Το προφανές γραμματικό λάθος του τίτλου είναι εσκεμμένο. Όσο και το λεκτικό σχήμα, η χρήση του οποίου διαδόθηκε από τους πούρους ακροδεξιούς της ΝΔ, στο ευγενές και εγγράμματο κομμάτι της καθ’ ημάς κεντρο(αριστεράς;). Αναφέρομαι στην εσκεμμένη χρήση του άρθρου «το» αντί του ορθού «ο» (στην ονομαστική) όταν αναφέρονται στον ΣΥΡΙΖΑ. Ενδέχεται, πολλοί, να θεωρήσουν ότι το θέμα είναι μια λεπτολογία, μια εκκεντρικότητα άνευ σημασίας, την στιγμή μάλιστα που η χώρα περνάει δύσκολες ώρες. Ωστόσο ο δημόσιος λόγος και η άρθρωσή του αποκαλύπτει όσο τίποτα άλλο, τόσο αυτόν που τον αρθρώνει όσο και κατευθύνει τη σκέψη εκείνου στον οποίο απευθύνεται.
Ο απαξιωτικός δημόσιος λόγος αποκαλύπτει τις βαθύτερες προθέσεις αλλά και τα πιστεύω εκείνου που τον διαλαλεί και τον προάγει. Έτσι, η χρήση του άρθρου «το», στις αναφορές για τον ΣΥΡΙΖΑ, ενσταλάζει στις συνειδήσεις των ακροατών μια αποστροφή σε κάποιον που την αξίζει. Από τον δημόσιο λόγο της Βούλτεψη και λοιπών μιντιακών εκφραστών του -εκτός και δεν ξέρουν τι σημαίνει το ακρωνυμιο- έχει μεταφερθεί ήδη στις προσωπικές συνομιλίες. Όσες φορές απάντησα σε συνομιλητές, που έλεγαν και ξανάλεγαν «το ΣΥΡΙΖΑ», με το ίδιο νόμισμα, μεταγράφοντας την ΝΔ σε «το ΝΔ», όσες φορές μετέτρεψα «το ΠΟΤΑΜΙ» σε «η ΠΟΤΑΜΙ» ή «ο ΠΑΣΟΚ», πήδηξαν στον αέρα σαν να τους δάγκωσε πεινασμένος αλιγάτορας, και μου υπενθύμισαν πως, δεν γίνεται να απευθύνομαι σε αυτούς με περιφρόνηση. Κι όταν παρατήρησα, πως αυτοί πρώτοι με αναγκάσαν να συρθώ στο επίπεδό τους, αντί να ζητήσουν συγγνώμη, έσπευσαν, μέσω ταραχής αδιόρατης, πλην έντονης, σε αναζήτηση δικαιολογιών που έχασκαν το κενό τους.
Η αδιόρατη ειρωνεία, το άθλιο αυτό «κολπάκι» απαξίωσης που θα το χρησιμοποιούσαν μόνο καραγωγείς -με το συμπάθειο- των περασμένων αιώνων, έχει κολλήσει εσχάτως και στην δημόσια γλώσσα των κεντρο(αριστερών;). Παραδόξως, η συνήθεια αυτή, κι ας την εξετάσουν σε κάποιο μεταπτυχιακό γλωσσολόγοι, δεν κόλλησε καθόλου στους κεντροδεξιούς (το ερωτηματικό στο «δεξιούς» ας το βάλουν οι ίδιοι οι δεξιοί, αν θέλουν). Οι κεντρο(αριστεροί;), έχουν την συνήθεια, να επιδιώκουν πάση θυσία να κοιτάζουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη και να βαφτίζονται ως «σοβαροί», άνθρωποι του «μέτρου» και της «ωριμότητας». Για να βρεθούν στον κόσμο του «μέτρου και της ωριμότητας» πρέπει, από τη μία να χαρακτηρίζουν την παρέα του πρωθυπουργού «υπερσυντηρική δεξιά» -ισοδύναμο του «ψεκασμένοι» σε πιο επικίνδυνη εκδοχή- και, από την άλλη, να ονοματίζουν την αριστερά ως «ανώριμη». Ο χαρακτηρισμός της αριστεράς ως «ανώριμης», μετατρέπει με ένα ασύλληπτης δυναμικής «αμπρακαταμπρα», τον κεντρώο σε αριστερό και τον αριστερό σε κεντρώο και μεταμορφώνει τα άγουρα ροδάκινα της Ημαθίας σε περιπόθητους γερμάδες.
Πιο απλά, υποστηρίζω πως, στα πλαίσια του μέτρου και της ωριμότητας, καλύτερα περίμενε να σε χαρακτηρίσουν οι άλλοι, ενόσω αυτοθαυμάζεσαι με τους ομοίους σου, διότι από την αυτοεκτίμηση μέχρι τον άρρωστο ναρκισσισμό η απόσταση δεν είναι μεγάλη και γεφυρώνεται ακόπως. Πιστεύω επιπλέον, σε ότι αφορά τους αυτοχαρακτηρισμούς, ότι χειρότερο όλων δεν είναι να νομίζεις ότι είσαι σοβαρός αλλά ότι είσαι αριστερός ενώ όλοι ξέρουν ότι μεγάλο κουμάσι.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να συζητάμε και να αντιπαλεύουμε με ιδέες και θέσεις ξεκινώντας από την προσπάθεια, σοβαρά και ώριμα, να απαντήσουμε πρακτικά στο ερώτημα «πώς γίνεται να ζει μια οικογένεια με έναν εργαζόμενο που παίρνει 400 ευρώ το μήνα;».
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00- 12:00.