Στις 5 Δεκεμβρίου κλείνει ένας χρόνος από τη δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη από αστυνομικό. Σε αυτό διάστημα έχουμε δει τον αντιτσιγγανισμό διάχυτο και σε έξαρση. Μέσα σε δύο χρόνια μετράμε τρείς δολοφονίες Ρομά από πυρά της αστυνομίας (η τελευταία του Χρήστου Μιχαλόπουλου, 17 ετών, στις 11 Νοεμβρίου στην περιοχή της Θήβας).
«Κανείς πλέον δε μπορεί να πιστεύει ότι οι δολοφονίες αυτές αποτελούν “μεμονωμένα περιστατικά”. Η συνεχής ατιμωρησία των μπάτσων και η απουσία δικαιοσύνης δείχνουν ξεκάθαρα την μηδενική σημασία που έχουν οι ζωές των Ρομά. Δε μιλάμε πλέον απλώς για ρατσισμό, αλλά για χυδαία υποτίμηση των ζώων των Ρομά, που φτάνει σε σημείο εξόντωσης.
Όσο το κράτος φροντίζει να απομονώνει και να υποβαθμίζει τους Ρομά, τόσο εμείς οφείλουμε, Ρομά και Μπαλαμοί, να δημιουργήσουμε μαζί κοινότητες αγώνα. Καμία ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη» σημειώνει η Πρωτοβουλία για το γκρέμισμα των διαχωρισμών ρομά και μπαλαμών καλώντας την Τρίτη 5 Δεκεμβρίου σε συγκέντρωση στις 6 μ.μ.στην Καμάρα.
Την ίδια ώρα καλεί σε συγκέντρωση και διαδήλωση η Ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του 17χρονου Ρομ Χ. Μιχαλόπουλο.
«Οι εκδηλώσεις αντιτσιγκανικού μίσους αποτελούν μια κανονικότητα που διαμορφώνεται απο τη σύνθεση των καθημερινών κοινωνικών σχέσεων. Άλλοτε είναι μικρότερης και άλλοτε μεγαλύτερης έντασης, ενώ μερικές μόνο από αυτές μας γνωστοποιούνται» τονίζει στην ανακοίνωση της υπενθυμίζοντας ότι λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Χ.Μιχαλόπουλου, έγιναν ρατσιστικές επιθέσεις σε βάρος οικογένειας Ρομά στην περιοχή των Συκεών των οποίων ο στόχος ήταν η λεηλάτηση του σπιτιού που διέμενε η οικογένεια, καθιστώντας τον χώρο μη βιώσιμο.
«Δεν ξεχνάμε τον αντιτσιγγανικό οχετό που ακολούθησε το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών, ξεκίνησε από δημοσιογράφους και απέδιδε την ευθύνη για το δυστύχημα στους Ρομά “που κλέβουν τα καλώδια”. Η ίδια αντιτσιγγανική ρητορική που μπήκε σε εφαρμογή και το καλοκαίρι μετά την κατάρρευση γέφυρας στη Πάτρα η οποία καταπλάκωσε Ρομά που συνέλεγε παλιοσίδερα από κάτω της» αναφέρει μεταξύ άλλων.
Η ομάδα δράσης και αλληλεγγύης «Ανάρες» και η κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ επισημαίνει τέλος πως σε όλο αυτό πολλοί οικισμοί Ρομά βρίσκονται σε κακές συνθήκες με πολύ χαμηλό βιοτικό επίπεδο, με έλλειψη βασικών υποδομών, αποκλεισμούς (έμμεσους ή άμεσους) από την εκπαίδευση. Παράλληλα, οι σθεναρές αντιδράσεις όσων Ρομά αντιστέκονται στη ρατσιστική-κρατική βία, δέχονται ισχυρότατη καταστολή από την αστυνομία. Ακόμα και η μικροπαραβατικότητα επισύρει μαζικές φυλακίσεις, αλλά ακόμα και εν ψυχρώ εκτελέσεις. Σε αυτή τη συνθήκη ο αντιρατσισμός, η αλληλεγγύη στους μετανάστες, οι κοινοί αγώνες των καταπιεσμένων, έχουν υπαρκτές εκφάνσεις καθώς «μέσα από αυτά τα παραδείγματα αγώνα, βλέπουμε την ανατίμηση των δικών μας ζωών και την προοπτική για τη συγκρότηση ενός μαχόμενου πολυεθνικού προλεταριάτου».
«Η κατάληψη του σχολείου που πήγαινε ο Χρήστος από συμμαθητές/ριές του, η αλληλεγγύη ατόμων της γειτονιάς στην οικογένεια στις Συκιές, οι κοινοί αγώνες του κινήματος της Αθήνας με την οικογένεια του Νίκου Σαμπάνη, οι συγκεντρώσεις και συναντήσεις ρομά-μπαλαμών πέρσι στη Θεσσαλονίκη, αποτελούν φωτεινά παραδείγματα αντίστασης ενάντια στους ρατσιστικούς διαχωρισμούς» καταλήγει στο κάλεσμά της η «Υφανέτ».
