Συγκέντρωση επανοικειοποίησης των πλατειών με συλλογική κουζίνα και μπαρ θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 26 Μαΐου στις 16.00 στην πλατεία Καλλιθέας στην Άνω Πόλη που τον τελευταίο καιρό υπάρχει μόνιμη παρουσία της αστυνομίας, ενώ θα υπάρχει και συλλογική κουζίνα και μπαζάρ. Την πρωτοβουλία πήραν πρωτοβουλίες φοιτητ(ρι)ών από τη Γεωπονία, το Μαθηματικό, το Παιδαγωγικό, το Χημικό και τον Συντονισμό της σχολής Καλών Τεχνών.
Στην ανακοίνωσή τους σημειώνουν:
«Στους γκρίζους δρόμους της πόλης, στα στενά σοκάκια, στο τρέξιμο απ’ το σχολείο στη σπίτι και απ’ το σπίτι στη δουλειά, ανάμεσα στο 8ωρο εργασίας – αν είμαστε «τυχερές»- και στα πολύωρα διαβάσματα για τις πανελλήνιες, οι πλατείες αποτελούν από τις μόνες εκτάσεις ελευθερίας στους αποπνικτικούς ρυθμούς της αστικής ζωής. Απ’ τα πρώτα διστακτικά βήματά μας μέχρι τα τελευταία κουρασμένα , στις πλατείες παίζουμε τα πρώτα μας μήλα, βιώνουμε τον έρωτα, κοινωνικοποιούμαστε, και ξεκουραζόμαστε πίνοντας μπύρες μετά τα εξαντλητικά μεροκάματα . Στις πλατείες αποδομούμε τους αστικούς φραγμούς, αναδομούμε τις ταυτότητες και τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, και αναγνωρίζοντας τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας συλλογικοποιούμαστε και διεκδικούμε μια ζωή φτιαγμένη με τους δικούς μας όρους.
Τον τελευταίο χρόνο, στο όνομα της «ατομικής και εθνικής μας ασφάλειας», το κράτος φροντίζει να νιώθουμε τόσο εγκλωβισμένα όσο ποτέ. Οι ήδη πιεστικές συνθήκες επιβίωσης μας, στις οποίες με τα χίλια ζόρια βρίσκαμε -ή δεν βρίσκαμε- χώρους και χρόνους για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, έγιναν ακόμα πιο στενές. Κλεισμένοι στους τέσσερις τοίχους, πλέον άνεργοι, να κοιτάμε το κενό με την ανησυχία πώς θα βγάλουμε τη βδομάδα, φυλακισμένες μέσα στα σπίτια με τις βίαιες συμπεριφορές των κακοποιητών μας, αναγκασμένα να υποστούμε με τις ώρες, καθισμένα και ακίνητα, την «νέα πραγματικότητα» της τηλεργασίας και της τηλεκπαίδευσης, ενώ κάποιες από μας υπέστησαν τους εξαντλητικούς ρυθμούς της υπερεντατικοποίησης στα σουπερμάρκετ και τα νοσοκομεία. Το κράτος και τα media τις βάφτισαν «αφανείς ήρωες» σε μια γελοία απόπειρα να κρύψουν τη μη στελέχωση του ΕΣΥ και τις ελλιπείς προσλήψεις εργαζομένων από τα αφεντικά στα σουπερμάρκετ. Ταυτόχρονα, το ίδιο κράτος θεωρεί τις ζωές των «πλεοναζόντων πληθυσμών» στις φυλακές, στα camps και στα ψυχιατρεία αναλώσιμες.
Ωστόσο, πλέον, εφόσον το κεφάλαιο το απαιτεί, μπορούμε να τα ξεχάσουμε όλα αυτά, να γυρίσουμε τα βλέμματα μας στις βιτρίνες, να πανηγυρίσουμε για την επαναπρόσληψή μας στη μαύρη εργασία και να απολαύσουμε τα καταναλωτικά μας προνόμια στην ελεύθερη αγορά. Ο ασφυκτικός κλοιός της καραντίνας ώθησε τον κόσμο να βρει διέξοδο στις πλατείες και τους δημόσιους χώρους σε μια προσπάθεια ανάκτησης του χαμένου χρόνου. Στα πλαίσια αυτά αναδύθηκαν συμπεριφορές ασεβείς προς κάθε ιδεολογία και αντίληψη μας εκφυλίζοντας τον χαρακτήρα των πλατειών και καταπατώντας κάθε έννοια αυτοοργάνωσης, αυτοδιαχείρισης, ασφάλειας και αλληλεγγύης. Εννοείται το κράτος δεν έχασε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την αναταραχή που προκλήθηκε για να επιβάλλει τη γνωστή «τάξη και ασφάλεια», ωθώντας μας σε μια ελεγχόμενη διασκέδαση για την ικανοποίησή των αναγκών του κεφαλαίου. Πρώτα αποκλειστήκαμε στα σπίτια μας μακριά το ένα από το άλλο και πλέον βιώνουμε τον αποκλεισμό μας ακόμη και από τους δημόσιους χώρους, νιώθοντας πως δεν μπορούμε να υπάρχουμε πουθενά. Ενάντια σε αυτή τη συνθήκη και σε όσα μας καταπιέζουν, επιδιώκουμε να ζήσουμε με τους δικούς μας όρους. Σύνορα και τείχοι δεν μας χωρίζουν, στις πλατείες χωράμε ντόπιες και μετανάστριες, άτομα της γειτονιάς και άστεγες. Εκφραζόμαστε ελεύθερα θηλυκότητες και τοξικομανείς, ψυχικά ασθενείς και ανάπηροι. Να γίνουν οι πλατείες εκτάσεις ελευθερίας στις σύγχρονες νεκροπόλεις».
