Την άποψη στα πλαίσια της συζήτησης που έχει ανοίξει επί της μεταλλευτικής δραστηριότητας για την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική εκφράζει με σχετικό έγγραφο του, ο Σύνδεσμος Γεωλόγων Μελετητών Ελλάδας.
Στο πόρισμα που εξέδωσε επισημαίνει ότι για συμπυκνώματα αρσενοπυρίτη που έχουν τη μισή περιεκτικότητα σε αρσενικό σε σχέση με αυτά της βορειοανατολικής Χαλκιδικής, ακόμη και η Κίνα (κράτος με παράδοση αλόγιστης εκμετάλλευσης των φυσικών της πόρων), έχει σταματήσει την επεξεργασία για περιβαλλοντικούς λόγους και λόγους υγιεινής και ασφάλειας των εργαζόμενων!
Ενώ αναφέρει χαρακτηριστικά ότι “η μόνη χώρα που αυτή τη στιγμή εξακολουθεί να εκμεταλλεύεται τέτοια συμπυκνώματα με ολέθριες συνέπειες για περιβάλλον και εργαζόμενους είναι η τριτοκοσμική Ναμίμπια”.
Επιπλέον ο Σύνδεσμος θεωρεί πως καθόλου βέβαιη δεν είναι η αποφυγή της κλασικής διαδικασίας της κυάνωσης με ότι αυτό συνεπάγεται για την υγεία των εργαζομένων, των κατοίκων και για το περιβάλλον.
Εκτενή αναφορά κάνει και στην άμεση συνέπεια των εργασιών εξόρυξης, αυτή της παραγωγής στερεών αποβλήτων τα οποία αποτίθενται σε χώρο απόθεσης επικινδύνων αποβλήτων.
“Δεν έχει όμως προβλεφθεί και δεν έχει ληφθεί υπόψη πως το βασικό απόβλητο η ιλύς σκοροδίτη – γύψου απαιτεί απόθεση σε χωριστές κυψέλες, καθώς η συναπόθεση με άλλα στερεά απόβλητα με αλκαλικό pH ή με μεγάλη περιεκτικότητα σε κυανιούχα δημιουργεί περιβάλλον με ευνοϊκές συνθήκες για την επαναδιάλυση του αρσενικού” προσθέτει.
Όσον αφορά τον υδροφόρο ορίζοντα υποστηρίζει πως “η προβλεπόμενη ταπείνωση της στάθμης του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα, μέσω της υπεράντλησης των υπόγειων υδάτων που απαιτείται για την ανάπτυξη της μεταλλευτικής δραστηριότητας, θα έχει ανεξέλεγκτα αποτελέσματα στο ισοζύγιο των υδατικών πόρων της ευρύτερης περιοχής, όπως η διακοπή της ροής υφιστάμενων πηγών, η διακοπή της λειτουργίας αρδευτικών και υδρευτικών γεωτρήσεων, καθώς και η υφαλμύρινση των παράκτιων υδροφορέων”.
Ο Σύνδεσμος σχολιάζει και το ιστορικό των ελέγχων της μεταλλευτικής δραστηριότητας από τους Επιθεωρητές Περιβάλλοντος, υπογραμμίζοντας πως “δυστυχώς, δεν γεννά μεγάλες προσδοκίες”.
“Οι εξορύξεις χρυσού, που σε όλο τον κόσμο αφήνουν πίσω τους τεράστιες εκτάσεις κατεστραμμένων δασών, υποβαθμισμένους υδροφόρους ορίζοντες και κατεστραμμένα εδάφη, είναι η πιο επιβαρυντική για το περιβάλλον εξόρυξη μεταλλεύματος παγκοσμίως” αναφέρει.
“Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η διαρροή κυανίου από τον ποταμό Τίσα στον Δούναβη το 2000, αποτέλεσμα εργασιών στο ορυχείο χρυσού Baia Mare στη Ρουμανία, η οποία αναγνωρίζεται ως η δεύτερη μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή στην Ευρώπη μετά το πυρηνικό ατύχημα στον αντιδραστήρα του Τσέρνομπιλ, και η αστοχία-καταστροφή φράγματος απόθεσης τελμάτων στην Ουγγαρία τον Οκτώβριο του 2000 που είχε ως συνέπεια 1.000 κυβικά μέτρα τοξικής λάσπης να διαρρεύσουν στο περιβάλλον” προσθέτει.
