Σε εξέλιξη βρίσκεται η συγκέντρωση που διοργανώνουν στο άγαλμα Βενιζέλου απέναντι από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ οι αντιεξουσιαστές και αναρχικοί που κατέλαβαν τη Τρίτη το ΕΚΘ σε ένδειξη αλληλεγγύης στα αιτήματα των κρατούμενων απεργών πείνας.
“Μετά από 6 χρόνια βίαιης αναπροσαρμογής των όρων εκμετάλλευσης, καταπίεσης και καταστολής των καταπιεσμένων από το κράτος και το κεφάλαιο, μια περίοδο που κάθε αγώνας χτυπιόταν ανηλεώς από την εξουσία, το τιμόνι της διακυβέρνησης ανέλαβαν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ. Με τον κύριο κυβερνητικό εταίρο να έχει συνυπάρξει στους αγώνες που ξεπήδησαν τα τελευταία χρόνια, μια μεγάλη μερίδα των ”από τα κάτω”, όχι μόνο τον ψήφισαν αναθέτοντας, έτσι, την επίλυση των προβλημάτων τους στην υποσχεσιολογία του, αλλά του δίνουν και μια περίοδο χάριτος περιμένοντας καρτερικά να παρέχει ακόμη και τα ελάχιστα για τα οποία έχει δεσμευτεί. Υπάρχει, ταυτόχρονα, μια κοινωνική επανανομιμοποίηση της θεσμικής διαμεσολάβησης, της ίδιας της δημοκρατικής λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος, τη στιγμή που η ιστορική μνήμη μας δείχνει πως έχουμε δύναμη να αλλάξουμε την πραγματικότητα αλλά και τους συσχετισμούς δύναμης μέσα στον κοινωνικό ανταγωνισμό μόνο όταν στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις, στις δικές μας αποφάσεις, στους δικούς μας ακηδεμόνευτους αγώνες” τονίζουν στην ανακοίνωσή τους και προσθέτουν:
“Όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε πως στο όνομα των ”έντιμων συμβιβασμών” των πολιτικών διαχειριστών των ζωών μας με τους ευρωπαίους εταίρους προετοιμάζεται η διαιώνιση των δουλικών συνθηκών ζωής που βιώνουμε… όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε πως στο όνομα της εθνικής ενότητας προτάσσεται από την μεγαλύτερη μερίδα των πολιτικών κομμάτων, δυσχεραίνουν οι όροι της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης μας για να συνεχίσει να λειτουργεί η κρατική και καπιταλιστική μηχανή… όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε πως στο όνομα της ασφάλειας, η καταστολή, ακόμη και μεταλλαγμένη συνεχίζει να επιτελεί τον ίδιο ρόλο (χαρακτηριστικό παράδειγμα, το άνοιγμα δικογραφίας για την κατάληψη στην Πρυτανεία του ΑΠΘ και στην Νομική Αθηνών), τόσο πιο γρήγορα θα αποκτήσουμε και τη συνείδηση πως, είτε αφορά επί μέρους ζητήματα, είτε αφορά τη συνολική ανατροπή της μεγάλης φυλακής που βρισκόμαστε έγκλειστοι, την λύση μπορεί να δώσει μόνο ο ανυποχώρητος, αντιιεραρχικός, συγκρουσιακός αγώνας.”