Αντί να αποκηρύξει τις βίαιες καταλήψεις, τους εμπρησμούς της περιουσίας πολιτών και την έλλειψη σεβασμού στους Νόμους, έκπληκτοι παρακολουθούμε την τρίτη –κατά σειρά– εμπρηστική ανακοίνωση της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ. Όπου υμνούν τον Ρωμανό –αν είναι δυνατόν!– ως σύμβολο Δημοκρατίας και αποκαλούν την κυβέρνηση «Χούντα». Ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να ντρέπεται. Είναι αυτονόητο ότι η πολιτεία θα διαφυλάξει τη ζωή και την περιουσία των Ελλήνων πολιτών. Όμως, σε περίπτωση που θα συμβεί οτιδήποτε στις αυριανές εκδηλώσεις, ο κ. Τσίπρας προσωπικά και το κόμμα του αναλαμβάνουν ακέραια την ευθύνη.
Με αυτή τη λιτή αν και περιεκτική ανακοίνωση επέλεξε η Σοφία Βούλτεψη, κυβερνητική εκπρόσωπος, να βάλει το δικό της λιθαράκι στην αφήγηση που στήνεται τις τελευταίες ημέρες από την πλευρά της κυβέρνησης, ενόψει της αυριανής ημέρας και των προγραμματισμένων κινητοποιήσεων. Μοιράζοντας απο το απόγευμα της Παρασκευής ευθύνες για μελλοντικά γεγονότα που τα θεωρεί βέβαια. επιβεβαιώνει την ανάλυση της παρούσας κατάστασης όπως την περιέγραψε νωρίτερα ο Αλέξανδρος Ζαχιώτης. Ότι δηλαδή, η πραγματικότητα όπως τη ζούμε τις τελευταίες μέρες είναι ένα δυναμικό και εξελισσόμενο παιχνίδι ανάμεσα στην κυβέρνηση από τη μια και το κίνημα και την αντιπολίτευση από την άλλη, του οποίου τα αποτελέσματα θα δημιουργήσουν το νέο σημείο ισορροπίας.
Πρέπει να νικήσουμε σε αυτό το παιχνίδι:
Ο πρώτος λόγος είναι η ζωή, στην πολύ συγκεκριμένη και ακριβή της μορφή. Είναι η ζωή ενός νέου ανθρώπου, που βρίσκεται στο όριο, και που δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να πεθάνει. Πριν από έξι χρόνια βρισκόμασταν στους δρόμους γιατί μια τέτοια ζωή είχε ήδη χαθεί. Σήμερα οφείλουμε να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας προκειμένου η ιστορία να μην επαναληφθεί, αλλά αντίθετα, να σημειωθεί μια νίκη απέναντι στον κρατικό αυταρχισμό.
Αντιλαμβανόμαστε ότι απέναντι στην υπόσχεση της κωμικοτραγικής φιγούρας που ονομάζεται Σοφία Βούλτεψη και της κυβέρνησης πως «η πολιτεία θα διαφυλάξει τη ζωή», οι μόνοι που μπορούν να κατανοήσουν τη συγκεκριμένη ευθύνη και να την αναλάβουν μέχρι τέλους είναι ο δέυτερος όρος της σύγκρουσης. Όσοι και όσες ήδη έχουν πάρει θέση (φοιτητικοί σύλλογοι, μαθητές, καλλιτέχνες, καθηγητές, σωματεία εργαζομένων, άνθρωποι του πνεύματος, πολιτικές δυνάμεις), αλλά και όσοι μένουν ακόμα αμήχανοι, οφείλουν να πάρουν σαφή θέση, με σκοπό το σχηματισμό ενός κοινού μετώπου τόσο ισχυρού, που δεν θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να σκοτώσει το Νίκο Ρωμανό. Γιατί η ώρα ανάληψης ευθυνών είναι σήμερα και όχι αύριο, όπως προσπαθεί να πείσει η κυβέρνηση. Πρέπει να είναι η ευθύνη της μοναξιάς μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης μπροστά στην επιλογή δολοφονίας του Ρωμανού, με όλους τους υπόλοιπους απέναντι.
Ο δεύτερος λόγος είναι η ζωή, εννούμενη σε ευρύτερο πλαίσιο. Είναι η αντίσταση απέναντι στη ζωή που μας επιφυλάσσσουν –μια ζωή που εκτός από στερήσεις και εξαθλίωση, θα διακατέχεται από φόβο, υποταγή, σιωπή και τυφλή συναίνεση, πειθάρχηση. Όσοι αναφέρθηκαν πιο πάνω, και έχουν εκδηλώσει την αλληλεγγύη τους στο Ρωμανό με διάφορους τρόπους, δεν το κάνουν μόνο για να ζήσει εκείνος. Το κάνουν γιατί καταλαβαίνουν πως η αλληλεγγύη στην προκειμένη περίπτωση συνιστά ταυτόχρονα πράξη αντίστασης απέναντι στην ακροδεξιά κυβέρνηση και στο νέο τύπο πολίτη που αυτή «οραματίζεται». Συνιστά πράξη δήλωσης και διεκδίκησης μιας άλλης ζωής χωρίς καταστολή, αυταρχισμό, μνημόνια και τρομοκρατία.
Το τελευταίο εξαιρετικά ειρωνικό με την παραπάνω υπόσχεση προστασίας έχει να κάνει με το δεύτερο σκέλος της, την υπόσχεση προστασίας της «περιουσίας των Ελλήνων πολιτών». Η συγκεκριμένη υπόσχεση δίνεται ενώ σε λίγες μέρες απελευθερώνονται οι πλειστηριασμοί και προωθούνται νομοθετικές αλλαγές, ώστε χωρίς κανένα εμπόδιο, οι τράπεζες να σαρώσουν το σύνολο της δεσμευμένης, μικρομεσαίας κυρίως, ιδιοκτησίας.
Επομένως, μάλλον θα πρέπει να μοιράσουμε τις ευθύνες με βάση τη δική μας λογική. Εμείς που εργαζόμαστε, σπουδάζουμε, ζούμε στην ανεργία και την ανασφάλεια, βιώνουμε καθημερινά τον αυταρχισμό και την τρομοκρατία, μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί για να μην χαθεί η ζωή ενός νέου ανθρώπου και για να αλλάξουμε τις ζωές όλων. Και το ίδιο μπορεί να κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε με τη δική του δυναμική και επιθετική πολιτική στάση να διασφαλίσει ότι το νέο σημείο ισορροπίας δεν θα είναι υπέρ της παρούσας κυβέρνησης.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο rednotebook.gr