Ο μόνος δρόμος είναι ο δρόμος* εκεί που δίνονται οι κοινωνικοί αγώνες. αναπνέει η αντίσταση, ανθίζει η αλληλεγγύη, γεννιούνται οι συνειδήσεις
Σε καιρούς δύσκολους, με τους ρατσιστές να ονειρεύονται τείχη, τους εθνικιστές να καλούν σε πόλεμο με τους γειτονικούς λαούς και τους φασίστες να πάνε να σηκώσουν κεφάλι, αισθανόμαστε ακόμα πιο έντονο το χρέος να επιστρέψουμε με τη μεγάλη γιορτή της κοινωνικής αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη.
Όσοι και όσες αντιστεκόμαστε στο ζόφο του ρατσισμού, του πολέμου και του φασισμού, όσοι και όσες αναζητάμε μια προοπτική ισότητας, ελευθερίας και αξιοπρέπειας, πρέπει να πάρουμε θέση και να στηρίξουμε για άλλη μια φορά ένα μαζικό, πολύχρωμο και δυναμικό Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ.
Το 22ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης θα είναι και φέτος εδώ για να αφήσει το δικό του αλληλέγγυο αποτύπωμα στην πόλη.
Για δυο μέρες, Παρασκευή 28 και Σάββατο 29 Ιούνη στο πάρκο Ξαρχάκου απέναντι από τον Λευκό Πύργο από τις 7μμ το απόγευμα.
| δρώμενα | συναυλίες | συζητήσεις | παιδότοπο | εργαστήρια | θεατρικές παραστάσεις | μεταναστευτικές κουζίνες |performances |
Θα συναντηθούμε για να συζητήσουμε και να χτίσουμε τις αντιστάσεις του αύριο, να οργανώσουμε τις μέρες μας στους δρόμους, να δούμε την τέχνη από τη σκοπιά των καταπιεσμένων και όσων δεν έχουν φωνή, να τραγουδήσουμε, να γελάσουμε και να διασκεδάσουμε με μουσικές και στίχους που μιλάνε για ανθρώπους απλούς που μοχθούν και παλεύουν για ένα καλύτερο αύριο και για τον κόσμο που θέλουμε να φτιάξουμε.
Να είμαστε όλες και όλοι εκεί!
*στίχος του Άλκη Αλκαίου (Blues on the Road)
Ακολουθεί το πλήρες πολιτικό κείμενο του φεστιβάλ, ενώ συνημμένα θα βρείτε, εκτός από αυτό, τις οργανώσεις και τις συλλογικότητες που συμμετέχουν, το πρόγραμμα των πολιτικών εκδηλώσεων, το πρόγραμμα των συναυλιών, το πρόγραμμα των υπόλοιπων πολιτιστικών εκδηλώσεων, το πρόγραμμα του παιδοτόπου, την αφίσα του φεστιβάλ, καθώς και έναν χάρτη των χώρων του.
Στους καιρούς της κρίσης, οι διαχωριστικές γραμμές βαθαίνουν, γίνονται ρήγματα και τείχη, πεδία των πιο σκληρών μαχών. Οι ρατσιστές ρίχνουν την ευθύνη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Οι εθνικιστές μας καλούν να πολεμήσουμε τους γειτονικούς λαούς, οι φασίστες να μισήσουμε κάθε τι διαφορετικό. Κράτη και κυβερνήσεις απειλούν το ένα το άλλο και την ίδια ώρα επιτίθενται ενωμένα στους λαούς του κόσμου, στην Παλαιστίνη, τη Βενεζουέλα, τους δρόμους του Παρισιού. Δυο κόσμοι συγκρούονται. Όσοι και όσες αντιστεκόμαστε στο ζόφο του ρατσισμού, του πολέμου και του φασισμού, όσοι και όσες αναζητάμε μια προοπτική ισότητας, ελευθερίας και αξιοπρέπειας, πρέπει να πάρουμε θέση, να χαράξουμε τις δικές μας διαχωριστικές γραμμές.
-
Είμαστε (με τους) πρόσφυγες, γι’ αυτό και στεκόμαστε ενάντια στα τείχη που σηκώνει η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ελληνική κυβέρνηση, ενάντια στα στρατόπεδα, στη Μόρια, στα κλειστά σύνορα. Είμαστε με τους κυνηγημένους, γι’ αυτό και είμαστε ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, στους πολέμους και τις επεμβάσεις που προκαλούν. Είμαστε (με τους) μετανάστες και τις μετανάστριες, γι’ αυτό και αγωνιζόμαστε για ελευθερία στη μετακίνηση και ίσα δικαιώματα για όλους τους ανθρώπους. Είμαστε με τους συλλόγους των εκπαιδευτικών, τους γονείς, τους αλληλέγγυους που στήριξαν το αυτονόητο δικαίωμα των προσφυγόπουλων να πάνε σχολείο, ενάντια σε όσους στάθηκαν απέναντί τους με φόβο και μισαλλοδοξία. Είμαστε με την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη, γι’ αυτό στεκόμαστε στο πλευρό των καταλήψεων που στέγασαν τους πρόσφυγες και που τώρα δέχονται επίθεση από την κυβέρνηση και την αστυνομία.
