Τον κίνδυνο να χαθεί για πάντα ό,τι έχει απομένει από το παράκτιο υγροτοπικό και αμμοθινικό οικοσύστημά της αντιμετωπίζει η παραλία «Σαχάρα», μετά την απόφαση του Δήμου Ν. Προποντίδας για εκμίσθωση όλης της υγροτοπικής έκτασης για διάρκεια 50 ετών. Επιπλέον, και σε περίπτωση που προκηρυχθεί δημοπρασία και υποβάλλει προσφορά ο ιδιοκτήτης του Sahara Resort και αναδειχθεί πλειοδότης, υπάρχει ο κίνδυνος ένας και μόνο ιδιώτης στον τομέα του τουρισμού να καταλάβει το μεγαλύτερο μέρους του παραλιακού τμήματος μεταξύ Νέας Ηράκλειας και Νέας Καλλικράτειας για δική του εκμετάλλευση και μάλιστα με όρους μονοπωλιακούς. Οι Περιβαλλοντικές Οργανώσεις «Καλλιστώ» και «Δράση για την Άγρια Ζωή» απευθύνουν ανοιχτή επιστολή προς τους αρμόδιους φορείς της Πολιτείας για τη διάσωση της παραλίας και του υγρότοπου, καλώντας τον Δήμο Νέας Προποντίδας να ακυρώσει την παράδοση του για 50 χρόνια σε ιδιώτη.
Μια μακρά ιστορία σταδιακής ιδιωτικοποίησης και περιβαλλοντικής καταστροφής
Ανάμεσα στη Νέα Καλλικράτεια και τη Νέα Ηράκλεια, υπάρχει μια παραλία που πήρε το όνομά της από το γεγονός ότι ήταν γεμάτη από φυσικές αμμοθίνες που δημιουργούσαν ένα μαγευτικό τοπίο σε απόσταση αναπνοής από τη Θεσσαλονίκη. Μετά από σειρά ανθρώπινων επεμβάσεων, ειδικά κατά τα τελευταία 25 χρόνια, η έκταση έχει περιοριστεί στα 350 στρέμματα. Ωστόσο, ο παράκτιος υγρότοπος και οι αμμοθίνες που βρίσκονται στην έκτασή της προστατεύονται από τον νόμο «Περί διατήρησης της βιοποικιλότητας» (3937/2011) και περιλαμβάνεται στην Εθνική Απογραφή των Ελληνικών Υγροτόπων (με κωδικό EL52704000 η οποία εκπονήθηκε από του ΕΚΒΥ σε συνεργασία με το ΥΠΕΝ. Ο νόμος αυτός προβλέπει ότι, μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας απογραφής και καταλογογράφησης υγροτόπων με την έκδοση προεδρικού διατάγματος, απαγορεύεται η άμεση ή έμμεση αποστράγγισή τους και η μερική ή ολική επιχωμάτωσή τους. Ο ίδιος νόμος απαγορεύει την κίνηση μηχανοκίνητων οχημάτων, την δημιουργία και επέκταση δρόμων, την αλλοίωση του φυσικού ανάγλυφου και την οικολογική επιβάρυνση κάθε προέλευσης. Επιπλέον σύμφωνα με την ΚΥΑ 47458ΕΞ/15-5-2020 απαγορεύεται η ισοπέδωση των θινών, η εκχέρσωση θέσεων και εκρίζωση αμμόφιλης βλάστησης.
Η πρώτη ιδιωτική «κατάληψη» της παραλίας ήρθε από το ΤΑΙΠΕΔ
Τα 44 στρέμματα της παραλίας (που περιλαμβάνουν παραλιακό μέτωπο έκτασης 925 m και τμήμα του υγροτόπου) πωλήθηκαν το 2013 μέσω του ΤΑΙΠΕΔ σε ιδιώτη επιχειρηματία, τον Λεωνίδα Κεντεποζίδη (στην τιμή των 2 εκατομμυρίων ευρώ) που κατασκεύασε εκεί το μεγάλο κέντρο εστίασης και διασκέδασης Sahara Resort. Ήταν η περίοδος που δεκάδες παραλίες έμπαιναν στην μαύρη λίστα του ΤΑΙΠΕΔ ελέω Μνημονίων για να δοθούν σε ντόπιους μεγαλοεπιχειρηματίες και πολυεθνικά funds, διαδικασία που δημιουργούσε έναν σταδιακό αποκλεισμό ντόπιων και παραθεριστών από το φυσικό τους περιβάλλον. Το τελευταίο, στην περίπτωση και της Σαχάρα, ξεκίνησε να δέχεται ποικίλες καταπατήσεις με τις αμμοθίνες, φυσικό «φρούριο» προστασίας του αιγιαλού, να ισοπεδώνονται και να καταστρέφονται.
