Πέρασαν τέσσερα χρόνια από τότε που η χώρα οδηγήθηκε με μια ανακοίνωση στα μνημόνια. Πέρασαν δυο χρόνια από τότε ένας πρωθυπουργός αντικαταστάθηκε με ένα τηλεφώνημα από κάποιον γραφειοκράτη των Βρυξελλών με έναν τραπεζοϋπάλληλο ενώ ο ίδιος ήθελε να αντικατασταθεί από τον Πετσάλνικο.
Πέρασαν τέσσερα χρόνια από τότε που σύμπασα η επικράτεια είχε διαπιστώσει ότι το βιός της είχε λεηλατηθεί από τους Σαράντα Κλέφτες οι οποίοι είχαν συγκεντρώσει τα πλούτια της σε μια σπηλιά στην Ελβετία.
Από εκείνη την μέρα και δώθε, πολλοί βάλθηκαν να αποδείξουν ότι είναι ο Αλή Μπαμπάς που ήξερε την μαγική λέξη με την οποία θα άνοιγε η σπηλιά και θα δινόταν τα κλεμμένα στα θύματα.
Πανούργοι όπως ήταν πάντα, οι Σαράντα Κλέφτες, έπεισαν τους ανίδεους που έπαιζαν τον Αλή Μπαμπά ότι είναι για συμφέρον τους να προσπαθήσουν να επιστρέψουν στην προηγούμενη κατάσταση, αυτή που ονομάστηκε επιστροφή στις αγορές, κατάσταση, κατά την διάρκεια της οποίας τους είχανε καταληστέψει.
Δεν φτάνει που οι Αλημπαμπαμπάδες ήτανε ψεύτικοι και ψεύτες, από κοντά και τα θύματα έμελλε να πιστέψουν ότι η Σπηλιά θα άνοιγε αν πλήρωναν ένα επιπλέον ποσό, λύτρα, για να πάρουν πίσω τον θησαυρό που τους είχανε κλέψει. Περιώνυμα στουρνάρια που έπαιξαν τους Αλημπαμπάδες και γράφτηκαν στις δέλτους της ιστορίας άκουγαν στο όνομα Παπακωνσταντίνου, Παπαδήμος, Βενιζέλος, Καρατζαφέρης, Σαμαράς.
Όλοι αυτοί και όσοι τους στήριξαν, έμοιαζαν βέβαια περισσότερο με τον αδελφό του πραγματικού Αλήμπαμπα, τον Κασίν, ο οποίος επειδή δεν γνώριζε την μαγική λέξη άρχισε να φωνάζει μάταια έξω από την σπηλιά, λέξεις όπως κριθάρι, λινάρι, βαμβακόσπορος, μουχρίτσα, περονόσπορος και άλλες ονομασίες σπόρων αλλά το σουσάμι που ήτανε το σωστό όλο ξεχνούσε να το πει.
Κι είχανε στήσει πανηγύρι οι Σαράντα Κλέφτες, και πέρνανε τα σπίτια του κοσμάκη, του βουτούσαν τις αποταμιεύσεις, του στερούσαν το φαί, του κόβανε το ρεύμα, κλέβανε το νερό, ζητούσανε ως και τις παραλίες ενώ τάζανε πετρέλαια και μοιράζαν μπατιρόσπορα, τα φλούδια δηλαδή γιατί την ψύχα την είχανε ήδη μασήσει.
Κι έπαιζαν, τα κουτσαβάκια οι ψευδοαλημπαμπάδες, οδύρονταν δήθεν έξω από την σπηλιά του κλεμμένου θησαυρού, κουνούσαν θεατρικά τα χεράκια τους, χτυπούσαν τις γροθίτσες τους στον βράχο, κι έλεγαν ότι που θα πάει θα ανοίξει η πόρτα. Κι όσο η φριχτή παράστασή τους συνεχιζόταν κλέβανε οι Σαράντα Κλέφτες και τους μισθούς απ’ τους εργάτες ακόμη και το έχειν των γερόντων, μα ούτε κι αυτό τους έφτανε, ζητούσανε ενέχυρο και τη ζωή των παιδιών τους.
Τέσσερα ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε που στήθηκε αυτό το διαβολικό πανηγύρι αλλά να ονοματίσουν το ταπεινό σουσαμάκι δεν ήθελαν γιατί οι ψευδοαλημπαμπάδες ήτανε υποταχτικοί των Κλεφτών κι όχι λαγάνα με χαλβά ή παστέλι αλλά ούτε κουλούρι Θεσσαλονίκης δεν θα αφήνανε στα χέρια ακόμη και των εύπιστων που ζούσανε με παραμύθια.
«Σιγά μην είναι το ταπεινό σουσαμάκι η λύση» λέγανε αυτοί που μισούσανε την ταπεινότητα μαθημένοι στο μασομπούκομα.
Το ψέμα όμως, όσο και να το τανύσεις έχει κοντά ποδάρια, και βρήκε ένας σε μια αρχαία πλάκα, ότι οι Ασσύριοι διαπραγματευότανε τα δάνειά τους σε σουσάμι και του μπήκανε ιδέες, είχανε περάσει και τέσσερα χρόνια, οπότε είπανε να στείλουνε τους ψευδοαλημπαμπάδες να ξεσκονίσουν τα χαλιά, όχι τα ιπτάμενα, ήτανε και καλή εποχή για ξεσκόνισμα, Μάιος γαρ, και στραβομουτσιούνιαζαν οι Κλέφτες κι απειλούσανε αλλά, κάποια στιγμή, όλα τα παραμύθια ακόμη και της Χαλιμάς, τελειώνουνε.
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 10:00- 12:00.