Με τη συμμετοχή δεκάδων υγειονομικών πραγματοποιήθηκαν οι παραστάσεις διαμαρτυρίας έξω από τις εισόδους των νοσοκομείων «Θεαγένειο» και «Ιπποκράτειο». Τις συγκεντρώσεις στήριξαν με την παρουσία τους φοιτητικοί σύλλογοι, σωματεία εργαζομένων, πρωτοβουλίες και οργανώσεις της αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Σχετικά με την επισήμανση του αναπληρωτή υπουργού ότι εφαρμόζουν στην Αθήνα το σχέδιο που εφαρμόστηκε τον Νοέμβριο στη Θεσσαλονίκη ο αντιπρόεδρος της ΕΝΙΘ Γ. Κούτρας μιλώντας στον ρ/σ Στο Κόκκινο Θεσσαλονίκης ανέφερε πως «το σχέδιο της κυβέρνησης δεν πήγε καλά το Νοέμβρη, είχαμε πολλούς νεκρούς διάλυση των νοσοκομείων της πόλης. Αυτό το σχέδιο προσπαθεί να το εφαρμόσει σε όλη την Ελλάδα, ήδη οι εικόνες από την Αθήνα δείχνουν την αποτυχία του πανελλαδικά. Το τρίτο κύμα δεν είναι αμελητέο»
«Είναι υποκρισία να απολύουν γιατρούς την ώρα που κάνουν έκκληση σε ιδιώτες» τόνισε ακόμη επισημαίνοντας πως «η εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα είναι απαράδεκτη καθώς γίνεται με όρους αισχροκέρδειας»
Από την πλευρά της η Χριστίνα Κυδώνα, εντατικολόγος στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο που επίσης μίλησε στον ρ/σ Στο Κόκκινο Θεσσαλονίκης σημείωσε πως «Εχουμε συνηθίσει στους 70-80 θανάτους την μέρα, κάτι που δε μπορούμε να το σηκώσουμε άλλο εμείς ως γιατροί που το ζούμε από κοντά. Αυτοί οι θάνατοι δεν είναι εικόνα στην ειδήσεις. Είναι σα να μπήκαμε στον κόσμο του θεάματος και ο κόσμος να στρέφει τα ώτα του αλλού και κουρασμένος από την κλεισούρα να μην θέλει να δει το ζόφο. Και όμως αυτό αφορά τη ζωή και τη ποιότητα της ζωής όλων» σημείωσε η Χριστίνα Κυδώνα τονίζοντας πως οι υγειονομικοί δεν ζητάνε κάποια μισθολογική αύξηση εδώ και μήνες αλλά να μπει κόσμος στο ΕΣΥ και να δουλέψει.
Η Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης, στο κάλεσμα της, είχε σημειώσει:
«Ένας χρόνος μετά την πρώτη κινητοποίηση της ΕΝΙΘ και της ΟΕΝΓΕ μετά την έναρξη της πανδημίας. Ένας χρόνος που οι υγειονομικοί δίνουμε την μάχη μέσα και έξω από τα νοσοκομεία για την ζωή και την υγεία των ασθενών. Ένας χρόνος που η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι το ΕΣΥ είναι οχυρωμένο και η αντιμετώπιση της πανδημίας ήταν η καλύτερη δυνατή. Η πραγματικότητα, όμως, που ζούμε καθημερινά, την διαψεύδει εκκωφαντικά:
• Με τους εκατοντάδες διασωληνωμένους σε όλη την χώρα, ιδίως στην Αττική, που βρίσκονται σε αναζήτηση κλίνης ΜΕΘ, την ώρα που μένουν άδειες κλίνες στις ιδιωτικές κλινικές.
• Με την πίεση στα δημόσια νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης να αυξάνεται συνεχώς, με την κατακόρυφη αύξηση των εισαγωγών σε κάθε εφημερία και της διασποράς στην κοινότητα.
• Με την εκτίναξη της θνητότητας λόγω Covid-19 το εφιαλτικό δίμηνο Νοέμβρη-Δεκέμβρη.
• Με τη μετατροπή του δημόσιου συστήματος υγείας σε σύστημα μιας νόσου με αποτέλεσμα την αύξηση της νοσηρότητας και της θνητότητας εξαιτίας της καθυστερημένης διάγνωσης και θεραπείας άλλων, πλην Covid-19, ασθενειών. Με την αναστολή λειτουργίας τακτικών ιατρείων, χειρουργείων και ολόκληρων κλινικών.
• Με τα δωράκια εκατομμυρίων ευρώ σε κλινικάρχες για την «εθελοντική συνεισφορά» τους, την ώρα που ήδη έχουν θησαυρίσει από τους ασθενείς που βρίσκουν κλειστή την πόρτα των νοσοκομείων που μετατράπηκαν σε μιας νόσου.
• Με τις άθλιες συνθήκες στις οποίες δουλεύουμε, με την εντατικοποίηση και την σωματική και ψυχική μας εξουθένωση, μετά από 6 μήνες χωρίς άδεια.
• Με τις τεράστιες συνεχιζόμενες ελλείψεις σε προσωπικό στο ΕΣΥ, με τις λιγοστές προσλήψεις να μην έχουν ολοκληρωθεί ακόμα και να μην καλύπτουν ούτε τις φετινές συνταξιοδοτήσεις.
• Με τη συνεχιζόμενη υποβάθμιση της εκπαίδευσης των ειδικευόμενων.
• Με την στοχοποίηση, με ΕΔΕ, στερήσεις μισθού, ακόμα και απόλυση, όποιου υγειονομικού αγωνίζεται».