Στις 26 Ιουνίου του 2014 πέντε περιβαλλοντικές οργανώσεις (Καλλιστώ, Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Δράση για την Άγρια Ζωή και Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης) κατέθεσαν καταγγελία σε όλους τους αρμόδιους φορείς σχετικά με την οικολογική καταστροφή που συντελούνταν στην παραλία, αναφέροντας μεταξύ άλλων παρεμβάσεις σε παρακείμενο ρέμα αλλά και παραβιάσεις του νόμου περί βιοποικιλότητας κ.ά.
Ο επιχειρηματίας μάλιστα τον Ιούλιο του 2014, λίγες μέρες μετά το επίσημο άνοιγμα του Sahara Resort, παραχώρησε συνέντευξη Τύπου απαντώντας στις καταγγελίες των οργανώσεων για περιβαλλοντική καταστροφή. «Ό,τι γράφηκε δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, με το τι κάναμε και τι θα κάνουμε. Δεν μπαζώσαμε ρέμα, δεν υπήρχε αποτυπωμένο ρέμα στη περιοχή, τα τοπογραφικά διαγράμματα υποβλήθηκαν από το ΤΑΙΠΕΔ στο Δασαρχείο Πολυγύρου και η έκταση που αγοράσθηκε δεν ήταν χαρακτηρισμένη δασική, η περιοχή δεν είναι προστατευόμενη από τη νομοθεσία, όσο για τους όρους δόμησης, αυτοί ήταν προδιατυπωμένοι» είπαν μεταξύ άλλων τότε ο ίδιος και ο δικηγόρος του Ι. Mανώλας. Το ενδιαφέρον της συνέντευξης Τύπου δεν ήταν τόσο η προσπάθεια διάψευσης εκ μέρους του των καταγγελιών αλλά το δικό του ενδιαφέρον και για την υπόλοιπη Σαχάρα μέσα από το δηλωμένο όραμά του για συνεργασία με τον Δήμο Νέας Προποντίδας για τη δημιουργία τουριστικού χωριού. «Τα πλάτη που έχουμε προς το οικοδομήσιμο δεν μας επιτρέπουν πολλά πράγματα και επειδή έχουμε μια προβολή με τα όμορα από πίσω θα δούμε στο μέλλον αν μπορούμε να κάνουμε συνεργασία, για να μην κάνουμε ο,τιδήποτε και χαλάσουμε το πίσω όμορο» σημείωσε μεταξύ άλλων στην ίδια συνέντευξη Τύπου, αποκλείοντας, ωστόσο, στην συγκεκριμένη έκταση που είχε αγοράσει να χτιστούν bungalows ή άλλα είδη καταλυμάτων, καθώς έχει εξαντλήσει τον συντελεστή δόμησης.
Εγένετο και το πάρκινγκ
Τα χρόνια που ακολούθησαν ο επιχειρηματίας του «beach bar» πήρε και άδεια νυχτερινού κέντρου ενώ, σύμφωνα με καταγγελίες περιοίκων, μεθοδικά ξήλωνε τις αμμοθίνες στη γειτονική έκταση ιδιοκτησίας του Δήμου (πίσω από το Sahara Resort) προκειμένου να τη μετατρέψει σε parking της επιχείρησης. Μάλιστα, πάντα σύμφωνα με τις καταγγελίες, πρόκειται για περιοχή με ιδιαίτερα φυσικά χαρακτηριστικά όπου δεν επιτρέπεται η είσοδος μηχανοκίνητων μέσων, ενώ, πέρα από τις καταγγελίες, φωτογραφίες περιοίκων έδειχναν βαριά χωματουργικά μηχανήματα ιδιοκτησίας του να πραγματοποιούν εργασίες.
