in

Ποτέ ξανά μέσα στο κλουβί

Πριν από 24, γαμημένα, χρόνια, το Νοέμβριο του 1990 ένας μαύρος πάνθηρας απέδρασε από το ζωολογικό κήπο της Ρώμης. Εκείνες τις μέρες, αρχές Νοέμβρη, στους δρόμους της Γαλλίας είχε βγει ένα ορμητικό και οργισμένο πλήθος μαθητών, για κάποια συντηρητική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση κατά των παιδιών της εργατικής και της κατώτερης μεσαίας τάξης, με τον γαλλικό Τύπο να υποστηρίζει ότι επανεμφανίστηκαν οι «σπάστες» δύο δεκαετίες μετά το Μάη του 68. Το μαθητικό κίνημα στη Γαλλία έσπευσε να υιοθετήσει για σύμβολο του το μαύρο πάνθηρα – που παρέμενε άφαντος – και για σύνθημα του το «ποτέ ξανά μέσα στο κλουβί».

Εκείνες τις μέρες με τα λίγα γαλλικά που ξέραμε παρακολουθούσαμε από το, δορυφορικό, TV5 τα απίστευτα μπάχαλα στη Γαλλία και προετοιμαζόμασταν για να καταλάβουμε όλα αρχικά τα σχολεία και στη συνέχεια τα πανεπιστήμια για να τα βάλουμε και να νικήσουμε την κυβέρνηση Μητσοτάκη που προωθούσε μία ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη μεταρρύθμιση που στόχο είχε να μετατρέψει τα λύκεια σε στρατώνες και τα πανεπιστήμια σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Προχθές λοιπόν, κάπου ανάμεσα στις ειδήσεις και τις φωτογραφίες από την άγρια επίθεση των ΜΑΤ κατά φοιτητών έξω από τη Νομική Σχολή της Αθήνας, έπεσε το μάτι μου σε μία ανάρτηση που αφορούσε το Παρίσι: Από έναν ζωολογικό κήπο δέκα χιλιόμετρα έξω από τη γαλλική πρωτεύουσα απέδρασε ένας τίγρης… 24 γαμημένα χρόνια μετά! Σκέφτηκα, «κράτα τα άλογα σου για να μην παρανοήσεις», αλλά το πράγμα με πήρε από μόνο του και με πήγε ξανά πίσω στα γεγονότα του Νοέμβρη του 1990, παραμονές της επετείου του Πολυτεχνείου.

Προφανώς οι εξεγέρσεις, οι ξεσηκωμοί, τα μεγάλα ρέμπελα, δεν είναι σαν τις λαγάνες να βγαίνουν μία φορά το χρόνο και σε προκαθορισμένες ημερομηνίες. Προφανώς για να κερδίσεις μία μάχη θα πρέπει εσύ να ορίζεις το χρόνο και τον τόπο της διεξαγωγής της, προφανώς πολλά πράγματα, αλλά νομίζω πως τη Δευτέρα έχει σημασία να κατέβουμε στο δρόμο και να είμαστε πολλοί και πολλές και μαζί. Κι ας ευχηθούμε τον τίγρη να μην τον πιάσουνε κι ας ελπίσουμε τα… θρασίμια (μα που το βρήκε ο σχιζοφρενής φασίστας;) να πουν «ποτέ ξανά μέσα στο κλουβί».

Ο alterthess ιανός

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Το νερό πέρα από το κράτος. Της Μαρσέλα Ολιβέρα

Φιλικός αγώνας αλληλεγγύης στο Κιλκίς