Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά στη διάρκεια των τελευταίων 40 χρόνων, είναι αναγκαία η κινητοποίηση των πολιτών, η συμμετοχή τους σε πολιτικές διαδικασίες, η έγκυρη ενημέρωσή τους για τα τρέχοντα θέματα, η συνειδητοποίηση των ευθυνών τους όσον αφορά τις μέχρι τώρα επιλογές τους αλλά και σχετικά με τις μελλοντικές κινήσεις τους. Το διεφθαρμένο δικομματικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας έφτασε σε ένα κρίσιμο σημείο και μαζί με αυτό και η χώρα, μιας και οι πολιτικές που ασκήθηκαν δεν στόχευαν στην εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών αλλά στη συναλλαγή με τους επιχειρηματίες, τους έχοντες τα μέσα παραγωγής και τους κατέχοντες τον πλούτο.
Επί δεκαετίες, τόσο μετά την πτώση της χούντας όσο και πριν-με τις διαπλοκές μεταξύ παλατιού και ξένων δυνάμεων, οι πολιτικοί ηγέτες υπονόμευαν τη δημοκρατία, την ελευθερία και το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση των πολιτών. Παροχές χωρίς μέτρο και σωφροσύνη υπέσκαπταν τη βιωσιμότητα της οικονομίας και κατέστρεφαν το περιβάλλον και το μέλλον. Υπέρογκα ποσά σπαταλήθηκαν σε πολεμικούς εξοπλισμούς, ενώ ο πρωτογενής τομέας παραγωγής οδηγήθηκε στην εγκατάλειψη με το δέλεαρ των επιδοτήσεων. Συγχρόνως, οι πολίτες εγκλωβίστηκαν σε μια λογική συναλλαγής με τους πολιτικούς, καταλήγοντας να ψηφίζουν με ατομικιστικά κριτήρια εκείνον που θα ικανοποιούσε τις ιδιοτελείς απαιτήσεις τους. Όλα αυτά συνετέλεσαν στο να φτάσουμε σταδιακά στην υποδούλωσή μας μέσω της υπογραφής ληστρικών και τοκογλυφικών δανειακών συμβάσεων και μνημονίων λιτότητας από τους πολιτικούς που μας έφεραν εδώ και οι οποίοι δεν είχαν εξουσιοδοτηθεί να προβούν σε τέτοιες ενέργειες.
Οι περισσότεροι από όλους εμάς έχουμε μεγαλώσει μέσα σε ένα καπιταλιστικό και έντονα καταναλωτικό περιβάλλον το οποίο επιδρά καταλυτικά στην ψυχοσύνθεσή μας, στον τρόπο σκέψης και στις επιλογές σε προσωπικό και πολιτικό επίπεδο. Επομένως, η ρήξη με το παρελθόν της διαπλοκής και των κομματικών σκοπιμοτήτων δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Αυτό, εξάλλου, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα -και μόνο αυτά- εναλλάσσονται στην εξουσία και εξακολουθούν ακόμη και σε αυτή τη δύσκολη περίοδο να θεωρούνται από μεγάλο κομμάτι των πολιτών ως η μόνη αξιόπιστη λύση!
Η άκρα δεξιά και οι εκφραστές της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού και του φασισμού, αποκλείονται από περαιτέρω αναφορά στο παρόν κείμενο ως επικίνδυνοι για τη δημοκρατία, την ελευθερία και ως εν δυνάμει -αλλά και στην πράξη, σε πάρα πολλές περιπτώσεις- καταπατητές των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Σε καιρούς κρίσης είθισται ο λαός είτε να υιοθετεί συντηρητική προσέγγιση είτε να εξεγείρεται. Στην χώρα μας, η συντηρητική προσέγγιση ταυτίζεται με την παράδοση και προκρίνεται σε σχέση με την αντίδραση σε όλες τις καταστάσεις που δυσκολεύουν τις ζωές των ανθρώπων. Παρόλα αυτά, μέρος των σκεπτόμενων και συνειδητοποιημένων πολιτών αναγνωρίζει πως άλλος δρόμος για την κοινωνική ειρήνη και ευημερία δεν υπάρχει εκτός από αυτόν που περνά από την με κάθε τρόπο προσπάθεια ανατροπής του ισχύοντος κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικού συστήματος, ώστε να αλλάξουν οι συσχετισμοί δυνάμεων και να έρθει στο προσκήνιο μια ανθρωποκεντρική θεώρηση των πραγμάτων, απαλλαγμένη από κάθε είδους διακρίσεις. Αυτοί οι άνθρωποι στρέφουν τη σκέψη τους αριστερά και αριστερότερα και κινητοποιούνται.
