Το τελευταίο διάστημα, και ιδιαίτερα μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου, στις «ναυαρχίδες» των χρεωκοπημένων μέσων μαζικής εξαπάτησης βρίσκεται σε εξέλιξη ένας… διαγωνισμός εκθέσεων ιδεών σχετικά με τους κινδύνους που κυοφορεί η μεγάλη πολιτική Αλλαγή που βρίσκεται στις σκέψεις των πολλών καλών ανθρώπων. Όλοι, ανεξαιρέτως, οι… εκθεσογράφοι επισημαίνουν τον κίνδυνο επιστροφής σε κάποιο «κακό» παρελθόν, ένα παρελθόν που οδήγησε τη χώρα στα «βράχια», παράλληλα όμως δηλώνουν και την τυφλή υποταγή τους στην πολιτική και οικονομική ελίτ, και τη διαπλοκή τους. Οι… εκθεσογράφοι ορίζουν ως «κακό» τη μεταπολιτευτική ιδεολογική… ηγεμονία της Αριστεράς, αλλά και το πλαίσιο ρυθμίσεων που, ας πούμε, υπήρχε στις σχέσεις του κράτους με τους πολίτες και τους επιχειρηματίες.
Οι… εκθεσογράφοι προσπερνούν πολλά γεγονότα, όπως για παράδειγμα ότι ο ΔΟΛ μπορούσε να διορίζει δικούς του ανθρώπους στα υπουργικά συμβούλια, όπως στην περίπτωση του Πέτρου Ευθυμίου στο υπουργείο Παιδείας, αλλά και την εργολαβική σχέση υπουργών με συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα, όπως του Γιώργου Σουφλιά με τον ΑΚΤΩΡ και του Κωστή Χατζηδάκη με την AGEAN, για να παρουσιάζουν ως κάτι το «καινούργιο» αυτό που τώρα συμβαίνει, να το παρουσιάζουν ως… μεταρρύθμιση. Προφανώς οι… εκθεσογράφοι αποφεύγουν να μπουν σε λεπτομέρειες, να εξηγήσουν δηλαδή το γιατί είναι μεταρρύθμιση η μεταφορά του νομοπαρασκευαστικού έργου, από τα υπουργεία και τις αρμόδιες επιτροπές της Βουλής, απευθείας στις νομικές υπηρεσίες μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, όπως στην περίπτωση της τροπολογίας για τα ΜΜΕ, την οποία επεξεργάστηκαν οι άνθρωποι του ΔΟΛ και του ΠΗΓΑΣΟΥ και στην περίπτωση της τροπολογίας για τις μεταλλευτικές δραστηριότητες στα δάση, την οποία επεξεργάστηκαν οι άνθρωποι της ΕΛ ΝΤΟΡΑΝΤΟ και του ΑΚΤΩΡ.
Η μόνη επιλογή που έχει η Αριστερά απέναντι στη διαπλοκή, είτε ως «κακό» παρελθόν είτε ως «καινούργια» κατάσταση, είναι αυτή της κήρυξης ενός ανειρήνευτου πολέμου, στον οποίο θα έχει, με βεβαιότητα, την υποστήριξη των πολλών καλών ανθρώπων. Τακτικές διαχείρισης, όπως η διάσπαση των δυνάμεων του αντιπάλου, σε αυτό το μέτωπο δεν έχουν καμία αξία, ακόμα κι αν προσφέρουν κάποια προσωρινά οφέλη. Ο πόλεμος με τη διαπλοκή πρέπει να αποτελέσει μία από τις βασικές ρήτρες στο συμβόλαιο της Αριστεράς με το λαό. Χωρίς αυτήν τη ρήτρα το… υπόλοιπο συμβόλαιο, για τον τερματισμό της λιτότητας, για τη στήριξη των δημόσιων συστημάτων υγείας, παιδείας και κοινωνικής ασφάλισης, για την αύξηση του κατώτερου μισθού και την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, για την ενθάρρυνση της κοινωνικής/αλληλέγγυας οικονομίας, για την προστασία του περιβάλλοντος και για μία εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση της κρίσης του χρέους, θα κινδυνεύσει να μείνει στα χαρτιά.
Ο alterthess ιανός