Η εφημερίδα που πρόσκειται στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, η L’Hummanité, κυκλοφορεί σήμερα με τίτλο ”ΣΟΚ”, αναφορικά με τα αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών στη χώρα.
Το σοκ όμως είναι ένα ξάφνιασμα. Οδυνηρό μεν συνήθως, αλλά ξάφνιασμα. Και το αποτέλεσμα του Εθνικού Μετώπου δεν είναι ακριβώς ξάφνιασμα. Ακόμα κι αν όσοι κοιτάζαμε για οποιονδήποτε λόγο προς τη Γαλλία ελπίζαμε μέχρι τέλους ότι η ζημιά θα περιοριστεί, το αποτέλεσμα αυτό ήταν περίπου αναμενόμενο.
Κυρίως το Εθνικό Μέτωπο δεν έπεσε από τον ουρανό. Βρίσκεται σε σχεδόν διαρκή άνοδο τα τελευταία 30 και κάτι χρόνια. Και αυτή η άνοδός του σχετίζεται με μία άλλη διπλή κίνηση που εκτυλίσσεται παράλληλα στη Γαλλία (και όχι μόνο, έστω και με διαφορετικούς όρους): τις πολιτικές συρρίκνωσης της εργατικής δύναμης και των κοινωνικών υπηρεσιών και του κλιμακωτού πολτικού αποκλεισμού κοινωνικών στρωμάτων που προωθεί τον κοινωνικό αυτοματισμό από τη μία, και την ενεργή συμμετοχή της αριστεράς σε αυτή τη διαδικασία από την άλλη.
Μερικές χρονικές συμπτώσεις είναι ενδιαφέρουσες: το Εθνικό Μέτωπο κάνει την πρώτη του δυναμική εμφάνιση στις ενδιάμεσες εκλογές τις δεκαετίας του 1980, όταν το ΚΚ Γαλλίας συμμετέχει στην πρώτη κυβέρνηση Μιττεράν, η οποία καταστρέφει συνειδητά ένα πρόγραμμα εθνικοποιήσεων, το οποίο οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση τεράστιων βιομηχανικών μονάδων και τη γιγάντωση της ανεργίας, ειδικά στη δυτική και νότια Γαλλία, εκεί όπου το Εθνικό Μέτωπο χτίζει τα πρώτα παραδοσιακά του κάστρα.
Προκαλεί τον πρώτο «πολιτικό σεισμό» το 2002, όταν ο πατέρας της Λεπέν Ζαν-Μαρί περνά στο β’ γύρο των προεδρικών εκλογών, την εποχή που το ΚΚ Γαλλίας συμμετέχει στην κυβέρνηση Ζοσπέν, η οποία σπάει κάθε ρεκόρ ιδιωτικοποιήσεων, ειδικά σε στρατηγικούς τομείς και στις μεταφορές, συμμετέχει σε όλους τους πολέμους της περιόδου και αποδέχεται πλήρως την πολιτική της «ασφυκτικής προστασίας» του Σχεδίου Εγρήγορσης μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους.
Τέλος, φτάνει σε δυσθεώρητα ποσοστά, την επομένη των επιθέσεων στο Παρίσι και ενώ το ΚΚ Γαλλίας έχει χειροκροτήσει και υπερψηφίσει τα μέτρα του Καθεστώτος Εκτακτης Ανάγκης, που επέβαλε το Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Είναι βέβαια σαφές ότι η άνοδος του Εθνικού Μετώπου είναι μια πιο πολύπλοκη διαδικασία που δεν εξηγείται μηχανικά ή ενώνοντας απλά χιαστί τα γεγονότα. Αλλωστε, η ίδια αυτή εξιστόρηση δεν απαντά στο γιατί αρκετές κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις του αντικαπιταλιστικού κινήματος (CNT, LO, LCR/NPA) είδαν την καμπύλη της δυναμικής τους να ανεβοκατεβαίνει απότομα.
Υπάρχει ωστόσο ένα σαφές συμπέρασμα, που εκτός από τη Γαλλία επιβεβαιώνεται με εξαιρετικές αντιστοιχίες και στην Ιταλία. Η ιδέα ότι η «αριστερά» (με την ευρεία κοινωνική και πολιτική της έννοια) μπορεί να υποκαταστήσει τη «δεξιά» (με την ευρεία κοινωνική και πολιτική της έννοια). ασκώντας αυτή τις πολιτικές της, πετώντας την έτσι από το προσκήνιο και έχοντας εν συνεχεία ελεύθερο το πεδίο για να δοκιμάσει την εφαρμογή των δικών της αριστερών πολιτικών, είναι μια ιδέα καταστροφική και ηλίθια.
Το αποτέλεσμα, κάθε φορά, είναι η μετατόπιση του συνόλου της κοινωνίας προς τα δεξιά, η ανάπτυξη ενός ριζοσπαστισμού στον οποίον οι ταξικές αντιθέσεις εκτρέπονται σε μια λανθάνουσα ατομικιστική αγανάκτηση και με κερδισμένη, κάθε φορά, μια λαϊκιστική και επιθετική δεξιά που διεκδικεί ορμητικά να δικαιώσει τις αξίες της.
Αυτό έγινε μία, δύο, τρεις, δεκατρείς και αν συνεχίζεται ακόμα είναι γιατί ένα κομμάτι της αριστεράς έχει στο μεταξύ καταστεί ανίκανο να πράξει οτιδήποτε άλλο και πρέπει απλά να πεταχθεί και να αντικατασταθεί.
Οχι, λοιπόν. Το ΚΚ Γαλλίας δεν δικαιούται να επικαλείται κανένα σοκ.
Κι επειδή ο κόσμος είναι μικρός, κανένα σοκ δεν θα δικαιούται να επικαλεσθεί οποιαδήποτε δύναμη αναπαράγει αυτό το μοντέλο της κατάληψης του πεδίου της δεξιάς από την αριστερά, καταλήγοντας απλά να το επεκτείνει.
Σε τελική ανάλυση, κανείς μας δεν θα δικαιούται να επικαλεσθεί κανένα σχετικό σοκ, αν δεν εμποδίσει αυτή τη μετάλλαξη της κοινωνικής ατζέντας σε μια αναμέτρηση με τα προβλήματα όπως τα θέτει και τα ορίζει το Κεφάλαιο.
Ο κόσμος μας είναι μικρός και η Γαλλία, πιστέψτε με, δεν είναι τόσο μακριά.
Πηγή: Rednotebook.gr