Υποτίθεται πως όλη η προσπάθεια που κάνουν οι ελληνικές κυβερνήσεις, από το 2010, έχουν κάποια σχέση με το να διατηρηθεί η Ελλάδα, ως χώρα και κυρίως ως οικονομία, εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου, ότι σκατά κι αν σημαίνει αυτό. Ας το δεχτούμε, ότι έκαναν οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 2010 δεν το έκαναν για τους κολλητούς τους με τις off shore εταιρίες, για τους ανθρώπους τους στη λίστα της συντρόφισσας Κριστίν και σε άλλες λίστες, δεν το έκαναν γιατί τα έπιασαν για την τάδε ή την δείνα ιδιωτικοποίηση, δεν το έκαναν για να μην πάνε φυλακή παρέα με τον Άκη, αλλά το έκαναν για να κρατήσουν τη χώρα και την οικονομία της στο ευρωπαϊκό πλαίσιο.
Ακόμα και σήμερα η Δημοκρατική… Αριστερά, ότι περισσότερο ξεφτιλισμένο έχει βγάλει αυτός ο χώρος μετά τον Πέτρο Παπασαραντόπουλο, μιλάει γι’ αυτό το γαμημένο το πλαίσιο και καλεί τον ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσει περισσότερο ρεαλιστικές προτάσεις, γιατί φαίνεται πως στην Αγίου Κωνσταντίνου φοβούνται ότι θα βγούμε εκτός αυτού του πλαισίου αν εφαρμοστεί το πρόγραμμα που παρουσίασε ο Τσίπρας στη ΔΕΘ για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Για το ευρωπαϊκό πλαίσιο μιλούν, ακόμη, πολιτικά μεγέθη όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης, αλλά και η Άννα Μισέλ κάτι, η βαφτισιμιά του Κοκού.
Και ντάξει ρε μόρτη να μείνουμε σε αυτό το γαμημένο το ευρωπαϊκό πλαίσιο, για να το λένε τόσοι πολλοί κάτι θα ξέρουν. Μόνο που πόσο εντός ευρωπαϊκού πλαισίου είναι στην Ελλάδα το ένα τρίτο των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα να αμείβεται έως και με 500 ευρώ; Πόσο εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου είναι ο κολλητός του πρωθυπουργού να παίρνει το o.k. για να γεμίσει όλα τα καφενεία με κουλοχέρηδες; Πόσο εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου είναι το, επίσημο, ποσοστό ανεργίας να είναι στο 27% και το πραγματικό στο 30%; Πόσο εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου είναι η άδεια της «Ελληνικός Χρυσός» για να μετατρέψει στον Κάκαβο σε ένα ανοιχτό όρυγμα;
Λοιπόν, να διώξουμε μία ώρα νωρίτερα αυτή την ελεεινή κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς μπας και δούμε κι εμείς αυτό το ευρωπαϊκό πλαίσιο.
Ο alterthess ιανός