Μετάφραση από το francoberardi.substack.com:Καλλιόπη Ράπτη
Τα τελευταία δέκα χρόνια χρησιμοποιώ συχνά την έκφραση «παγκόσμιος εμφύλιος πόλεμος» για να ορίσω τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που ξεκίνησε ανεπαισθήτως από το 2022 και που την πρώτη ημέρα του καλοκαιριού του 2025 κηρύχθηκε επίσημα. Αλλά έκανα λάθος. Δεν υπάρχει τίποτα το “εμφύλιο” σε αυτόν τον αποσπασματικό και πανταχού παρόντα πόλεμο.
________________________
Ο εμφύλιος πόλεμος είναι μια σύγκρουση μεταξύ δύο ιδεολογιών, όπως στον ισπανικό πόλεμο του ’36-39.
Το 2022 ξεκίνησε ο πόλεμος μεταξύ των λευκών: ο ρωσικός εθνικισμός, που προκλήθηκε από τον ιμπεριαλισμό του Μπάιντεν, επιτέθηκε στην Ουκρανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση εισήλθε σε μια τελική κρίση. Η φιλελεύθερη δημοκρατία αμύνεται με την στρατιωτικοποίηση που επιβάλλεται σταδιακά από τον σαρωτικό αυταρχισμό που εξαπλώνεται εντός των ίδιων των ευρωπαϊκών συνόρων.
Όμως, καθώς η Ευρώπη αποσυντίθεται, η γενοκτονία που εξαπέλυσε το Ισραήλ εγκαινίασε έναν παγκόσμιο πόλεμο και τους τελευταίους μήνες αναδύθηκε η πραγματική φύση του πολέμου που πιθανότατα προορίζεται να καταστρέψει τον πολιτισμό.
Αυτός ο πόλεμος δεν έχει ανθρώπινα χαρακτηριστικά, αλλά είναι άγριος επειδή είναι πραγματικά κτηνώδης, με την έννοια του Liu Cixin που στο Dark Forest βάζει τον Thomas Wade να λέει: «Αν χάσουμε την ανθρωπιά μας, χάνουμε κάτι, αν χάσουμε την κτηνωδία μας, χάνουμε τα πάντα».
Τα σιωνιστικά θηρία κατάφεραν να παρασύρουν τον κόσμο σε έναν πόλεμο του οποίου η φύση είναι φυλετική.
Παγκόσμιος φυλετικός πόλεμος – αυτό είναι το τερατούργημα στο οποίο έχει παρασύρει τον κόσμο ο ναζισμός τον οποίο ανέστησε το Ισραήλ.
Σε αυτόν τον πόλεμο η γενοκτονία γίνεται ο κανόνας. Η Γάζα ήταν το πρώτο κεφάλαιο, τώρα είναι η σειρά του Ιράν, μιας χώρας ενενήντα εκατομμυρίων κατοίκων που υπήρξε θύμα τόσο της αποικιοκρατίας όσο και του ισλαμικού φονταμενταλισμού από το 1953 (όταν ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος Μοσαντέκ απαγχονίστηκε επειδή σκόπευε να εθνικοποιήσει το πετρέλαιο αφαιρώντας το από τις δυτικές εταιρείες).
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει τρόπος να βγούμε από αυτόν τον πόλεμο, δεν πιστεύω ότι η ανθρώπινη φυλή θα βγει ζωντανή από αυτόν.
Αυτός ο πόλεμος είναι ο τελευταίος βρυχηθμός του ετοιμοθάνατου αποικιοκρατικού λιονταριού, που είναι ακόμα ικανό να εξαλείψει τη ζωή στον πλανήτη. Η φύση του επομένως είναι ουσιαστικά φυλετική: η γερασμένη λευκή φυλή χρησιμοποιεί όλη τη δύναμη του over killing της για να εμποδίσει το μέτωπο των ρεβανσιστικών εθνικισμών του νότου να κατακτήσει την κυριαρχία σε κρίσιμους πόρους.
