Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/ στις μετανάστ(ρι)ες θα πραγματοποιηθεί σήμερα, Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου στις 18.00 στην Καμάρα, καλεσμένη από την συνέλευση Stop War on Migrants. «Ανοιχτά σύνορα για όλους, να ζήσουμε με τις μετανάστριες στις γειτονιές μας» αναφέρεται στην σχετική ανακοίνωση στην οποία γίνεται μνεία στην νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο Αφγανιστάν, με υπουργούς της ελληνικής κυβέρνησης να αναγγέλουν προσλήψεις συνοριοφυλάκων και να φωτογραφίζονται μποστά στον φράχτη στον Έβρο.
Ολόκληρη η ανακοίνωση:
«Μετά από 20 χρόνια παρουσίας, οι δυτικές στρατιωτικές δυνάμεις αποχωρούν από το Αφγανιστάν, αφήνοντας πίσω τους χιλιάδες νεκρούς αμάχους. Η κυβέρνηση του Αφγανιστάν κατέρρευσε και η εξουσία καταλήφθηκε από τους ταλιμπάν. Η επέλαση των ταλιμπάν και η είσοδός τους στην Καμπούλ, οδήγησε χιλιάδες αφγανούς να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Η φυγή αυτή προκάλεσε την ανησυχία των κυβερνήσεων των ευρωπαϊκών κρατών, οι οποίες έσπευσαν να δηλώσουν ότι τα σύνορα της ευρώπης είναι κλειστά και καλά φυλαγμένα. Μεταξύ αυτών και η ελληνική κυβέρνηση, η οποία δεν άφησε καθόλου χρόνο να πάει χαμένο. Οι υπουργοί έτρεξαν να φωτογραφηθούν στον φράχτη στον έβρο, ανακοινώθηκαν προσλήψεις συνοριοφυλάκων και φαίνεται να προετοιμάζεται ένα πολεμικό σκηνικό απώθησης των μεταναστριών ανάλογο με αυτό του έβρου πριν 1.5 χρόνο.
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Ο πόλεμος του ελληνικού κράτους εναντίον των μεταναστριών συνεχίζεται αδιάκοπα εδώ και δεκαετίες. Ένας πόλεμος που διεξάγεται άλλοτε αθόρυβα και άλλοτε αποτελεί κεντρικό γεγονός στην αστική δημόσια σφάιρα. Τα τελευταία χρόνια οι πολιτικές του ελληνικού κράτους επικεντρώνονται σε μια συνεχή προσπάθεια παρανομοποίησης και αορατοποίησης των μεταναστών. Όσες μετανάστριες δεν επαναπροωθούνται αμέσως μετά την είσοδό τους στην ελλάδα πίσω στην τουρκία, το πιο πιθανό είναι να κλειστούν σε κάποιο κέντρο κράτησης. Οι λίγες που θα βρουν κάποιο σπίτι μέσα στον αστικό ιστό (πιθανότατα από κάποια μκο διαχειρίστρια κρατικών και ευρωπαϊκών προγραμμάτων), θα έρθουν αντιμέτωπες με την απειλή της έξωσης και μια σειρά αποκλεισμών από υγεία, εκπαίδευση αλλά και τις διαδικασίες κοινωνικοποίησης που θεωρούνται δεδομένες από την πλειοψηφία των ντόπιων.
Τα γεγονότα στο αφγανιστάν αποτέλεσαν (για ακόμα μια φορά) την πηγή μιας σειράς από εικόνες, έτοιμες να χρησιμοποιηθούν από τον κυρίαρχο λόγο για να κατασκευαστούν μια σειρά από φιγούρες (του μετανάστη, των ταλιμπάν, της γυναίκας…).
Οι φιγούρες αυτές είναι βέβαιο ότι θα χρησιμοποιηθούν για την κήρυξη από το ελληνικό κράτος μιας ακόμα κατάστασης έκτακτής ανάγκης, ενώ ταυτόχρονα ξαναφέρουν την ανθρώπινη μετακίνηση στο προσκήνιο (έστω και για λίγο). Οι όροι όμως με τους οποίους η ανθρώπινη κίνηση θα δημιουργήσει τη δικιά της δημόσια σφαίρα βρίσκεται πέρα από τους πολιτικούς σχεδιασμούς της εξουσίας. Βρίσκεται στην επιθυμία μας, ντόπιων και μεταναστών, για συνάντηση, και για δημιουργία καινούριων χώρων ανταλλαγής εμπειριών στις γκρίζες μητροπόλεις. Βρίσκεται στο χτίσιμο των κοινοτήτων αγώνα που αμφισβητούν το υπάρχον.
– Ανοιχτά σύνορα για όλους!
– Να ζήσουμε με τις μετανάστριες στις γειτονιές μας!»
