Ώστε τώρα αρχίζουν τα δύσκολα… Σοβαρά, για ποιους και ποιες; Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για όλους τους καλούς ανθρώπους που ποδοπατήθηκαν αγρίως τα τελευταία πέντε χρόνια; Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για όλους τους καλούς ανθρώπους που είδαν την αξιοπρέπεια τους να πέφτει κάτω και να γίνεται χίλια κομμάτια; Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τους ανθρώπους του μεροκάματου που ατελείωτες μέρες γυρνούσαν το βράδυ σπίτι χωρίς μεροκάματο; Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τις οικογένειες που πέρασαν δύο και τρεις χειμώνες χωρίς να μπορέσουν να θερμάνουν τα σπίτια τους; Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τις οικογένειες που έμπαινε ο παππούς και η γιαγιά στο σπίτι και τους κοιτούσαν στα χέρια, για λίγα ευρώ, για μία σακούλα τρόφιμα; Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τους νέους ανθρώπους που κοιτούσαν στο μέλλον και δεν έβλεπαν απολύτως τίποτα; Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για ανθρώπους που έχουν μεγάλες ανάγκες, που μεγαλώνουν παιδιά με μεγάλες ανάγκες, και που πέντε χρόνια τώρα πνίγηκαν στο κλάμα γι’ αυτό που ζούσαν; Όχι δεν αρχίζουν τώρα τα δύσκολα, τα δύσκολα παραμένουν, αλλά η ζωή έχει πια άλλη γεύση και ο αγώνας για να αλλάξουν τα πράγματα συνεχίζεται.
Για κάποιους και κάποιες όντως τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Γι’ αυτούς και αυτές που μέσα σε πέντε χρόνια κοινωνικής καταστροφής, μέσα σε πέντε χρόνια που εξαπολύθηκαν επάλληλα κύματα φτωχοποίησης του Κόσμου της Εργασίας και των κατώτερων μεσαίων στρωμάτων, δεν έχασαν ούτε μία τρίχα της κεφαλής τους. Γι’ αυτούς και αυτές που με την ελληνική οικονομία σε απόλυτη επιτήρηση περνούσαν ένα ωραίο πρωί έξω από τις τράπεζες και έφευγαν με δάνεια δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ βάζοντας ως εγγύηση ημιυπόγεια στην Κασσάνδρου. Γι’ αυτούς και αυτές που είναι στις λίστες των μεγαλοκαταθετών σε τράπεζες του εξωτερικού και στο εσωτερικό της χώρας χρωστάνε εκατομμύρια στο δημόσιο, στα ασφαλιστικά ταμεία και σχεδόν σε όλους όσους μιλάνε ελληνικά. Γι’ αυτούς και αυτές που έχουν τις μετοχές των τηλεοπτικών σταθμών πανελλαδικής εμβέλειας, τους μεγαλύτερους τζαμπατζήδες ever, και που οργάνωσαν το μασκαρεμένο πραξικόπημα των τελευταίων ημερών. Ναι για όλους αυτούς και αυτές αρχίζουν τα δύσκολα.
Τώρα στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, για να υπάρξει μία βιώσιμη και δίκαια λύση στο ελληνικό δράμα, βρίσκεται ένας μικρός λαός που πολεμάει δίχως σπαθιά και βόλια, με άδεια τα δημόσια ταμεία, με απίστευτα προβλήματα, με ένα κοινωνικό κράτος πίσω από τις ανάγκες του 2010 και όχι μόνο τις σημερινές, με ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που δεν είναι βιώσιμο χωρίς εξωτερικούς πόρους, με τη δημόσια εκπαίδευση όλων των βαθμίδων και το ΕΣΥ σε συνθήκες κατάρρευσης, με λίγους άνεργους να παίρνουν επίδομα ανεργίας και χωρίς μεγάλα προγράμματα για την ανάκτηση της εργασίας που θα προκαλούσαν ένα μειωτικό σοκ στα ποσοστά της ανεργίας. Και όλα αυτά πάνε να πουν πως τώρα σημασία δεν έχει να μιλάμε για νίκες, αλλά να αντέξουμε και να τα αλλάξουμε όλα. Να αντέξουμε και να τα αλλάξουμε όλα για μία άλλη Ελλάδα σε μία άλλη Ευρώπη που είναι εφικτή. Και ναι μπορούμε!
*Ο Θεόφιλος Σιχλετίδης είναι ένας από τους Δύο Λύκους: καθημερνά, 12 με 1, στο ρ/σ «Στο Κόκκινο 93,4»