Την μετατροπή του πανεπιστημίου σε εργαστήριο καταστολής και σε τακτική ανακριτική υπηρεσία καταγγέλλει η Πρωτοβουλία Πανεπιστημιακών ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ-ΔΙΠΑΕ επισημαίνοντας ότι «στην Ελλάδα ο τραμπισμός είναι εδώ και καιρό διάχυτος και ιδιαίτερα δημοφιλής σε όλα τα επίπεδα της εξουσίας, από υπουργούς και πρυτάνεις μέχρι… επίδοξους υπουργούς και πρυτάνεις».
Υπενθυμίζει ότι όπως ακριβώς η αποτυχημένη ίδρυση ιδιωτικών «πανεπιστημίων» οδήγησε στο λιανεμπόριο πτυχίων με δίδακτρα ΜΕΣΑ στο δημόσιο πανεπιστήμιο (βλ. ξενόγλωσσα προπτυχιακά προγράμματα), έτσι και μετά την παταγώδη αποτυχία της επιβολής πανεπιστημιακής αστυνομίας, η κυβέρνηση επιδιώκει να μετατρέψει τους ίδιους τους ανθρώπους του πανεπιστημίου σε αστυνομία.
Η Πρωτοβουλία παραθέτει αναλυτικά τις τρεις πράξεις μέσα από τις οποία κλιμακώνεται η ποινικοποίηση της ζωής στο δημόσιο πανεπιστήμιο
- Η κυβέρνηση αντιμετώπισε τη φανερή απροθυμία της πανεπιστημιακής κοινότητας να υιοθετήσει τα πειθαρχικά μέτρα που προέβλεπε ο Νόμος 4777/2021, παρότι ήταν μια φιλότιμη προσπάθεια φίμωσης των φοιτητικών αγώνων και του κοινωνικού χαρακτήρα του πανεπιστημίου.
- Με τον νόμο Νόμο 5947/2022 της Κεραμέως συγκέντρωσε όλη την εξουσία στο πρόσωπο των πρυτάνεων και των ελεγχόμενων από τους ίδιους Συμβουλίων Διοίκησης, συγκροτώντας παράλληλα πειθαρχικά όργανα ελεγχόμενα από τις πρυτανικές αρχές και αποδεσμευμένα τόσο από τις Γενικές Συνελεύσεις των Τμημάτων όσο και από τις Συγκλήτους, παρακάμπτοντας έτσι οποιαδήποτε επίφαση δημοκρατικής διαδικασίας. Με μία πρυτανική απόφαση ιδρύθηκε το DefenceEduNet που διασυνδέει πανεπιστήμια και Τμήματα με την πολεμική βιομηχανία. Με μία πρυτανική απόφαση ανανεώθηκε το μνημόνιο συνεργασίας του ΑΠΘ με το πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ ως το 2030.
- Με τον νέο Νόμο 5224/2025, ο οποίος ψηφίστηκε άρον-άρον μέσα στο κατακαλόκαιρο προκειμένου να συναντήσει ασθενείς μόνον αντιδράσεις, επιχειρεί την πλήρη ποινικοποίηση της ακαδημαϊκής ζωής καταστέλλοντας εμφανώς οποιαδήποτε ελευθερία έκφρασης και πολιτικής ή κοινωνικής δράσης και αναθέτοντας τις διώξεις εις βάρος μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας απευθείας σε ειδικούς εισαγγελείς. Αυτό υποδηλώνει σαφώς το νέο ιδιώνυμο περί «διατάραξης λειτουργίας υπηρεσίας» (άρθρο 81) και η απειλή της φυλάκισης και της στέρησης της φοιτητικής ιδιότητας ή ακόμα και της απόλυσης για τους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια (πριν μάλιστα τελεσιδικήσει οποιαδήποτε δικαστική απόφαση!), που «παραλείπουν να ενημερώσουν άμεσα την αστυνομίακαι τα αρμόδια όργανα» (άρθρα 82, 76) για τυχόν «παραβάσεις». Στις «παραβάσεις» που «διαταράσσουν τη λειτουργία του πανεπιστημίου» περιλαμβάνονται οποιεσδήποτε εκδηλώσεις, από μία συμβολική κατάληψη μέχρι κάποια παράσταση διαμαρτυρίας ή ακόμα και σύντομες φοιτητικές ανακοινώσεις που ενίοτε γίνονται στην αρχή των μαθημάτων.
