Την ανυπαρξία κρατικής μέριμνας για τα παιδιά με αναπηρία και την εικόνα πλήρους εγκατάλειψης των Ειδικών Σχολείων Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΕΕΕΕΚ) περιέγραψαν Γονείς και Κηδεμόνες Γονιών σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε το Συντονιστικό των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων των ΕΕΕΕΚ Θεσσαλονίκης καθώς και η Ομοσπονδία Ενώσεων Γονέων και Κηδεμόνων Κεντρικής Μακεδονίας.
Τα περισσότερα σχολεία είναι υπερπλήρη και στεγάζονται σε κτίρια ακατάλληλα, ανθυγιεινά, επικίνδυνα, με προβλήματα στατικότητας, έλλειψη πυρασφάλειας και χωρίς εξόδους κινδύνου.
Όπως ανέφεραν οι γονείς η απουσία κατάλληλων δομών ουσιαστικά ξεκινά με τη γέννηση ενός παιδιού με αναπηρία ή με την έναρξη της αναπηρίας και συνεχίζεται σε όλα τα στάδια της ζωής τους σε έναν συνεχή αγώνα διεκδίκησης των αυτονόητων. Η δυνατότητα κάλυψης των αναγκών επαφίεται στην δυνατότητα του κάθε γονιού να διαπραγματευτεί θέματα υγείας, πρόνοιας, λειτουργικότητας με βάση την οικονομική του κατάσταση και τις αντοχές τους/της. Με βάση τη συνθήκη αυτή που είναι διαχρονική, η Άλτα Πανέρα πρόεδρος του Συντονιστικού των ΕΕΕΕΚ Θεσσαλονίκης και μητέρα παιδιού με αναπηρία που φοιτεί στο 1ο ΕΕΕΕΚ, περιέγραψε τις συνθήκες που επικρατούν στα σχολεία και συνολικά στην εκπαίδευση, η υποβάθμιση της οποίας από κοινού με την Ειδική Αγωγή είναι τρομακτική.
Η Άλτα Πανέρα, μίλησε για τα ΕΕΕΕΚ της Θεσσαλονίκης που συνολικά στεγάζονται σε κτίρια ακατάλληλα, ανθυγιεινά και επικίνδυνα ενώ σε όλα τα σχολεία δεν υπάρχει πρόσβαση σε όλους τους διδακτικούς χώρους. Στα σχολεία αυτά, όπως και στο 1ο ΕΕΕΚ, δεν υπάρχουν αρκετές ειδικές προσαρμοσμένες τουαλέτες, ασανσέρ και αυλή ενώ οι αίθουσες είναι ασφυκτικά μικρές για τον αριθμό και τις ανάγκες των μαθητών.
Το στεγαστικό πρόβλημα και η βελτίωσή του επαφίεται μόνον στον αγώνα των γονιών που διεκδικούν διαχρονικά καλύτερες συνθήκες και αναγκάζονται μόνοι τους να εντοπίζουν ζητήματα ακαταλληλότητας ή να προτείνουν νέα κτίρια πιο κατάλληλα για να στεγαστούν τα παιδιά. Μάλιστα, όπως μετέφερε η κα Πανέρα πολλές φορές δέχονται απειλές ότι αν συνεχίζουν να μιλούν για τα προβλήματα των κτιρίων κινδυνεύουν θα βρεθούν χωρίς κτίριο.
Σύμφωνα με την ίδια, δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί παράλληλης στήριξης για τους μαθητές με αποτέλεσμα να ζητούν από τους γονείς να τους παρέχουν. Αυτό σημαίνει ότι όσοι μπορούν καλύπτουν αυτή την ανάγκη με τις οικονομικές τους δυνατότητες και όσοι δε μπορούν αναγκάζονται να κρατούν τα παιδιά στο σπίτι. Το κράτος δηλαδή, δημιουργεί συνθήκες επιβαρυντικές για τη μόρφωση των παιδιών αυτών με μια πολιτική ταξικού αποκλεισμού από την εκπαίδευση.
