειρηματική ελίτ και τις κυβερνήσεις τους.
Αυτά είναι νόμιμα σήμερα και όποιος βγάλει άκρη ας ενημερώσει τους απεργούς, τους απολυμένους, τους εργαζόμενους κάθε κλάδου, την κοινωνία.
Κι ως τότε, ας έχουμε στον νου το εξής.
Πως υπάρχει κι ένας άλλος νόμος, άγραφος στους περισσότερους τόπους και στους περισσότερους χρόνους που όμως, όπως μας δείχνουν εμβληματικά οι εργαζόμενοι στην Μαλαματίνα σήμερα, των Πετρελαίων Καβάλας, της Cosco, της e-Food πριν κάποιους μήνες, είναι και αυτός που μπορεί να κινεί την ανθρωπότητα προς τα εμπρός:
Ο νόμος και το δίκιο των ανθρώπων που δεν έχουν άλλο τρόπο επιβίωσης, παρά μόνο πουλώντας όλο και πιο φτηνά την εργατική τους δύναμη, ο νόμος και το δίκιο των ανθρώπων που παράγουν τον πλούτο αυτού του κόσμου και που βρίσκονται από τη μία μέρα στην άλλη, απολυμένοι, συλληφθέντες, τραυματίες.
