Με ενός λεπτού σιγή ξεκίνησε το βράδυ της Τρίτης η εκδήλωση μνήμης για τον Γιάννη Παντή που έφυγε πρόωρα στα 60 του χρόνια στις 10 Οκτωβρίου του 2017. Η αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης ήταν κατάμεστη, σε μια εκδήλωση που διοργάνωσαν από κοινού το Ινστιτούτο «Νίκος Πουλαντζάς» και η Οργάνωση Μελών του ΣΥΡΙΖΑ Πανεπιστημιακών Θεσσαλονίκης. Ανάμεσα στους φίλους, συναδέλφου και συντρόφους του Γ. Παντή η σύζυγος του Ειρήνη και ο γιός του Διονύσης.
Μιλώντας για τον φίλο και σύντροφο του Γιάννη Παντή ο αντιπρόεδρος του Διεθνούς Πανεπιστημίου, Γιώργος Στάμου, αναφέρθηκε στην κοινή τους πορεία από την φοιτητική τους ζωή και έπειτα. «Ήταν άνθρωπος της πράξης με αναπτυγμένη την ικανότητα να εξορθολογήζει τα πράγματα, ήταν ένας σκληρός μαχητής» σημείωσε μεταξύ άλλων, ενώ αναφέρθηκε στα πρώτα βήματα τους ως επιστήμονες, στην αγάπη του Γ. Παντή για την επιστημονική οικολογία και την πολιτική του αντίληψη για τα πράγματα.
«Η επιστήμη της δράσης» με την οποία ασχολήθηκε εκτενώς ο Γ. Παντής «διαθέτει αυξημένα ιδεολογικά φορτία αφού ο πρώτος ρόλος ανήκει στις κοινωνικές ανάγκες και όχι στην θεωρία» τόνισε ο κ. Στάμου. «Το πέρασμα του Παντή δεν έμεινε χωρίς αχνάρι, θα τον θυμάμαι πάντα με τρυφερότητα» δήλωσε καταληκτικά.
Από την πλευρά του ο πανεπιστημιακός και φίλος του Γ. Παντή, Μιχάλης Μπαρτσίδης, αναφέρθηκε στην τελευταία πολιτική μάχη που έδωσε, την ένταξη των προσφυγόπουλων στην εκπαίδευση, η οποία σύμφωνα με τον κ. Μπαρτσίδη «αποτελεί την κορύφωση της πολιτικής ζωής του Γ. Παντή και κρύβει ορισμένα σημαντικά πολιτικά μαθήματα».
Μιλώντας για την επιτυχή μάχη του ίδιου και άλλων να ενταχθούν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία ο κ. Μπαρτσίδης σημείωσε πως «μέσα στο κλίμα εκείνου του ανεπανάληπτου κινήματος αλληλεγγύης κου εκδηλώθηκε στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2015 και μετά, στα νησιά της, στα σύνορα της Ευρώπης, η σημαντικότερη στιγμή μετά την πρώτη υποδοχή ήταν ο Σεπτέμβριος που άνοιγαν τα σχολεία».
«Εκεί χρειαζόταν η άρθρωση, ο συνδυασμός, του ιστορικού κινήματος αλληλεγγύης με την κατάλληλη θεσμική κρατική πολιτική, ώστε να έχουμε τα κατάλληλα αποτελέσματα. Στον τόπο και την στιγμή αυτής της άρθρωσης βρέθηκε ο Γιάννης Παντής και έπαιξε τον κρίσιμο ρόλο. Βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη θέση, με μια περιουσία πολιτικής εμπειρίας» τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Μπαρτσίδης, ενώ σημείωσε πως «βρισκόταν από νωρίς τα χαράματα μπροστά στις πύλες των σχολείων να υποδεχτεί τα προσφυγόπουλα, να κατευνάζει διαλογικά τις αντιδράσεις των «καθημερινών ανθρώπων του ρατσισμού» στο Ωραιόκαστρο και σε άλλα σημεία. Ήταν από τις κρίσιμες και σπάνιες στιγμές αριστερής διακυβέρνησης όπου συντονίζονται οι δράσεις των από τα κάτω με τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες».
