Στον παλιό τον κόσμο όταν μία κυβέρνηση δεν τα πήγαινε καλά, με την πρώτη αφορμή, ο πρωθυπουργός προχωρούσε σε ανασχηματισμό του υπουργικού συμβουλίου ώστε το «σχήμα» να αποδώσει καλύτερα, η κοινωνική δυσφορία να μειωθεί και το πόπολο να πιαστεί βλάκας, νομίζοντας πως βρίσκεται σε μία ανοιχτή επικοινωνία με το Μέγαρο Μαξίμου και ότι μπορεί, το πόπολο, να ανεβοκατεβάζει υπουργούς.
Συνήθως, στον παλιό τον κόσμο, οι πρωθυπουργοί στους ανασχηματισμούς φρόντιζαν να βάζουν στα υπουργικά συμβούλια και στελέχη τους που γκρίνιαζαν για τις ασκούμενες κυβερνητικές πολιτικές, ώστε να ενισχύσουν την αυταπάτη του πόπολου σχετικά με την ανοιχτή επικοινωνία του με το Μέγαρο Μαξίμου. Κάπως έτσι, με τα δεδομένα του παλιού του κόσμου, από το βράδυ των ευρωεκλογών της περασμένης Κυριακής άνοιξε μία συζήτηση, κυρίως από το περιβάλλον Βενιζέλο, για να υπάρξει ανασχηματισμός του υπουργικού συμβουλίου, μία συζήτηση που κυρίως «φωτογραφίζει» τον Στουρνάρα, για την έξοδο, και τον Λοβέρδο, για την είσοδο.
Το καλό με αυτή την ιστορία είναι ότι η άλλη πλευρά δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται το τέλος του παλιού του κόσμου και κυρίως ότι το πόπολο δεν μπορεί να πιαστεί άλλο βλάκας. Σε αυτή την ελεεινή κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς, αν και επικρατεί πανικός, δείχνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται πως το πόπολο θέλει, όλο και περισσότερο, ένα ριζικό ανασχηματισμό τώρα! Όχι για να φύγει ο Στουρνάρας και να έρθει ο Λοβέρδος, αλλά για να φύγουν όλοι και όλες που άνοιξαν αυτόν τον πόλεμο κατά των πολλών καλών ανθρώπων.
Αυτό το «όλο και περισσότερο» δεν μπορεί να πάει διακοπές για το καλοκαίρι, δεν μπορεί να περιμένει την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν μπορεί να κάτσει στο σπίτι και να κλαίγεται γιατί την περασμένη Κυριακή δεν τους ρίξαμε δέκα μονάδες στο κεφάλι. Πρέπει να γίνει ασφυκτικό, πρέπει να προκαλέσει την παράλυση αυτής της ελεεινής κυβέρνησης της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς και πολύ σύντομα να τη ρίξει. Για να κυβερνάει ο λαός και η, ριζικά ανασχηματισμένη, κυβέρνηση να τον υπακούει.
Ο alterthess ιανός