Τα τελευταία 4 χρόνια στην Θεσσαλονίκη ζήσαμε μια μεγάλη Αλλαγή. Τόσα χρόνια κυβερνούσε η δεξιά, όμως ο Γιάννης Μπουτάρης άλλαξε τα πράγματα και επιτέλους η αριστερά πήρε τον Δήμο και έκανε μεγάλες αλλαγές. Η παραπάνω πρόταση θα μπορούσε να έχει ειπωθεί μόνο από κάποιον γενίτσαρο της Θεσσαλονίκης ή κάποιον κυβερνητικό πολιτικό. Ή ακόμα χειρότερα, και τα δύο, σαν τον Βενιζέλο ένα πράμα.
Ας δούμε όμως πολύ σύντομα γιατί ο Μπουτάρης, ο «αριστερός» βιομήχανος άσκησε την πιο δεξιά πολιτική από οποιονδήποτε άλλο. Θα ξεκινήσουμε με ένα θέμα που θεωρητικά είναι αδιάφορο για τον Δήμο αφού είναι εκτός της επικράτειά του. Είναι εντυπωσιακό όμως πόσο ενδιαφέρον έδειξε ο Δήμαρχος για να αποσιωπήσει αυτό το “αδιάφορο” θέμα.
Σκουριές
Ο κ. Μπουτάρης, ανέβαλε συνεχόμενα την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για το θέμα των Σκουριών. Η μόνη καθαρή θέση που πήρε ήταν να καλέσει την αστυνομία να συλλάβει τους ανθρώπους που πυρπόλησαν τα μηχανήματα της εταιρίας.
Επιλεκτικά οικολόγος, σώζει τις αρκούδες του Αρκτούρου αλλά δεν λέει λέξη για ένα έργο που αποδεδειγμένα θα καταστρέψει το περιβάλλον. Η σκόνη που θα προκαλείται από την εξόρυξη περιέχει καρκινογόνα μέταλλα. Η σκόνη εκτός από τους ίδιους τους εργαζόμενους στα ορυχεία εκτιμάται πως θα επηρεάζει όλο τον ευρύτερο πληθυσμό, φτάνοντας έως την Θεσσαλονίκη.
Ποιος κερδίζει από αυτή την αναβλητικότητα;
Μα φυσικά η πολυεθνική που ανέλαβε το έργο, ο Έλληνας μεσίτης που λέγεται Μπόμπολας και το διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό των παραπάνω.
Ποιος χάνει;
Οι κάτοικοι της Β. Ελλάδας που ενώ το Δημοτικό Συμβούλιο κοιμάται, κατασκευάζεται ένα έργο-καταστροφή για μας και τα παιδιά μας, αλλά φυσικά και οι αγωνιστές που περνούσαν τις νύχτες στα κελιά, ενώ ο αριστερός Μπουτάρης θα έπινε κάποιο καλό κρασί συζητώντας για τέχνη και φιλοσοφία.
Ο «προοδευτικός» δήμαρχος δεν έδειξε ιδιαίτερες ευαισθησίες ούτε για την δημοκρατία. Έκανε και βοήθησε σε κινήσεις που η δεξιά δεν κατάφερε να κάνει σε δεκαετίες. Άρση ασύλου, απαγόρευση αφισοκολλήσεων, μηνύσεις σε συνδικαλιστές, και άλλες «αριστερές κινήσεις»
Ας τα πάρουμε ένα ένα.
Πρώτον, η αμίμητη επιστολή που έστειλε μαζί με άλλους επιχειρηματίες υπέρ του νόμου πλαίσιο της κ. Διαμαντοπούλου. Ένας νόμος που εξόργισε φοιτητές, καθηγητές, πρυτάνεις κι εργαζόμενους των πανεπιστημίων, άρεσε στον κ. Μπουτάρη και στην τάξη του. Μεταξύ άλλων ζήτησαν τον αποκλεισμό των κομματικών νεολαιών από τη συμμετοχή στο πανεπιστήμιο ενώ από την άλλη θα ήθελαν τη συμμετοχή επιχειρηματιών στο Συμβούλιο Διοίκησης των ΑΕΙ και τη δυνατότητα ίδρυσης επώνυμων εδρών από χορηγούς. Στο δίλημμα Συμφέροντα vs Δημοκρατία δηλαδή, ο κ. Μπουτάρης διάλεξε πλευρά.
Σε ότι αφορά το Πανεπιστημιακό Άσυλο, αυτό υπάρχει για να διακινούνται ελεύθερα οι ιδέες χωρίς την αστυνομία στις σχολές. Αυτές οι ιδέες μπορεί να είναι ανατρεπτικές, να αμφισβητούν την εξουσία που θεωρητικά μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου δεν έχει τρόπο να τις χτυπήσει (τουλάχιστον με τα γκλομπ). Ο κ. Μπουτάρης, με πρόφαση τα επεισόδια, εξέφρασε με την πιο καθαρή και ταυτόχρονα βρώμικη φωνή αυτό που έλεγαν όλα αυτά τα χρόνια οι δεξιοί: «Σπάστε το άσυλο».