Σε μια συνέντευξη στην Corriere della Sera, στην ερώτηση: γιατί το Ισραήλ μπορεί να έχει την ατομική βόμβα και οι Ιρανοί όχι;
Ο Μπένι Μόρις απαντά: «Επειδή εμείς είμαστε μια δυτική δημοκρατική κοινωνία και αυτοί είναι ένα φανατικό μεσσιανικό ισλαμικό καθεστώς».
Αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει: επειδή εμείς είμαστε μέρος της κυρίαρχης λευκής φυλής και αυτοί είναι μαύροι σκλάβοι από τη φύση και τη μοίρα τους. Μια χιτλερική απάντηση.
Τι πρέπει να περιμένουμε για το εγγύς μέλλον;
Ποια χαρακτηριστικά θα μπορούσε να έχει η απάντηση των μη λευκών σε όλη τη Γη;
Φοβάμαι ότι η απάντηση θα είναι μια επιστροφή του τρόμου σε πρωτοφανή κλίμακα. Και πιστεύω ότι οι δυτικές μητροπόλεις θα είναι το κύριο θέατρο αυτού του τρόμου.
Από την άλλη πλευρά, ο επερχόμενος τρόμος είναι εγγεγραμμένος στην ύπαρξη του μεγαλύτερου μέρους της ανθρωπότητας: δεν έχουμε πλέον ζωή να ζήσουμε, ο πόλεμος είναι δεδομένο ότι θα επισπεύσει την κλιματική κατάρρευση, θα φτωχοποιήσει την κοινωνία που έχει ήδη φτωχοποιηθεί από τον νεοφιλελευθερισμό. Εκατομμύρια άνθρωποι σε κάθε πόλη του κόσμου θα αναρωτηθούν: γιατί να επιβιώσουμε μέσα στην ταπείνωση και τη φτώχεια;
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η λιποταξία είναι η μόνη δυνατή οδός διαφυγής για τους ανθρώπους. Να μειώσουμε στο ελάχιστο τη σχέση με την εξαγριωμένη κοινωνία, να μειώσουμε στο ελάχιστο την ανάγκη για οικονομική αλληλεπίδραση, να επιβιώσουμε στις κρυψώνες που μπορούν να προστατεύσουν την ύπαρξή μας από τη φρίκη στην οποία καταλήγει η ιστορία.
________________________
Η ιστορία
δεν επιβάλλεται, επιμένει,
απεχθάνεται το σιγά σιγά, δεν προχωρά
ούτε οπισθοχωρεί, αλλάζει τροχιά
και η κατεύθυνσή της
δεν υπάρχει στον πίνακα αφίξεων και αναχωρήσεων.
Η ιστορία δεν δικαιολογεί
και δεν αποδοκιμάζει,
η ιστορία δεν είναι έμφυτη
επειδή βρίσκεται εκτός.
Η ιστορία δεν μοιράζει χάδια ή μαστιγώματα.
Η ιστορία δεν είναι δασκάλα
για οτιδήποτε μας αφορά. Δεν ωφελεί να το συνειδητοποιήσουμε
για να την κάνουμε πιο αληθινή και πιο δίκαιη.
Η ιστορία δεν είναι
η καταστροφική μπουλντόζα που λένε ότι είναι.
Αφήνει υπόγειες διαβάσεις, κρύπτες, τρύπες
και κρυψώνες. Υπάρχουν κι αυτοί που επιβιώνουν.
Η ιστορία είναι και καλοπροαίρετη: καταστρέφει
όσα περισσότερα μπορεί: αν υπερέβαλε, φυσικά
θα ήταν καλύτερα, αλλά η ιστορία στερείται
ειδήσεων, δεν εκτελεί όλες της τις βεντέτες.
Η ιστορία ξύνει τον πυθμένα
σαν δίχτυ τράτας
λίγο σκισμένο και περισσότερα από ένα ψάρια ξεφεύγουν.
Μερικές φορές συναντάμε το εκτόπλασμα
ενός που δραπέτευσε και δεν φαίνεται ιδιαίτερα ευτυχισμένο.
Αγνοεί ότι είναι εκτός, κανείς δεν του το έχει πει.
Τα άλλα, μέσα στο σάκο, πιστεύουν ότι είναι
πιο ελεύθερα από αυτό.
(Εουτζένιο Μοντάλε: Η Ιστορία)
