Από τις 10 Ιουλίου μπήκαμε στο συνεργείο, χειρουργείο, πες ότι θες εσύ, και από σήμερα σένιοι και με άσπρο φόντο είμαστε πάλι μαζί. Οργισμένοι μέχρι τα μπούνια, σκασμένοι για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, κλαμένοι γιατί περάσαμε δίπλα από μία ουρά ανθρώπων που περιμένουν στο συσσίτιο ένα πιάτο φαί, φοβισμένοι γιατί σε κάθε γωνία έχει κλούβες της αστυνομίας, τρελαμένοι γιατί μία φτωχή οικογένεια δεν έχει καμία βοήθεια για να μεγαλώσει ένα παιδάκι με ειδικές ανάγκες, εξοργισμένοι για τα κλεμμένα μεροκάματα και ένσημα στις περισσότερες δουλειές, απορημένοι γιατί ο Καθιστός Ταύρος δεν σηκώνεται, γιατί κάθεται και ανέχεται κάτι τύπους σαν τον Σταμάτη και τον Κεδίκογλου, ξενερωμένοι γιατί υπάρχουν ακόμα κάποιοι που επιμένουν να τρώνε παπά από το Mega και τα «ΝΕΑ», εντυπωσιασμένοι από το πόσο άδικα μοιράζεται ο πλούτος που ακόμα παράγεται σε αυτή τη χώρα, λαβωμένοι για τις ελπίδες μας που πέφτουν στο χώμα σαν πουλιά χτυπημένα από δεκάδες σκάγια. Αλλά και ενθουσιασμένοι γιατί στο πάρκο τα παιδιά κοιτάζονται στα μάτια και πιστεύουν ότι θα κρατήσει για πάντα, χαρούμενοι για το μπλουζάκι «Χαλκιδική SOS» που σε είδα να το φοράς στη Βενιζέλου, ανεβασμένοι γιατί αντέχεις, γιατί αντιστέκεσαι, γιατί επιμένεις, γιατί ξέρεις ότι έχεις δίκιο, μαζί γιατί το «μαζί» είναι η πιο μαγική λέξη που έχει σκαρώσει ο ανθρώπινος νους μετά την «ελευθερία», ελεύθεροι όπως η κοπέλα που χορεύει ξέφρενα στην αμμουδιά την τελευταία μέρα του καλοκαιριού. Αυτή όμως, σήμερα, είναι η πρώτη μέρα για έναν νέο κύκλο που προσπαθούμε, σιγά – σιγά όπως διάβασες και στον τίτλο, να ανοίξουμε για το alterthess.gr, όπως πάντα με τον περίεργο προγραμματισμό που μας χαρακτηρίζει ως συνεταιρισμό. Τέλη Ιουλίου δουλειές δεν γίνονται… εμείς όμως θα προσπαθήσουμε, ελπίζουμε και στη δική σου τη βοήθεια, ώστε αρχές του Σεπτέμβρη να βρεθούμε στο νέο κύκλο και τότε ποιος μας πιάνει!
Ο alterthess ιανός