«Από τη δικαιοσύνη συμβολικά θα ξεκινήσει η επαναφορά στην κανονικότητα», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Έτσι, τα δικαστήρια (και μαζί τα κτηματολογικά γραφεία και τα υποθηκοφυλακεία) είναι οι πρώτοι δημόσιοι χώροι, στους οποίους γίνεται άρση των περιοριστικών μέτρων από τις 28 Απριλίου.
Πράγματι λοιπόν «ανοίγουν τα δικαστήρια»;
Όχι ακριβώς.
Σύμφωνα με την υπουργική απόφαση που δημοσιεύθηκε στις 25-4-2020, η αναστολή λειτουργίας των δικαστηρίων παρατείνεται μέχρι τις 15 Μαΐου. Η επανεκκίνηση από τις 28 Απριλίου αφορά κυρίως τις διαδικασίες ασφαλιστικών μέτρων με αντικείμενο την εγγραφή προσημείωσης υποθήκης και τη συντηρητική κατάσχεση κινητής ή ακίνητης περιουσίας.
Για ποιο λόγο, όμως, αποφασίστηκε η επαναλειτουργία των δικαστηρίων, πριν από την έναρξη οποιασδήποτε άλλης οικονομικής δραστηριότητας; Και για ποιο λόγο επελέγησαν οι συγκεκριμένες υποθέσεις των προσημειώσεων υποθήκης τραπεζικών δανείων και των συντηρητικών κατασχέσεων, και όχι κάποιες άλλες, που επίσης δεν έχουν διαδικασία στο ακροατήριο;
Τυχαία; Μήπως στόχος είναι η «ταχεία απονομή της δικαιοσύνης»; Ή η εξυπηρέτηση των πολιτών; Ή η ενίσχυση των δικηγόρων, που έχουν πάψει τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες από τα μέσα Μαρτίου; Ή μήπως επειδή οι κίνδυνοι για την υγεία στα δικαστήρια είναι μικρότεροι απ’ ό,τι αλλού;
Αφελή ερωτήματα.
Πρόκειται για υποθέσεις που ενδιαφέρουν κυρίως τις τράπεζες και τα funds. Και οι τράπεζες επείγονται. Τα συμφέροντά τους προηγούνται ακόμη και από την υγεία των πολιτών και των συλλειτουργών της δικαιοσύνης. Η προστασία της πρώτης κατοικίας για μετά τις 30 Απριλίου είναι ακόμη στον αέρα. Και πού να μιλήσει κανείς για αναστολή των πλειστηριασμών τουλάχιστον μέχρι το τέλος του έτους ή, ακόμη περισσότερο, για πάγωμα πληρωμής των δανειακών υποχρεώσεων των πολιτών για κάποιο χρονικό διάστημα. Οι τράπεζες είναι υπεράνω των «μέτρων». Οι δανειολήπτες ας μείνουν ανυπεράσπιστοι μέσα στην πανδημία.
Πράγματι ισχυρός ο συμβολισμός του ανοίγματος των δικαστηρίων για τις συγκεκριμένες υποθέσεις.
Ακόμη μια απόδειξη ότι προτεραιότητα της κυβέρνησης στον δρόμο της «επιστροφής στην κανονικότητα» είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των τραπεζών (μαζί με αυτά βέβαια των μεγαλοεπιχειρηματιών των μιντιαρχών, των κλινικαρχών, των ιδιοκτητών πλατφόρμας τηλεκατάρτισης και λοιπών «αναξιοπαθουσών» κοινωνικών ομάδων).
Αλλά αυτή είναι η «κανονικότητά» τους.