Στους, άνευ σοβαρού λόγου και αιτίας, καυγάδες που κάναμε όταν ήμασταν παιδιά υπήρχαν κάποιοι βασικοί κανόνες και μεταξύ αυτών ήταν και ότι δεν χτυπάμε κάποιον που έχει πέσει κάτω. Όσοι και όσες έχουν μπλεχτεί σε καυγάδες ξέρουν πως το να χτυπήσεις κάποιον που έχει πέσει κάτω είναι τρελά επικίνδυνο καθώς αυτός που έχει πέσει κάτω μπορεί να τη φάει οπουδήποτε και να τη φάει, σχεδόν με βεβαιότητα, πολύ άσχημα. Το να τη φάει πολύ άσχημα ένας συμμαθητής μας, ένα παιδί από άλλο σχολείο, από τη γειτονιά ή από μία άλλη γειτονιά, δεν είχε απολύτως κανένα νόημα, ακόμα κι αν ο πεσμένος σε κάποια φάση σηκωνότανε και ο καυγάς συνεχιζότανε.
Στη φάση που τώρα βρισκόμαστε ούτε παιδιά είμαστε, ούτε σε άνευ σοβαρού λόγου και αιτίας καυγάδες μπλέκουμε. Οι τωρινοί καυγάδες δεν αφορούν θέματα για τα οποία μαλώνουν τα παιδιά, ούτε γίνονται μεταξύ γνωστών, συμμαθητών, παιδιών από τη γειτονιά και από άλλες γειτονιές. Οι τωρινοί καυγάδες αφορούν τη ζωή μας, το πώς θα ζήσουν τα παιδιά μας, σε ποια σχολεία θα πάνε, σε ποια νοσοκομεία θα πάμε αν μας συμβεί κάτι, αν θα γυρίζουμε στο σπίτι με ένα κάποιο μεροκάματο, αν θα είμαστε ελεύθεροι να λένε τη γνώμη μας, να απεργούμε και να διαδηλώνουμε. Και απέναντι μας βρίσκονται οι ελίτ, οι ισχυροί, που αν αυτή η ζωή αξίζει για κάτι αυτό είναι να τα βάζεις μαζί τους.
Αν και δεν μπορείς να πεις ότι οι ισχυροί έχουν πέσει, σίγουρα μπορείς να πεις ότι βρίσκονται σε δύσκολη θέση, ότι έχει κλονιστεί η ισορροπία τους, πιθανά ότι βρίσκονται στην άκρη ενός γκρεμού. Οπότε, εδώ, μπαίνει και το θέμα, η ερώτηση, τι θα γίνει αν πέσουν, θα τους χτυπήσουμε; Εγώ λέω ότι πρέπει να κάνουμε ότι κάνουν αυτοί όταν μας βρίσκουν πεσμένους. Μας τσάκισαν όλες τις φορές, μας έκοψαν το ρεύμα επειδή δεν είχαμε να πληρώσουμε, μας απαγόρευσαν την πρόσβαση στα νοσοκομεία επειδή μείναμε άνεργοι και ανασφάλιστοι, μας απέλυσαν και μας πέταξαν στο δρόμο και πάει λέγοντας. Άρα, όταν τους βρούμε πεσμένους, όταν τους ρίχνουμε, πρέπει κι εμείς να κάνουμε ότι αυτοί, να βαράμε δυνατά, κι όπου τους βρει.
O alterthess ιανός