Στεκόμαστε με έντονα κριτική διάθεση απέναντι στα κομμουνιστικά καθεστώτα της ΕΣΣΔ, της ανατολικής Ευρώπης, της Κίνας, της βόρειας Κορέας και αναγνωρίζουμε τα λάθη και τις απάνθρωπες ακρότητες. Σε καμία περίπτωση δεν είναι στόχος και επιθυμία του γράφοντος μια κομμουνιστική αυταρχική κοινωνία, όπως αυτή εκφράστηκε στο παρελθόν και η οποία προκάλεσε εκατομμύρια θανάτους. Για το λόγο αυτό και τονίζουμε την αναγκαιότητα για σοσιαλισμό με έμφαση στη δημοκρατία και την ελευθερία.
Όμως, ήρθε ο καιρός να παραδεχτούμε πως ο καπιταλισμός δεν είναι το σύστημα εκείνο που μπορεί να διασφαλίσει ικανοποιητικές και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για τους ανθρώπους, γιατί πάνω από τον άνθρωπο βάζει το κέρδος και την συσσώρευσή του στους κεφαλαιοκράτες.
Απαιτεί τόλμη και προσωπική εμπλοκή η αλλαγή των καταστάσεων. Είναι όμως ο μόνος δρόμος για τη ζωή.
Απόψεις για τον τρόπο με τον οποίο θα φτάσουμε σε μια καλύτερη κοινωνία υπάρχουν πολλές και ποικίλες.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ενστερνίζεται εκείνες με τις οποίες νιώθει πιο οικεία.
Στο πλαίσιο της αλλαγής των πραγμάτων μέσα από την -έστω και μικροαστική- κοινοβουλευτική δημοκρατία, ο γράφων θεωρεί πως το ενωτικό εγχείρημα του Συ.Ριζ.Α., όπως αυτό διαμορφώνεται συνεχώς, είναι εκείνος ο φορέας της αλλαγής και της ανανέωσης που μπορεί να δώσει ελπίδα. Ειδικά σε αυτές τις εκλογές, οι οποίες βέβαια δεν είναι παρά μια στιγμή για όλους εμάς και σε καμιά περίπτωση αυτοσκοπός, ο Συ.Ριζ.Α. τολμά να προτείνει ένα πρόγραμμα εξουσίας και δε ζητά πλέον ψήφο διαμαρτυρίας. Με διάθεση να βελτιώνονται τα κακώς κείμενα και να αποφεύγονται οι δογματισμοί και οι ιδεολογικές αγκυλώσεις, ζητά τη συμμετοχή των πολιτών στις διαδικασίες, ώστε να εξασφαλιστεί η δημοκρατικότητα μέσα από τη μαζικότητα.
Είναι απαραίτητο ο καθένας από εμάς να αναλογιστεί τις ευθύνες του, μα και να συνειδητοποιήσει τις τραγικές συνέπειες που θα έχει η απάθεια, η αδιαφορία, η αποχή. Είναι σημαντικό να εμπλακεί προσωπικά σε συζητήσεις και σε δράσεις. Αυτή η διαδικασία της συμμετοχής μπορεί να διαμορφώσει συνειδήσεις και αποτελεί κορυφαία ευκαιρία για να αλλάξουν δραστικά οι καταστάσεις.
Τώρα, ο Συ.Ριζ.Α.. Αύριο, ενωμένη η σκεπτόμενη και ανθρωποκεντρική Αριστερά.
Κάθε φορά, είμαστε από τη μια εμείς, οι άνθρωποι και από την άλλη οι φορείς του καπιταλισμού και οι υπερασπιστές του. Αυτό είναι προφανές πλέον και ο καθένας πρέπει να διαλέξει ποιον υποστηρίζει.