Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3, στα πλαίσια του αφιερώματός της Ευρωπαϊκό Πολιτικό Σινεμά, παρουσιάζει τη Δευτέρα 23 Mαϊου στις 21:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665) το μεταφυσικό πολιτικό θρίλερ του Τζακ Γκολντ Το χτύπημα της Μέδουσας (Βρετανία, 1978, έγχρωμη, 102′). Παίζουν: Ρίτσαρντ Μπάρτον, Λίνο Βεντούρα, Λι Ρέμικ.
Η συνδιοργάνωση και καλλιτεχνική επιμέλεια γίνονται από το ΚΕΜΕΣ. Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, του οποίου έντυπη ανάλυση θα διανεμηθεί στους θεατές, ενώ στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.
Το προς συζήτηση θέμα στο λαϊκό πανεπιστήμιο για τον κινηματογράφο θα είναι: Η δεκαετία του ’70, τα χρόνια της μεγάλης απελπισίας και ο τρόπος που εκφράστηκαν από συγκεκριμένη ομάδα ταινιών.
Ένας Άγγλος συγγραφέας, που ήταν παρών σε αμέτρητες καταστροφές, παθαίνει ένα σοβαρό ατύχημα. Παραδόξως, ο εγκέφαλός του συνεχίζει να λειτουργεί παρά την κατάσταση καταστολής.
Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:
«Όταν αναφερόμαστε σε συγκλονιστικές ταινίες μην ξεχνάτε αυτήν. Τι συμβαίνει όταν ο βασικός ήρωας (Μπάρτον) ήταν παρόν σε αμέτρητες καταστροφές. Τώρα που βρίσκεται σε νοσοκομείο σε καταστολή με βαρύτατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, ο εγκέφαλός του εξακολουθεί να λειτουργεί και στέλνει κύματα. Και ποιά τελικά μπορεί να είναι η πιο μεγάλη μελλοντική καταστροφή στην Αγγλία; Ένας Γάλλος αστυνομικός δεν θα μπορέσει να αποτρέψει το μοιραίο αλλά και η ψυχανάλυση δεν βοηθάει. Σύνθετο μεταφυσικό θρίλερ με αναφορές στην τρομοκρατία, ανατροπή των στερεοτύπων ταινιών καταστροφής αλλά και πολιτικές σημάνσεις. Βαθύτατα πεσιμιστικό, τέλος συγκλονιστικό, καμιά παραχώρηση στην εμπορικότητα. «Βαρύ», έξοχο αριστούργημα με υπνωτική αφήγηση, έξοχα χρώματα, αριστοτεχνική σκηνοθεσία, άψογο ντεκουπάζ. Το κορυφαίο φίλμ του ’70 για την δεκαετία της μεγάλης απελπισίας και της αλόγιστης βίας. Τέλειο.»
ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ «ΧΤΥΠΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ»
Εξάλλου, 10 λόγοι για να μην χάσετε το Χτύπημα της Μέδουσας είναι:
1. Για τους τρεις εκπληκτικούς ρόλους των Μπάρτον, Βεντούρα, Ρέμικ, που σηματοδοτούν ο καθένας και μια συγκεκριμένη διαδικασία-κατάσταση.
2. Για τον τύπο του Μπάρτον, ο οποίος παραπέμπει στην ιδια την ανεξέλεγκτη φύση.
3. Για τον τύπο του Βεντούρα, που είναι ο νόμος και η ιχνηλασία, η έρευνα δια της λογικής.
4. Για τον τύπο που ενσαρκώνει η Ρέμικ, ο οποίος παραπέμπει στην ψυχαναλυτική διαδικασία.
5. Για την εξαιρετική καταθλιπτική φωτογραφία στους τόνους καφέ-μπλέ-λευκού.
6. Για την αριστοτεχνική σκηνοθεσία του Γκολντ, που με αργή αφήγηση και σταθερά μεγάλα πλάνα χτίζει έναν κλιμακούμενο εφιάλτη.
7. Γιατί ενώ το φιλμ αξιοποιεί τα στερεότυπα των ταινιών επιστημονικής φαντασίας, καταστροφής, και παραψυχολογίας, τα ενοποιει σε ενα εφιαλτικό όραμα, που ειναι πολιτικό και αντεξουσιαστικό.
8. Γιατί η “φιλοσοφία” αποδεικνύει με τον τρόπο της οτι ούτε η ψυχαναλυτική μέθοδος ουτε η υλιστική έρευνα μπορούν να υπερβούν το ανεξέλεγκτο κάποιων δυνάμεων.
9. Γιατί το φιλμ εξελίσσεται σε μια πεσιμιστική αλληγορία που αναφέρεται ουσιαστικά στο ανεξέλεγκτο που μπορεί να διαταράξει ανθρώπινες ισορροπίες και υπολογισμούς.
10. Γιατί η ταινία κατ’ ουσίαν εκφράζει τη μεγάλη απαισιοδοξία του ’70, τη δεκαετία της μεγάλης βίας, αλλά και της πικρίας από τη συντριβή των μεγάλων επαναστατικών οραμάτων.
Υ.Γ. Την επόμενη Δευτέρα 30 Μαϊου η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 παρουσιάζει στα πλαίσια του ίδιου αφιερώματος το κλασικό σπαγγέτι γουέστερν του Σέρτζιο Κορμπούτσι Ο επαναστάτης του Μεξικού (1968).