Οι ειδικοί εκπαιδευτικοί όπως λογοθεραπευτές, φυσιοθεραπευτές, ψυχολόγοι είναι τραγικά λίγοι με αποτέλεσμα να μην αναλογεί ούτε μια ώρα την εβδομάδα με το κάθε παιδί.
Τα σχολεία αυτά μετατρέπονται με αυτόν τον τρόπο σε χώρους φύλαξης από χώρους επαγγελματικής και εκπαιδευτικής κατάρτισης που υποτίθεται ότι είναι καθώς όχι μόνο δεν υπάρχουν τα εκπαιδευτικά εργαλεία αλλά ούτε και η απαραίτητη πρακτική άσκηση για να μπορέσουν να βγουν στην αγορά εργασίας. Όπως ανέφερε η Άλτα Πανέρα, η προσαρμοσμένη τεχνολογία δεν έχει έρθει στα ΕΕΕΕΚ που λειτουργούν ακόμη με φωτοτυπίες. Έτσι, το μέλλον των παιδιών αυτών φαντάζει προδιαγεγραμμένο μετά την αποφοίτησή τους με τον αναγκαστικό και εκ νέου αποκλεισμό τους στο σπίτι. «Η ζωή μας δεν γίνεται, όπως λέγεται, Γολγοθάς εξαιτίας της αναπηρίας των παιδιών μας. Δεν επιθυμούμε να γίνουμε, ούτε είμαστε ήρωες, η ζωή μας γίνεται Γολγοθάς γιατί η κρατική μέριμνα είναι ανύπαρκτη» είπε χαρακτηριστικά.
Για το πολύπαθο 2ο ΕΕΕΕΚ Πυλαίας μίλησε η Μελπομένη Δημητριάδου, τονίζοντας ότι ουσιαστικά το σχολείο έχει κλείσει. Παρόλα αυτά οι γονείς έχουν λάβει ειδοποίηση για την παράταση λειτουργίας του μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς. Υπενθυμίζεται ότι οι γονείς είχαν λάβει πριν δύο χρόνια ειδοποίηση από τον Εισαγγελέα ότι το σχολείο θα κλείσει λόγω ακαταλληλότητας ενώ στη συνέχεια ανακοινώθηκε ο διαμοιρασμός των παιδιών σε άλλα σχολεία, κάτι που οι γονείς χαρακτηρίζουν μεγάλο πλήγμα και για τα παιδιά που θα διαμοιραστούν και για τα σχολεία που θα τα δεχτούν διότι και τα τελευταία είναι ανεπαρκή και ακατάλληλα για τις ανάγκες. Μέχρι στιγμής οι γονείς του 2ου ΕΕΕΕΚ έχουν λάβει την υπόσχεση από τον δήμαρχο Θέρμης ότι αν έρθει από το Υπουργείο Παιδείας σχετική απόφαση και μελέτη για χτίσιμο νέου σχολείου στα όρια του Δήμου, θα παραχωρήσει κτίριο έτσι ώστε να μεταστεγαστούν εκεί προσωρινά. Ωστόσο τον Σεπτέμβριο οι γονείς θα βρίσκονται στην ίδια κατάσταση επισφάλειας.