Τον Σεπτέμβριο του 2015 και υπό το βάρος των καταγγελιών ο Δήμος προχωρά σε μήνυση εναντίον του επιχειρηματία. Τον Ιούλιο του 2016 μέσα από διαγωνισμό ο Δήμος εκμισθώνει την καταπατημένη, σύμφωνα με τις καταγγελίες έκταση των 30.000 τ.μ. έναντι του ευτελούς ποσού 11.150 ευρώ για ένα έτος. Έκτοτε από το 2017 μέχρι το 2020 ο επιχειρηματίας χρησιμοποιούσε την έκταση αυτή με τους περιοίκους να καταγγέλλουν τον Δήμο ότι δεν προχωρούσε ούτε στην αποβολή του ούτε στην επιβολή ανάλογου προστίμου. Το 2020 η έκταση εκμισθώθηκε για ποσό 11.000 ευρώ, μόνο που αυξήθηκε από τα 30.000 στα 40.000 τ.μ., συμπεριλαμβάνοντας και την ισοπεδωμένη πλέον από το 2017 έκταση. Οι καταγγελίες των κατοίκων για ισοπέδωση αμμοθινών συνεχίστηκαν και την περίοδο της πανδημίας χωρίς ωστόσο η αστυνομία να βάζει φρένο στις ενέργειες αυτές. Τον Μάρτιο του 2021 ο Δήμος έλυσε τη μίσθωση επειδή υπάρχαν καταγγελίες προς τον Δήμο για καταστροφή των αμμοθινών, χωρίς όμως να εφαρμόζει το πρωτόκολλο αποβολής που είχε εκδώσει. Να αναφερθεί ότι ο Δήμος είχε επιβάλλει πρόστιμο 17.280 ευρώ για αυθαίρετη κατάληψη δημοτικού ακινήτου τον Νοέμβριο του 2021.
Ο χώρος στη συνέχεια χαλικοστρώθηκε και χρησιμοποιείται κανονικά ως πάρκινγκ της επιχείρησης, που φυσικά και δε θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς αυτό, δεδομένου ότι πρόκειται, όπως ο δηλώνεται σε σχετικές διαφημιστικές αναρτήσεις, για το μεγαλύτερο beach bar των Βαλκανίων με σχεδόν 1000 ομπρελοξαπλώστρες.
Μεγάλη η «συμμετοχή» στην καταστροφή αμμοθινών
Παράλληλα, σε διπλανή έκταση του Sahara Resort που ανήκει στον Δήμο, τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιούνται και άλλα beach bar μέσω σχετικών εκμισθώσεων, που προχωρούν σε χωματουργικές εργασίες και άλλες επεμβάσεις, ισοπεδώνοντας θίνες ενώ αυτόπτες μάρτυρες έχουν εντοπίσει και νέκρωση αμμοθινικής βλάστησης κοντά στα σημεία των επεμβάσεων. Εκτός από τις δικές τους παρεμβάσεις, καταγγελίες δείχνουν διανοίξεις δρόμων με αποτέλεσμα τη δημιουργία άτυπης πίστας motocross ενώ αμάξια και οχήματα τύπου «γουρούνας» που επιζητούν πρόσβαση στον αιγιαλό των beach bar συρρικνώνουν τον εναπομείναντα υγρότοπο.
Να σημειωθεί ότι παρά τις σχετικές απαγορεύσεις από την περιβαλλοντική νομοθεσία, οι αρχές όχι μόνο δεν προστατεύουν με ελέγχους το τοπίο αλλά κλείνουν τα μάτια ακόμη και όταν υπάρχουν συγκεκριμένες καταγγελίες πολιτών. Χαρακτηριστικό είναι ότι πριν δύο χρόνια ισοπεδώθηκαν οι παράκτιες θίνες με Ammophila arenaria σε μήκος 60 μέτρων για την εξυπηρέτηση ενός beach bar που δραστηριοποιήθηκε εκεί. Αυτόπτης μάρτυρας έκανε επώνυμη καταγγελία στο Αστυνομικό Τμήμα Καλλικράτειας στις 31/05/22, ενημερώνοντάς τους για την έναρξη των χωματουργικών εργασιών προτού λάβει χώρα το κυρίως μέρος της καταστροφής. Την καταγγελία υποστήριξε η «Καλλιστώ». Η καταγγελία αυτή κοινοποιήθηκε στο Δήμο Ν. Προποντίδας, στην Κτηματική Υπηρεσία Χαλκιδικής, στον ΟΦΥΠΕΚΑ, στο ΥΠΕΝ και στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας-Θράκης. Τις επόμενες μέρες και εβδομάδες η καταστροφή προχώρησε «κανονικά» και ολοκληρώθηκε.