Ο πρώην υπουργός Παιδείας και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Α’ Αθήνας, Νίκος Φίλης, σημείωσε ότι «ο Γιάννης ήταν ένας απλός άνθρωπος, ανθρώπινος και φιλικός, ανήσυχος και δημιουργικός. Αθεράπευτα αισιόδοξος, χωρίς όμως να σβήνει από το πρόσωπο του ένα χαμόγελο αδιόρατης θλίψης».
«Όταν χρειάστηκε υπεράσπισε ακόμη και με τη φυσική του παρουσία απέναντι στον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία το δικαίωμα των προσφυγόπουλων στην μόρφωση. Το έμπρακτο παράδειγμα του, η συνείδηση της δημοκρατικής ευθύνης του μας είναι τόσο αναγκαία σήμερα, που ξανασηκώνει κεφάλι η εθνικοφροσύνη, αυτή η μήτρα του ρατσισμού, του ανορθολογισμού και των αντιδημοκρατικών πρακτικών» δήλωσε ο πρώην υπουργός Παιδείας.
«Προσπαθώντας να απαντήσω στο ερώτημα τι θα έλεγε, τι θα έκανε σήμερα ο Γιάννης, δε μπορώ παρά να τον φανταστώ ως ένα δραστήριο παράγοντα που μαζί με άλλους θα προσπαθούσε να οργανώσει την απάντηση της άλλης Θεσσαλονίκης, της Θεσσαλονίκης της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και της οικολογίας, στον σοβινισμό, στους πατριδοκάπηλους κερδοσκόπους, στους θρησκόληπτους, στα αφεντικά του οπαδισμού, στους εμπρηστές και τους βέβηλους» τόνισε στη συνέχεια ο Ν. Φίλης.
Τέλος, από την πλευρά του ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου αναφέρθηκε στην στενή συνεργασία του με τον Γ. Παντή, την καθημερινότητα και τις δυσκολίες που από κοινού αντιμετώπιζαν. Μιλώντας για την ημέρα που ο Γ. Παντής έπαθε την πρώτη κρίση τον Μάιο του 2017 ο κ. Γαβρόγλου σημείωσε πως «ήταν η απίστευτη αγωνία που είχε στη διάρκεια της δεύτερης αξιολόγησης, εκείνη που οι θεσμοί προσπαθούσαν να κατασπαράξουν το υπουργείο Παιδείας και να του πάρουν πίσω πολλά από αυτά που είχαν κατακτηθεί».
«Εκείνο που τον σημάδεψε περισσότερο απ’ όλα νομίζω ότι ήταν η θητεία του ως αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, γιατί εκεί κατάλαβε το δηλητήριο της διαπλοκής στον δημόσιο χώρο στην Ελλάδα. Εκεί κατάλαβε τι σημαίνει μηχανισμοί, συμφέροντα και κυρίως μικροσυμφέροντα, και εκεί αποφάσισε να έρθει αντιμέτωπος με όλα αυτά. Τέτοιες αποφάσεις είναι αποφάσεις ζωής, και ξέρουμε πως αυτό το διεφθαρμένο σύστημα τον χτύπησε τόσο χυδαία προσπαθώντας να αμαυρώσει τη δημόσια εικόνα του, και πάλι τα κατάφερε» σημείωσε χαρακτηριστικά ο κ. Γαβρόγλου.
«Και όλα αυτά για έναν πολύ απλό στόχο. Για το δημοκρατικό πανεπιστήμιο. Αυτό το τόσο δύσκολο, αλλά το οποίο τόσοι πολλοί από το 74’ και μετά το έχουμε φέρει σε ένα αξιοπρεπέστατο επίπεδο. Και τον ενοχλούσε βαθύτατα όταν διάφοροι ισοπέδωναν όλη αυτήν την πορεία. Ο Γιάννης χέρι-χέρι ήταν σε αυτό με τον σύντροφο μας Παύλο Πανταζή» δήλωσε στη συνέχεια ο υπουργός Παιδείας.
« Ήταν ο Γιάννης μιας δημοκρατίας που προσπαθούμε ακόμα πολλοί να μην εκφυλιστεί μόνο σε διαδικαστικά ζητήματα» σημείωσε καταληκτικά ο κ. Γαβρόγλου.
Ρεπορτάζ: Ιάσων Μπάντιος
Πηγή: Στο Κόκκινο