Την πρώτη κιόλας μέρα του τρέχοντος Σεπτεμβρίου, όταν το Κοινωνικό Ιατρείο Θεσσαλονίκης άνοιγε ξανά, μετά από μια ολιγοήμερη ανάπαυλα, κλείστηκαν τα ραντεβού για ολόκληρο τον μήνα και για όλες τις ειδικότητες. Στο Κοινωνικό Ιατρείο λειτουργούν εννέα τμήματα: Οδοντιατρείο, παθολογικό, παιδιατρικό, ψυχιατρικό, νευρολογικό, δερματολογικό, ωτορινολαρυγγολογικό, καρδιολογικό και μαιευτικό.
Υπολογίζοντας κατά μέσο όρο δωδεκάωρη καθημερινή λειτουργία και μία πρωινή του Σαββάτου και υπολογίζοντας ότι ο μέσος όρος μιας εξέτασης είναι είκοσι λεπτά, τότε, παραλείποντας πλήρως τα επείγοντα και έκτακτα περιστατικά ή τις συνταγογραφήσεις, ένας πρόχειρος υπολογισμός, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το Ιατρείο ξεκινούσε τον μήνα του με δεδομένο ότι πρέπει να εξυπηρετήσει χίλια περιστατικά.
Ο αριθμός είναι συγκλονιστικός για ένα πολεοδομικό συγκρότημα ενός εκατομμυρίου διακοσίων χιλιάδων ανθρώπων, στο οποίο λειτουργούν έξι νοσοκομεία, χωρίς να προσμετρώνται τα ιατρεία του ΙΚΑ ή όποιες μονάδες -και όσο λειτουργούν- του ΠΕΔΙ. Το Κοινωνικό Ιατρείο έχει μετεξελιχθεί σε πολυδύναμη ιατρική μονάδα. Άνω του 75% των περιστατικών που εξυπηρετούνται δεν είναι πλέον αλλοδαποί αλλά ανασφάλιστοι ή άποροι έλληνες το κοινωνικό προφίλ των οποίων παραπέμπει σε ευρεία διαστρωμάτωση. Χωρίς καμιά δόση υπερβολής είμαστε ένα βήμα από το ενταχθεί το Ιατρείο, κανονικά, στο πρόγραμμα εφημεριών των νοσοκομείων της πόλης. Οπότε, το συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας περίστασης που δεν απέχει διόλου από κατάσταση έκτακτης ανάγκης, δεν νομίζω ότι έχει κανένα στοιχείο υπερβολής. Η αγωνία και η απελπισία, ο φόβος και η οδύνη, η αδυναμία και η τραγωδία δεν είναι πλέον μεμονωμένα περιστατικά αλλά χορός τραγωδίας, αδιανόητη παρέλαση απόγνωσης μιας κατεστραμμένης κοινωνίας.
Τα στοιχεία που περιγράφουν το «υλικό» που σκεπάζει τις θύρες αυτού του πελώριου τύμβου καταγράφονται σήμερα με την αναίσθητη στατιστική, τους αριθμούς που δημοσιοποιεί το γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής που, σαν να μετράει κόκκους άμμου, μας γνωστοποιεί ότι: κάτω από το όριο της φτώχειας βρίσκονται 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι -πόσο γρήγορα κι εύκολα συνοψίζει αυτός ο αριθμός την δυστυχία- και άλλα 3.8 εκατομμύρια είναι ένα βήμα από την επόμενη πύλη της κόλασης. Ας πούμε και πώς μετράνε την φτώχεια: 432 ευρουλάκια για ένα άτομο, 908 για τετραμελή οικογένεια. Στα στοιχεία βέβαια δεν καταμετρώνται αυτοί που δουλεύουν αλλά παραμένουν απλήρωτοι για μήνες. Ένα εκατομμύριο διακόσιες τριάντα χιλιάδες είναι άνεργοι. Δεν προσμετρώνται οι επισφαλώς εργαζόμενοι, οι μερικώς εργαζόμενοι, όσοι είναι σε κανένα πρόγραμμα της συμφοράς και όσοι σιτίζονται από συγγενείς και φίλους.
Σ’ αυτόν τον Τύμβο των Καταραμένων, Καρυάτιδες είναι οι Καθαρίστριες και τον τέλειο κύκλο της καταστροφής συναρθρώνουν με τα κορμιά τους σχολικοί φύλακες και καθηγητές, εργαζόμενοι της ΕΡΤ και απολυμένοι της Κόκα Κόλα, δεκάδες χιλιάδες απολυμένοι μικρότερων επιχειρήσεων, κατεστραμμένοι μικρέμποροι, οι χιλιάδες που έχουν αυτοκτονήσει.
Ο πρωθυπουργός και η μακάβρια κουστωδία του δεν χρειάζεται να πάνε στην Αμφίπολη για να φωτογραφηθούν μπροστά στις Σφίγγες. Μπροστά στις Πύλες του Κοινωνικού Ιατρείου είναι οι Σφίγγες, αλλά αυτοί δεν είναι Οιδίποδας για να απαντήσουν στο ερώτημα. Εξάλλου δεν είναι πλέον μυστικό ότι αυτοί μας σπρώχνουν στον κοινωνικό τάφο που χάσκει, κι εμείς πρέπει να τους ρίξουμε μέσα πριν μας θάψουν ζωντανούς.
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00- 12:00.