Και δεύτερο κομμάτι παραλίας στον ίδιο ιδιοκτήτη
Δέκα χρόνια μετά την αγορά των 44 στρεμμάτων της παραλίας, ο Λεωνίδας Κεντεποζίδης, δηλαδή ο ιδιοκτήτης του Sahara Resort, αναδείχθηκε πλειοδότης του διαγωνισμού του ΤΑΙΠΕΔ του νέου παραθαλάσσιου τεμαχίου γης στην παραλία «Χρυσή Αμμουδιά» σε κοντινή απόσταση από τη «Σαχάρα» (1,9 χλμ δυτικά από τον οικισμό της Νέας Καλλικράτειας). Το ακίνητο είναι έκτασης 27 στρεμμάτων, με μήκος ακτογραμμής περίπου 530 μέτρα και μέσο πλάτος 55 μέτρα και η προσφορά που κατέθεσε ο επιχειρηματίας ήταν 1,42 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για κομμάτι παραλίας το οποίο περιλαμβάνει, σύμφωνα με κατοίκους και περιβαλλοντικές οργανώσεις, εκβολή ρέματος.
Όταν αντιλήφθηκε ο Δήμος ότι στο ακίνητο που είχε βγάλει προς πώληση το ΤΑΙΠΕΔ (η 23η Ιανουαρίου του 2023 ήταν η εναρκτήρια ημερομηνία πρόσκλησης υποβολής προσφοράς) περιλαμβάνεται αιγιαλός και μέρος του παραλιακού μετώπου, προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την ακύρωση της δημοπρασίας. Βασικά επιχειρήματα του Δήμου ήταν ότι α) τμήμα του τεμαχίου συμπίπτει με τα όρια δημοτικού ακινήτου και παραβιάζονται τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα του Δήμου στο ρέμα, β) το εν λόγω τεμάχιο γης είναι παλαιός αιγιαλός, ανήκει στο ελληνικό δημόσιο, άρα είναι κοινόχρηστη έκταση που δεν μπορεί να πουληθεί και γ) ανήκει σε ευαίσθητο περιβαλλοντικά οικοσύστημα και πρέπει να διαφυλαχτεί για τις επόμενες γενιές.
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε μεταξύ άλλων ο δήμος σε ανακοίνωσή του «το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το ρέμα αποτελεί ουσιώδες στοιχείο του προστατευόμενου φυσικού περιβάλλοντος που συμβάλλει στην απορροή προς τη θάλασσα των πλεοναζόντων υδάτων της ξηράς, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί φυσικό αεραγωγό, που μαζί δε με τη χλωρίδα και πανίδα του αποτελεί οικοσύστημα με ιδιαίτερο μικροκλίμα που συμβάλλει πολλαπλώς στην ισορροπία του περιβάλλοντος της περιοχής».
