in

Όταν κλείνει ένα νοσοκομείο, ανοίγει ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Όταν κλείνει ένα νοσοκομείο, ανοίγει ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

 Αν πριν από τέσσερα- πέντε χρόνια έλεγε κάποιος ότι σε αυτήν τη χώρα θα γκρεμίζονται κάποτε τα νοσοκομεία και στη θέση τους θα χτίζονται στρατόπεδα συγκέντρωσης, θα τον λέγαμε μυθομανή και αλλοπαρμένο. Ούτε μυθομανής ούτε αλλοπαρμένος, προφήτης θα ήταν ο άνθρωπος, προφήτης πράξεων βδελυρών και αποτρόπαιων.

Παρασυρμένη από το μεταρρυθμιστικό οίστρο, η κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να φτιάξει άλλα δύο στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, αυτήν τη φορά στην Δυτική Αθήνα. Το πρώτο στρατόπεδο θα γίνει στο Σκαραμαγκά, εκεί που στεγάζεται σήμερα το «Θεραπευτήριο Χρόνιων Παθήσεων Παίδων». Το δεύτερο σε δύο κτήρια του Νοσοκομείου Λοιμωδών Αγία Βαρβάρα, εκεί που φιλοξενούνται ασθενείς με τη νόσο του Χάνσεν.

Θα μπορούσε να είναι η συμπυκνωμένη ιστορία των σκοτεινών καιρών του Μνημονίου. Διώχνουν οι άθλιοι τα παιδιά και τους Χανσενικούς, για να στοιβάξουν στα κτήρια μετανάστες και μετανάστριες. Είναι στρατόπεδα συγκέντρωσης κι ας τα ονομάζουν Κέντρα Κράτησης. Κρατούν ήδη κοντά 6.000 ανθρώπους για 18 μήνες, χωρίς δίκη, χωρίς συνήγορο, χωρίς το τεκμήριο της αθωότητας. Με ελάχιστο νερό, με τροφή κάκιστης ποιότητας, με μια τουαλέτα για 50 έως 100 άτομα, χωρίς δικαίωμα επισκεπτηρίου. Σε κάποια από αυτά τα κολαστήρια οι κρατούμενοι δεν έχουν χώρο ούτε για να ξαπλώσουν κι αν τολμήσουν να διαμαρτυρηθούν, τους προπηλακίζουν και τους δέρνουν.

Τα έχουν καταγγείλει όλα τούτα πλείστοι όσοι, ανάμεσά τους η Διεθνής Αμνηστία και ο Συνήγορος του Πολίτη, αλλά το αυτί των κυβερνώντων δεν ιδρώνει. Πώς να ιδρώσει άλλωστε, αφού πρόκειται για σχέδιο πολιτικό, που ξεκίνησε από το ΠΑΣΟΚ, τα πρώτα στρατόπεδα τα έφτιαξε ο Χρυσοχοίδης , και συνεχίστηκε μετά χαράς από την ακροδεξιά του Σαμαρά. Η κρίση πάει χέρι- χέρι με τη θηριωδία. Να βλέπει ο φτωχός τον ξένο πίσω από τα συρματοπλέγματα και να νοιώθει ασφαλής, να νοιώθει χαρούμενος που εκείνος βρίσκεται από την άλλη πλευρά του φράχτη. Προς το παρόν βρίσκεται από την άλλη μεριά. Ήδη συζητείται η δημιουργία χώρων κράτησης για τοξικομανείς και αστέγους, είναι θέμα χρόνου να ανοίξει η κουβέντα και για τους φτωχούς.

Δεν είναι όλα μαύρα, ευτυχώς. Πήγαν πρωί- πρωί της Δευτέρας οι μπουλντόζες στον Λοιμωδών της Αγίας Βαρβάρας, για να προλειάνουν το έδαφος του στρατοπέδου και βρήκαν μπροστά τους εκατοντάδες κατοίκους της περιοχής που τους έστειλαν από εκεί που ήρθαν. Όχι επειδή δεν θέλουν τους μετανάστες στην πόλη τους αλλά επειδή θεωρούν ότι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μας γυρίζουν εβδομήντα χρόνια πίσω, στις εποχές του μεγάλου ζόφου.

Μακάρι οι μπουλντόζες να φύγουν οριστικά και μαζί τους κι εκείνοι που τις στέλνουν να γκρεμίσουν νοσοκομεία, για να φτιαχτούν στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Αναδημοσίευση από την Αυγή.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτοδιοικητικές εκλογές & Αριστερά. Του Μανόλη Ντουντουνάκη

Μαζί θα τους φάμε- Πρώτη συνάντηση τροφής