Σε σχέση με τις αφισοκολλήσεις, επέβαλε πρόστιμα έτσι ώστε να «μην χαλάει η αισθητική του». Μόνιμο ζήτημα επεισοδίων από την χούντα αλλά και στα πρώτα μεταδικτατορικά χρόνια όπου πολιτιστικές και πολιτικές συλλογικότητες έβαζαν αφίσες για να γίνουν γνωστές οι ιδέες τους. Οι αγωνιστές κυνηγιόντουσαν από την αστυνομία ενώ το 1975 έχουμε για αυτόν τον λόγο την δολοφονία του Σιδέρη, μέλους αριστερής οργάνωσης.
Πρόκειται συνήθως για ιδέες ριζοσπαστικές, που δεν ήθελε να τις ακούσει η εξουσία και το κράτος. Και για αυτό ιδέες επικίνδυνες και αποκλεισμένες.
Εμείς με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν έχουμε χρήματα από επιχορηγήσεις και ούτε κανένα μέλος μας κατέχει εργοστάσια, όπως ο κ. Δήμαρχος. Έτσι λοιπόν από τους μόνους τρόπους που έχουμε για να ακουστούν οι ιδέες μας είναι να βάλουμε μία αφίσα. Την βγάζουμε από το υστέρημά μας και την κολλάμε χάνοντας από τον προσωπικό μας χρόνο. Σέβομαι το δικαίωμα του Δημάρχου να χαλάει η αισθητική του αν υπάρχουν παντού αντιμνημονιακές αφίσες, αλλά θα πρέπει να σεβαστεί και αυτός κάτι που ακόμα και οι πιο δεξιοί σεβάστηκαν τα τελευταία χρόνια. Άλλωστε ο λευκός άδειος τοίχος της εξουσίας των φυλακών και των ψυχιατρείων, είναι σε τελική ανάλυση αισθητικά αποπνικτικός, καμία σχέση με το κόκκινο χρώμα του έρωτα και της επανάστασης.
Οι μηνύσεις σε αριστερούς συνδικαλιστές, ήταν επίσης ένα απαγορευμένο μήλο για την δεξιά, όπου όμως και πάλι ο Γιάννης Μπουτάρης καινοτόμησε. Οι εργάτες εμπόδισαν το Δημοτικό Συμβούλιο για να πάρει απόφαση για ιδιωτικοποίηση των σκουπιδιών και ταυτόχρονα εμπόδισαν τη διαφαινόμενη απόλυσή τους. Ο Μπουτάρης κατέθεσε τη μήνυσή του στον πρόεδρο των εργαζόμενων και ταυτόχρονα τον χαρακτήρισε φασίστα του κερατά. Όπως γνωρίζουμε η δικαιοσύνη, σαν το φίδι, τσιμπάει μόνο τους ξυπόλυτους και ο Μπουτάρης προσέφυγε σε αυτήν επειδή οι εργάτες του χαλούσαν τα επιχειρηματικά σχέδια. Ε και αυτό αριστερό δεν το λες.
Μια ακόμα κίνηση του Μπουτάρη ήταν η δειλή στάση απέναντι στο κλείσιμο της ΕΡΤ 3. Αντιδημοκρατική εκτροπή και κλείσιμο του μόνου καναλιού που είχε η Θεσσαλονίκη. Αλλά τον δήμαρχό μας δεν τον πείραξε ούτε αυτό. Γαντζωμένος στην εξουσία, τις πρώτες μέρες έκανε ότι διαφωνεί, αλλά στη συνέχεια ευθυγραμμίστηκε με την κυβέρνηση, με κερασάκι την τούρτα τους εναγκαλισμούς με τον Καψή, τον άνθρωπο που δούλεψε όσο λίγοι για να εφαρμοστεί το ακροδεξιό σχέδιο της κυβέρνησης.
Μία ακόμα τρομακτική δήλωσή του ήταν η πρόσκληση για ομάδες κρούσεις ενάντια στους χρήστες ναρκωτικών, δήλωση που δεν έκανε τα τελευταία χρόνια ούτε ο τελευταίος Χρυσαυγίτης.
Συνοψίζοντας, ο Μπουτάρης προσπάθησε να περάσει το προφίλ του αριστερού καλοκάγαθου Βιομήχανου, κάτι σαν τον Γιάννη Αγιάννη του 21ου αιώνα. Όμως 4 χρόνια μετά, με απολύσεις, μηνύσεις, απαγορεύσεις και κάλεσμα για προγκρόμ, ο Γιάννης Αγιάννης μας βγήκε… Ιαβέρης.
Ένα από τα συνθήματα του Μπουτάρη στις προηγούμενες εκλογές ήταν «Μπουτάρης, Γουστάρεις;». 4 Χρόνια μετά από μία δημαρχία του τίποτα, είναι εμφανές ότι ο μέσος Σαλονικιός δεν γούσταρε ιδιαίτερα.
Με Μπουτάρη γουστάρει η Ελ Ντοράντο, γουστάρει η Σουέζ που θέλει να αγοράσει το νερό, ο Μπόμπολας με τα σκουπίδια, γουστάρει σε τελική ανάλυση ο Στουρνάρας και ο Σαμαράς που έχουν έναν αστείο αριστερό αξιωματικό να εφαρμόζει τις πολιτικές τους. Αν είσαι Βιομήχανος ή μεγαλοεργολάβος, ψήφισε Μπουτάρη. Καλά θα κάνεις. Αν όμως πρέπει να εργάζεσαι για να επιβιώσεις, μαύρισέ τον και κάνε ανταρσία.
*Ο Χρήστος Αβραμίδης είναι υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την “ΑΝΤΑΡΣΙΑ στη Θεσσαλονίκη για την Ανατροπή”