Σε ιδιώτη για πενήντα χρόνια ένα ολόκληρο οικοσύστημα της Σαχάρας
Ο ίδιος Δήμος, που κατά τα άλλα φαίνεται ιδιαίτερα να νοιάζεται για το προστατευόμενο φυσικό περιβάλλον, αποφασίζει σε σχετική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 21 Φεβρουαρίου του 2024 (με ψήφους 16 υπέρ δύο κατά) να διεξάγει δημοπρασία για εκμίσθωση των τριών αγροτεμαχίων (υπ.αριθμ. 337, έκτασης 90.0007.79 τμ, υπ.αριθμ. 338, έκτασης 143.477,19 τμ. και υπ.αριθμ. 2347 έκτασης 173.404,66 τμ.) μέσω πλειοδοτικής δημοπρασίας για 50 έτη για την ανάπτυξη τουριστικών δραστηριοτήτων. Να σημειωθεί ότι η γη αυτή ανήκει στον (καλλικρατικό) Δήμο Ν. Προποντίδας και περιήλθε τμηματικά στην ιδιοκτησία του με διανομές γης του υπουργείου Γεωργίας τη δεκαετία του 1960 και 1970. Τα τεμάχια 337 και 338 αποδόθηκαν στην (τότε) κοινότητα Νέας Ηράκλειας ενώ το τεμάχιο 2347 αποδόθηκε στην (τότε) κοινότητα Νέας Καλλικράτειας.
Nα σημειωθεί ότι η Σαχάρα (γνωστή και ως Χρυσή Αμμουδιά ή Έλος Μοίρας), αποτελεί όχι μόνο σημαντικό καταφύγιο για πολλά είδη άγριας πανίδας και χλωρίδας αλλά και φυσική ασπίδα για τα πλημμυρικά φαινόμενα που πλήττουν κατά περιόδους τον οικισμό, δεδομένου ότι βρίσκεται στη Ζώνη Δυνητικά Υψηλού Κινδύνου Πλημμύρας του Υδατικού Διαμερίσματος Κεντρικής Μακεδονίας με κωδικό EL10RAK0004. Η προστασία του «Έλους Μοίρας» (συνολικής έκτασης 351,50 στρεμμάτων) δεν προκύπτει μόνο από την αναγνώρισή του ως υγροτόπου από το Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων-Υγροτόπων. Η προστασία των υγροβιότοπων, του αιγιαλού και των ρεμάτων προκύπτει, σύμφωνα και με τον ΟΦΥΠΕΚΑ, ανεξάρτητα από τον χαρακτηρισμό τους με νομική πράξη ως ενταγμένων στο δίκτυο Natura 2000 από το άρθρο 24 του Συντάγματος και από την ειδικότερη προστασία κάθε περιβαλλοντικού στοιχείου.
Ωστόσο, ο Δήμος αντιμετωπίζει τα 3 ακίνητα ως χέρσα γη και ως οικόπεδα προς εκμίσθωση με σκοπό την αύξηση την εσόδων του. Επικαλείται το Προεδρικό Διάταγμα 16.08.1988 το οποίο εντάσσει αυτήν την έκταση σε Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου (ΖΟΕ) 3, και επιτρέπει τις εξής χρήσεις: τουριστικές εγκαταστάσεις, εγκαταστάσεις εξυπηρέτησης λουομένων, αθλητικές εγκαταστάσεις και αναψυχής.
Παρ’ όλα αυτά, πινακίδα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης μαρτυρά ότι οι τοπικές και κρατικές αρχές γνωρίζουν τα είδη των οικοτόπων που φιλοξενεί η Σαχάρα. Μάλιστα στην ελλιπή περιγραφή των οικοτόπων η πινακίδα μεταξύ άλλων αναφέρει: «Τόσο η παράκτια ζώνη όσο και ο πυθμένας είναι αμμώδεις […] Η παρόχθια ζώνη είναι φυσική και στο όριο της παράκτιας ζώνης εμφανίζεται αραιή θαμνώδης βλάστηση. Στην περιοχή παρατηρείται εκτεταμένο σύστημα αμμοθινών».
Να ακυρωθεί η παράδοση της Σαχάρας σε ιδιώτη ζητούν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις
Ανοιχτή επιστολή προς τους αρμόδιους φορείς της Πολιτείας σε σχέση με την διάσωση της παραλίας «Σαχάρα» στη Χαλκιδική απευθύνουν οι Περιβαλλοντικές Οργανώσεις Καλλιστώ και Δράση για την Άγρια Ζωή και καλούν τον Δήμο Νέας Προποντίδας να ακυρώσει την απόφαση για παράδοση της για 50 χρόνια σε ιδιώτη. Όπως αναφέρουν, η απόφαση πάρθηκε παρά την έγκαιρη γνωστοποίηση από περιβαλλοντικούς φορείς της περιβαλλοντικής νομοθεσίας που διέπει τον υγρότοπο.