Παράλληλα, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας, «έχουν αρχίσει να γίνονται γνωστές οι πρώτες συνέπειες αυτής της ποινικοποίησης: εισαγγελικά διατάγματα απαγορεύουν σε διωκόμενους φοιτητές να προσεγγίζουν τα δημόσια πανεπιστημιακά ιδρύματα (μολονότι περιέργως όχι τα ιδιωτικά), ενώ έχουν αρχίσει να συγκροτούνται τα πρώτα πειθαρχικά όργανα σε πανεπιστημιακά τμήματα υπό τις απειλές πρυτάνεων, υπουργών και εισαγγελέων. Η σύγκληση του πρώτου τέτοιου πειθαρχικού οργάνου έχει αναγγελθεί για τη Δευτέρα 13 Οκτωβρίου στο ΕΚΠΑ – διαδικτυακά μάλιστα, άλλη μια παγκόσμια πρωτοτυπία, και χωρίς εκπροσώπους των φοιτητών, που υποτίθεται οφείλει να περιλαμβάνει».
Κατά τα άλλα, βέβαια, όπως αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους οι πανεπιστημιακοί «για τις πραγματικές ακαδημαϊκές παραβάσεις και τα πραγματικά πεδία καλλιέργειας της διαφθοράς (όπως π.χ. η λογοκλοπή, η βιομηχανία συγγραφής διπλωματικών, η εξάρτηση της λειτουργίας των ΑΕΙ από εργολάβους, η συμμετοχή συγγενών α’ βαθμού σε όργανα λήψης αποφάσεων κ.ο.κ.) οι πρυτανικές αρχές εξακολουθούν να κάνουν την πάπια, για να μη συγκρουστούν με τα ιδιωτικά συμφέροντα και με τους επιτήδειους που λυμαίνονται τα πανεπιστημιακά ιδρύματα».
«Η ποινικοποίηση είναι η απόλυτη προτεραιότητά τους. Δεν είναι οι παλιές υποδομές των ΑΕΙ (κτίρια, αίθουσες διδασκαλίας, εργαστηριακοί εξοπλισμοί κ.ο.κ) που καταρρέουν εμφανώς. Εκεί οι πρυτανικές αρχές είτε απαγορεύουν ρητώς οποιαδήποτε δημόσια αναφορά ή καταγγελία απειλώντας με μηνύσεις είτε απαντούν στα Τμήματα που διαμαρτύρονται για τις υποδομές: «βρείτε πόρους, κάντε ξενόγλωσσα προπτυχιακά με δίδακτρα». Η πειθάρχηση και επιτήρηση στα πανεπιστήμια πάει χέρι-χέρι με την εγκατάλειψη της δημόσιας περιουσίας, την απαξίωση της δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης και τη μετατροπή του δημόσιου πανεπιστημίου σε 100% αγοραία επιχείρηση.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε όσες και όσοι σπουδάζουν στα πανεπιστημιακά ιδρύματα θα πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν να παραμείνουν ενεργές φοιτήτριες και ενεργοί φοιτητές ή αν θα αποδεχθούν την ταυτότητα του πελάτη. Κι ακόμα περισσότεροι θα πρέπει να αποφασίσουν τα μέλη του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού, αν θέλουν να παραμείνουν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι ή να γίνουν ρουφιάνοι των φοιτητών και των συναδέλφων τους» καταλήγει η Πρωτοβουλία Πανεπιστημιακών ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ-ΔΙΠΑΕ .