Τη σημασία των ΕΕΕΕΚ όχι μόνο ως χώρων εκπαίδευσης αλλά και ψυχαγωγίας επεσήμανε η Αρετή Μπατά πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου ΕΕΕΕΚ Πυλαίας-Χορτιάτη. Φυσικά και αυτό δεν συμβαίνει καθώς, μεταξύ άλλων, τα ΕΕΕΚ στεγάζονται σε βιοτεχνικούς χώρους για τους οποίους δίνεται μεγάλο μίσθωμα ενώ τα περισσότερα ζητήματα υποδομών «λύνονται» μέσω δωρεών και χορηγιών. Συγκεκριμένα το ΕΕΕΕΚ βρίσκεται σε ένα κτίριο που παραχώρησε το Ίδρυμα Κωφών με χρησιδάνειο από τον Δήμο Πυλαίας Χορτιάτη το οποίο έληξε τον Νοέμβριο και δεν έχει ανανεωθεί. Τον Σεπτέμβριο κάποια τμήματα του σχολείου κρίθηκαν ακατάλληλα χωρίς όμως να ακολουθεί κάποια ενέργεια για την βελτίωσή και συντήρησή τους. Εκτός από την ακαταλληλότητα των κτιρίων μεγάλο πρόβλημα είναι η διαδημοτικότητα των ΕΕΕΕΚ (το γεγονός ότι σε αυτά φοιτούν παιδιά από παραπάνω έναν Δήμο). Σύμφωνα με την Αρετή Μπατά, για να φτάσουν στα ΕΕΕΚ οι μαθητές-τριες πρέπει να περνούν τουλάχιστον μια ώρα στο λεωφορείο με αποτέλεσμα να πηγαίνουν ήδη κουρασμένα στο σχολείο και να το εγκαταλείπουν στη συνέχεια.
Οι εκπαιδευτικοί των σχολείων αυτών λόγω και της υποστελέχωσης αναγκάζονται, σε αυτές τις συνθήκες, να τρέχουν και να μη φτάνουν προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες σε αίθουσες των οχτώ τετραγωνικών μέτρων που αντιστοιχούν σε δέκα και πλέον παιδιά τα οποία πρέπει να φτάσουν με αμαξίδιο διανύοντας σκάλες…. Οι μεγαλύτεροι δε χώροι χωρίζονται με κουρτίνες και πάνελ προκειμένου να αποδώσουν τις αναγκαίες σε αριθμό αίθουσες διδασκαλίας. Ένα τέτοιο σχολείο είναι το ΕΕΕΕΚ Κορδελιού που, σύμφωνα με την Παρασκευή Τσιφλικιώτη, πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων, έχει 36 μαθητές – μαθήτριες με 29 εκπαιδευτικούς με ένα πατάρι και μια μεταλλική ράμπα που κρίθηκαν ακατάλληλα. Και σε αυτό το σχολείο δεν υπάρχουν έξοδοι κινδύνου αλλά ούτε και πυρασφάλεια.
«Αν δεν υπήρχαν οι δωρεές αυτά τα σχολεία δε θα λειτουργούσαν», δήλωσε ο Λάζαρος Φουντουκίδης πατέρας παιδιού στο 1ο ΕΕΕΚ Παύλου Μελά αναφέροντας ότι στα σχέδια της κυβέρνησης αντί της μείωσης των μαθητών ανά τάξη περιλαμβάνουν την αύξησή τους. Η ανάγκη για εξατομικευμένο προσωπικό είναι πάρα πολύ μεγάλη ωστόσο το κράτος αδιαφορεί με αποτέλεσμα όλα να αφήνονται στη μοίρα τους. «Υπάρχουν γονείς που φοβούνται να στείλουν το παιδί τους στο σχολείο και γονείς που φοβούνται να πουν ότι είναι ακατάλληλο υπό τον κίνδυνο να κλείσει εντελώς» σημείωσε ακόμη καταλήγοντας ότι «Πολιτισμός για μένα είναι η παιδεία και η υγεία και από εκεί κατανοείς το επίπεδο μιας χώρας». Στην πραγματικότητα όμως τα παιδιά με αναπηρία καταλήγουν να είναι ανύπαρκτα. Μοναδική λύση στο κτιριακό ζήτημα είναι, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Γονέων και Κηδεμόνων Θ. Κοκονά να χτιστούν τουλάχιστον έξι σχολεία, δεδομένου του ότι όλα τα υπάρχοντα έχουν ακαταλληλότητες, κάτι που οι γονείς θα συνεχίσουν να διεκδικούν με κινητοποιήσεις και συναντήσεις με τους αρμόδιους.