«Με βάση τις πληροφορίες που μας μεταφέρθηκαν η δημοτική αρχή δήλωσε ότι δεν συμφωνεί και δεν αναγνωρίζει τους περιβαλλοντικούς ισχυρισμούς και υποστήριξε ότι η έκταση αυτή είναι αγροτεμάχιο, με όρους δόμησης. Την πρόταση καταψήφισαν δύο δημοτικοί σύμβουλοι της αντιπολίτευσης υποστηρίζοντας ότι η παράδοση σε ιδιώτη για 50 χρόνια έχει το ίδιο πρακτικό αποτέλεσμα με μία πώληση και αντιπρότειναν να αξιοποιήσει ο ίδιος ο δήμος την έκταση αντί να την παραχωρήσει σε ιδιώτη» σημειώνεται σχετικά.
Με την επιστολή τους οι περιβαλλοντικές οργανώσεις ζητούν από τους καθ’ ύλην αρμόδιους φορείς την επιτάχυνση και ολοκλήρωση της διαδικασίας οριστικής υπαγωγής του υγρότοπου σε καθεστώς προστασίας και την ορθολογική ανάδειξη του, με βάση τις επιτρεπόμενες δραστηριότητες και χρήσεις που θα ορίζει το νομικό πλαίσιο προστασίας.
Υπενθυμίζουν συγκεκριμένα ότι ήδη οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς (ΥΠΕΝ, Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας-Θράκης, Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων Υγροτόπων) έχουν δρομολογήσει μια συγκεκριμένη διαδικασία για την υπαγωγή του υγρότοπου σε καθεστώς αυξημένης προστασίας στο πλαίσιο του νόμου 3937/2011. Ο νόμος αυτός προβλέπει, μεταξύ άλλων, ότι, μέχρι την ολοκλήρωση της ανωτέρω διαδικασίας με την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, απαγορεύεται η άμεση ή έμμεση αποστράγγισή τους και η μερική ή ολική επιχωμάτωσή τους.
Έτσι ζητούν την συμμόρφωση του Δήμου Ν. Προποντίδας στο υφιστάμενο νομικό καθεστώς του υγρότοπου και συνεπακόλουθα την ακύρωση της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου για διεξαγωγή δημοπρασίας με σκοπό την εκμίσθωση του υγρότοπου σε ιδιώτη επιχειρηματία. Παράλληλα ζητούν την ενεργοποίηση του αρθ. (16) παρ. 2 του ν. 3937/11 (περί βιοποικιλότητας) για την έκδοση ΠΔ για τη θεσμοθέτηση οικονομικών κινήτρων για τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας, στα οποία περιλαμβάνεται, ενδεχομένως, και σύστημα ανταποδοτικών οφελών ως κίνητρο σε ιδιώτες ή τοπικές κοινωνίες για τη διατήρησή τους, με στόχο την αναγνώριση της αξίας των υπηρεσιών και των λειτουργιών που προσφέρουν τα οικοσυστήματα, ειδικότερα όταν διατηρούνται σε ικανοποιητική κατάσταση.
Αν δεν προστατευτεί κοινωνικά θα παραμείνει ανάμνηση
Τα προηγούμενα χρόνια ιδιαίτερη δράση είχαν σύλλογοι στην περιοχή που από το 2012 ασχολούνταν με την περιβαλλοντική προστασία της περιοχής, προχωρώντας σε σχετικές καταγγελίες στον Δήμο για τοποθέτηση ομπρελοξαπλωστρών από τα διάφορα beach bars κατά παράβαση της νομοθεσίας, για ηχορύπανση αλλά και για παρεμπόδιση της ελεύθερης πρόσβασης στην παραλία. Στη συνέχεια, και μετά την εγκατάσταση του Sahara Resort το 2014, κάτοικοι και μέλη των Συλλόγων προχωρούν σε νομικές ενέργειες αλλά και καταγγελίες στον νέο δήμαρχο Νέας Προποντίδας (Ο Μ. Καρράς αναλαμβάνει δήμαρχος το 2014) χωρίς όμως ποτέ να εισακούονται. Έχει σημασία να αναφερθεί ότι ο επιχειρηματίας μέσα στα οφέλη που υπόσχεται και υποσχόταν ήταν η δημιουργία θέσεων εργασίας στην περιοχή. Οι υποσχέσεις αυτές σε συνδυασμό με το «οραματικό έργο» που έχει σχεδιάσει και εξαγγείλει ο Δήμαρχος ήδη από το 2022 και αφορά την ενοποίηση της παράκτιας ζώνης από Ν. Ηράκλεια ως Ν. Μουδανιά, με σκοπό την προσέλκυση τουριστικών επενδυτών, δημιουργούν το ενδεχόμενο χιλιόμετρα παραλιών της περιοχής να παραδοθούν σε ιδιώτες. Η Σαχάρα αν δεν προστατευθεί κοινωνικά θα απομείνει μόνο ως ανάμνηση ενός τοπίου που δε θα θυμίζει σε τίποτα το όνομά της.