-
Είμαστε αλληλέγγυοι με τους γειτονικούς λαούς, γι’ αυτό και είμαστε ενάντια σε κάθε εθνικισμό, και πρώτα από όλα στον «δικό μας». Είμαστε με την ειρήνη, γι’ αυτό και είμαστε ενάντια στο ΝΑΤΟ, την επέκταση της κυριαρχίας του στα Βαλκάνια, την ολοένα και εντονότερη πρόσδεση της Ελλάδας στη δολοφονική αυτή συμμαχία. Αναγνωρίζουμε ότι κανένας λαός της περιοχής δεν έχει την αποκλειστικότητα στη χρήση του ονόματος της Μακεδονίας. Γι’ αυτό, όπως και για χίλιους άλλους λόγους σταθήκαμε απέναντι στα εθνικιστικά συλλαλητήρια, τα οποία λειτούργησαν ως ένα θερμοκήπιο της ακροδεξιάς βίας και τωων φασιστικών συμμοριών. Είμαστε με το δίκιο και τη συνεργασία των λαών και γι’ αυτό είμαστε ενάντια στον ανταγωνισμό για τους υδρογονάνθρακες, την αισχρή συμμαχία του ελληνικού κράτους με τον άξονα Ισραήλ – Αιγύπτου – Κύπρου, την πολεμική ένταση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, την αύξηση των εξοπλισμών, τις στρατιωτικές ασκήσεις. 100 χρόνια από το θάνατο της Ρόζα Λούξεμπουργκ, συνεχίζουμε να είμαστε με αυτούς που δεν ψηφίζουν τις πολεμικές πιστώσεις του δικού τους κράτους, όποιο και να είναι το κόστος.
-
Είμαστε (με τις) γυναίκες, (με τις) λεσβίες, τους ομοφυλόφιλους, τους τρανς, είμαστε με τον/η Ζακ/ι και για αυτό είμαστε απέναντι σε κάθε διάκριση με βάση το φύλο ή το σεξουαλικό προσανατολισμό, απέναντι σε κάθε υποτίμηση, σε κάθε βία, σε κάθε βιασμό και γυναικοκτονία, χωρίς μισόλογα και συμψηφισμούς. Απέναντι στη διπλή εκμετάλλευση των γυναικών εργαζομένων και τα χυδαία περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης και βίας από τα αφεντικά. Απέναντι στις απαράδεκτες προτάσεις της κυβέρνησης για τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα, παλέψαμε και πετύχαμε την πλήρη νομοθετική κατοχύρωση του «χωρίς συναίνεση, είναι βιασμός».
-
Είμαστε με την αλληλεγγύη, την ενότητα, την αξιοπρέπεια των εργαζομένων και των ανέργων, γι’ αυτό και είμαστε ανυποχώρητα ενάντια στους φασίστες. 75 χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη από τους ναζί και τους ντόπιους συνεργάτες τους, με όπλο την ιστορική μνήμη και την ελπίδα για το αύριο, αγωνιζόμαστε για την οριστική καταδίκη, από τα δικαστήρια μα πιο πολύ από την ίδια την κοινωνία, της της χρυσαυγίτικης νεοναζιστικής συμμορίας. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην κρίση, τη φτώχεια και την ανεργία, ενάντια στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ελληνικής κυβέρνησης, που στο όνομα μιας κάποιας «αριστεράς», εφάρμοσαν μνημόνια και νομιμοποίησαν την πιο σκληρή, νεοφιλελεύθερη πολιτική, συνδυάζοντάς την μάλιστα με γενναίες δόσης καταστολής. Με αυτόν τον τρόπο άνοιξαν τον δρόμο στην ατόφια δεξιά και ακόμα χειρότερα, όπως συνέβη και σε μια σειρά χωρών, οδήγησαν σε άνοδο την ακροδεξιά -την ακροδεξιά που υπηρετεί εφοπλιστές κι επιτίθεται σε εργάτες- κάνοντάς την να μοιάζει ως η μόνη ανταγωνιστική προοπτική.
-
Είμαστε με τους φτωχούς, γι’ αυτό είμαστε ενάντια στους πλούσιους. Ζούμε την κάθε μέρα μας μέσα στο καθεστώς τρόμου και παράνοιας που επικρατεί στους χώρους εργασίας, με τους «μισθούς» των 300 ευρώ, τους εκβιασμούς, την επιστροφή των «δώρων». Νιώθουμε όλο και περισσότερο ότι η αξιοπρέπεια, το δίκιο μας δεν συμβιβάζεται με αυτό τον κόσμο, με την κυριαρχία του κεφαλαίου και των αφεντικών. Γι’ αυτό αναζητούμε άλλες ριζοσπαστικές εναλλακτικές, που θα μιλήσουν στην καρδιά και το μυαλό των φτωχών. Γι’ αυτό και ξεκινάμε να αλλάζουμε τις ζωές μας σήμερα, μέσα από τους κοινούς μας αγώνες, τη γιορτή, τη συζήτηση και το τραγούδι.
Αυτό είναι, εδώ και 22 χρόνια, το φεστιβάλ μας, το φεστιβάλ της άλλης Θεσσαλονίκης, των πολλών, των φτωχών, των εργαζομένων. Αυτές είναι οι δικές μας διαχωριστικές γραμμές, οι γραμμές που μας χωρίζουν από τους εχθρούς της κοινωνίας, για να μας ενώσουν με κάθε εκμεταλλευόμενη, με κάθε καταπιεσμένο, με κάθε αλληλέγγυο. Γιατί τα δικά μας σύνορα δεν είναι ανάμεσα στους λαούς, αλλά ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς.