ή αλλιώς τι μας διδάσκει η νεοελληνική ιστορία.
Γράφει η Λουκία Αργυριάδου
Με φρίκη ακούω από το μπαλκόνι τον θλιβερό όχλο των μαθητών και μαθητριών να παρελαύνει στο κέντρο της πόλης φωνάζοντας «Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ Σκοπιανέ». Και αυτό είναι το τελευταίο από μια σειρά γεγονότων που οδηγεί σε ένα πολύ λυπηρό μα αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα: Οι φασίστες έχουνε μπει στα σχολεία, έχουνε μπει στην κοινωνία, έχουν κανονικοποιηθεί με την προβιά των πατριωτών και υπερασπιστών του έθνους. Αλλά το ερώτημα παραμένει: Πώς γίνεται μία ολόκληρη κοινωνία να οδηγείται ραγδαία στον εκφασισμό; Πώς γίνεται «οι φιλόξενοι Έλληνες» με γονείς μετανάστες και παππούδες πρόσφυγες, οι Έλληνες που αντιστάθηκαν και πολέμησαν με λύσσα τους Ναζί, οι Έλληνες που εξεγέρθηκαν στο Πολυτεχνείο και ανέτρεψαν τη Χούντα, που, που, που…
Μα για μια στιγμή. Έγιναν πράγματι συλλογικά τα παραπάνω; Ή μήπως η συλλογική μνήμη, η «εθνική μας μνήμη» είναι μια κατασκευή;
Γιατί, ταυτόχρονα με όσους αντιστάθηκαν κατά τη διάρκεια της Κατοχής, υπήρχαν και αυτοί που στελέχωναν το φασιστικό κράτος του Μεταξά, οι 3Εψιλίτες κι οι ταγματασφαλίτες, που συνεργάστηκαν με χαρά και παροιμιώδη προθυμία με το ναζιστικό καθεστώς. Όπως επίσης, αντίστοιχα υπήρξαν οι Γκοτζαμάνηδες με τα τρίκυκλα και το βαθύ παρακράτος του ’60 που χέρι χέρι με το μετεμφυλιακό κράτος έστρωσε σιγά σιγά τον δρόμο προς τη δικτατορία των συνταγματαρχών.
Όμως ποιος τους όπλιζε τα χέρια; Ποιοι ήταν αυτοί που διαχρονικά βοηθούσαν τους Πούλους και τους Δάγκουλες της κάθε εποχής; Ποιοι είναι υπεράνω υποψίας και πολύ εύκολα κρύβονται στον όχλο, δρούνε στον όχλο, σηκώνουν το χέρι και δείχνουν, φωνάζουν ψιθυρίζοντας αλλά σιωπούν; Ποιοι στελέχωσαν τον περιβόητο «εθνικό κορμό», παρακολουθούσαν τους γείτονες, έδειχναν τους «περίεργους», ανέφεραν «ύποπτες δραστηριότητες»;
Εδώ παιδιά θέλω να βάλετε τα δυνατά σας να μην πέσετε από τα σύννεφα.
Είναι αυτοί που υπερασπίζονται τις ατομικές τους περιουσίες, κοιτάνε τη δουλίτσα τους, σιχαίνονται τους «παρείσακτους», φοβούνται τους μετανάστες, μισούν τη διαφορετικότητα.
Είναι αυτοί που τη δεκαετία του ‘80 ψήφισαν ΠΑΣΟΚ για μια θέση στο δημόσιο, αυτοί που το ‘90 χτίζανε τα αυθαίρετα, το ’92 βγήκαν στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία. Οι ίδιοι που όταν το ’85 δολοφονήθηκε ο Καλτεζάς, ήταν κρυμμένοι σπίτια τους και παρακολουθούσαν από το μπαλκόνι τους με αποδοκιμασία στο βλέμμα και φόβο για τα τζάμια του μαγαζιού τους. Είναι οι ίδιοι που προσλαμβάνανε Αλβανούς ανασφάλιστους και τους πετούσαν ένα κομμάτι ψωμί, θεωρώντας τους εαυτούς τους καλά αφεντικά.
Είναι οι ίδιοι που γέμισαν εθνική υπερηφάνεια με τους Ολυμπιακούς το ’04 και που μετά ψήφιζαν ΝΔ γιατί στο ΠΑΣΟΚ ήτανε κλέφτες. Και που το ’08 στη δολοφονία Γρηγορόπουλου κλείδωναν τις εισόδους των πολυκατοικιών τους για να μην μπουν μέσα οι πιτσιρικάδες που έτρεχαν να γλιτώσουν από τους μπάτσους. Και που παρακολουθούσαν με μία κρυφή ευχαρίστηση τους μπάτσους να ξυλοφορτώνουν μαθητές γιατί «καλά τα κάνουν τα κακομαθημένα, εμείς στην ηλικία τους διαβάζαμε».
Και τσουπ το ‘11 κατεβαίνουν στο πάνω Σύνταγμα αγανακτισμένοι με τα μέτρα και ακούνε στο βήμα αυτούς που τυλίγονται τις ελληνικές σημαίες να μιλάνε για εθνοπροδότες και κουνάνε συγκαταβατικά το κεφάλι, κάπως ενοχικά.Και μετά πάλι σπίτια τους. Να μην ξέρουν πώς θα τα βγάλουν πέρα τώρα που έμειναν άνεργοι και να κατηγορούν τους μετανάστες που έρχονται και τους παίρνουν τις δουλειές. Και όταν το ‘13 δολοφονείται ο Φύσσας σοκάρονται που οι χρυσαυγίτες είναι δολοφόνοι γιατί οι ίδιοι είναι βαθιά δημοκράτες και ανθρωπιστές. Και φτάνει το ’15 και ψηφίζουν Ναι στο δημοψήφισμα γιατί γενικά είναι κοσμοπολίτες και Ευρωπαίοι αλλά κυρίως γιατί μετά τα κάπιταλ κοντρόλ θα ακολουθούσε το «κούρεμα» στις καταθέσεις τους.
Και τώρα το Σεπτέμβριο του ’18 πλακώνουν και στο ξύλο έναν κακόμοιρο που μπήκε να κρυφτεί στο μαγαζί τους γιατί έμοιαζε με πρεζάκι και σίγουρα μπήκε να κλέψει γιατί κρατούσε μαχαίρι (;), και τον τσακίζουν στα κλωτσίδια και τον παραδίδουν και στους μπάτσους να τον αποτελειώσουν. Και μένει στον τόπο ο φουκαράς και βγαίνουν καθαρές οι τοξικολογικές και δεν υπάρχουν αποτυπώματα στο μαχαίρι αλλά αυτοί δε νιώθουν και ιδιαίτερες τύψεις γιατί έκαναν ότι μπορούσαν να προστατέψουν την περιουσία τους.
Και τώρα τα παιδιά τους κάνουν καταλήψεις στα σχολεία με σύνθημα «Η Δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία» και συντονίζονται από φασιστικές οργανώσεις και εκφράζουν ρητορική μίσους και κατεβαίνουν στους δρόμους με σημαίες της ελληνικής μακεδονίας και άλογα(!!!), αλλά εντάξει μωρέ παιδιά είναι και το κάνουν για να χάσουν μάθημα.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα αναρωτηθείτε ποιοι φταίνε για τον εκφασισμό της κοινωνίας κοιτάξτε και λίγο τα μούτρα σας στον καθρέφτη αγαπητοί νοικοκυραίοι. Και αν το αποτέλεσμα δεν σας καλύψει κοιτάξτε γύρω σας, στο σπίτι σας, στη δουλειά σας, στη στάση, στην καφετέρια. Κοιτάξτε όμως αυτή τη φορά. Μην αποστρέψετε το βλέμμα από ντροπή.