Θυσιάζονται υγρότοποι παρά τις εγχώριες και ευρωπαϊκές αποφάσεις για αποκατάστασή τους
Την ίδια στιγμή, ενώ στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες λαμβάνονται αποφάσεις και δίνονται κατευθύνσεις για αποκατάσταση των υγροτόπων, των αποξηραμένων λιμνών και για αποκάλυψη επικαλυμμένων ρεμάτων και ποταμών καθώς επιτελούν μια σειρά από πολύτιμες οικολογικές λειτουργίες, υγρότοποι στην Κεντρική Μακεδονία δέχονται επίθεση. Ενδεικτικά στην κατεύθυνση της αποκατάστασης υγροτόπων αξίζει να αναφερθεί η Απόφαση της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδα για μερικό επαναπλημμυρισμό και αξιοποίηση της αποξηρανθείσας λίμνης Μουριάς στην Ηλεία, η επαναφορά τμήματος της αποξηρανθείσας λίμνης Κάρλας στη Θεσσαλία, ενώ υπάρχουν σχέδια για μερική αποκάλυψη της κοίτης του Ιλισσού στην Αθήνα.
Αντίθετα, στην Κεντρική Μακεδονία και συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη έχει αποφασιστεί η ανέγερση του «μέγα-έργου» Thess-Intec που περιλαμβάνει μπάζωμα του υγρότοπου στα Τσαϊρια που μεταξύ άλλων μπορεί να προστατεύσει μεγάλο τμήμα της ανατολικής Θεσσαλονίκης από πλημμύρες(Δείτε το κατατοπιστικό άρθρο του Πέτρου Κακούρου). Παράλληλα η δημιουργία Επιχειρηματικού Πάρκου στην άτυπη βιομηχανική περιοχή Καλοχωρίου σε συνδυασμό με την επέκταση του 6ου προβλήτα της Θεσσαλονίκης δημιουργούν τον κίνδυνο ακόμη μεγαλύτερης επιβάρυνσης στο οικοσύστημα του Γαλλικού Ποταμού.
Παρ’ όλα αυτά στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας εξαγγέλλονται σχέδια για αντιπλημμυρικά έργα με την απόφαση για δημιουργία διαπαραταξιακής Task Force ενώ παρόμοια σχέδια έχουν αποφασιστεί και για τον Δήμο Νέας Προποντίδας. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι στις 27 Φεβρουαρίου του 2024 ψηφίστηκε στο Ευρωκοινοβούλιο ο νόμος της ΕΕ για την αποκατάσταση της φύσης, που, αν και αποδυναμωμένος, ορίζει χρονοδιαγράμματα και στόχους σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Αντίθετα με ό,τι εξαγγέλλεται και ενώ βιώνουμε ήδη τα αποτελέσματα της κλιματικής κρίσης λαμβάνονται αποφάσεις που θα οδηγήσουν σε καταστροφή των υγροτόπων ή ό,τι έχει απομείνει από αυτούς, όπως στη Σαχάρα που κάποτε, όπως θυμούνται ντόπιοι, είχε ελώδεις επιφάνειες, πάπιες και χήνες. Τώρα υπάρχει ο κίνδυνος να βλέπουμε μόνο παρκαρισμένα αυτοκίνητα και ομπρελοξαπλώστρες.
