Η στρατιά των ανέστιων λόγω της πανδημίας πληθαίνει στις ισπανικές μεγαλουπόλεις θέτοντας σε τεράστιο κίνδυνο τους νέους άστεγους και τις οικογένειές τους εν μέσω της κρίσης του κορονοϊού. Κίνδυνος που βαθαίνει καθώς οι κρατικές δομές είναι ανέτοιμες να υποδεχτούν τον μεγάλο αριθμό ανθρώπων που έχοντας μείνει χωρίς δουλειά λόγω των περιοριστικών μέτρων αδυνατούν να πληρώσουν ένα νοίκι και μένουν χωρίς στέγη.
O Ερυθρός Σταυρός, ο οποίος ήδη διαχειρίζεται ένα νέο κέντρο υποδοχής άστεγων του κορονοϊού σε ξενοδοχείο της Μαδρίτης που παρέμενε κλειστό λόγω της πανδημίας, επισημαίνει ότι δεν υπάρχουν προς στιγμή επίσημες στατιστικές. Αλλά από τις δράσεις στο πεδίο προκύπτει ότι έχει εκτοξευθεί ο αριθμός εκείνων που διώχθηκαν από τους χώρους όπου διέμεναν: πανσιόν που έκλεισαν με εντολή της κυβέρνησης ή δωμάτια σε συνωστισμένα διαμερίσματα που οι ένοικοι δεν μπόρεσαν να πληρώσουν είτε γιατί έμειναν άνεργοι είτε γιατί ο σπιτονοικοκύρης δεν ήθελε να περάσουν εκεί την καραντίνα. «Είναι άνθρωποι που ποτέ δεν έζησαν στον δρόμο, εργάτες, φτωχοί συνταξιούχοι, ακόμη και ολόκληρες οικογένειες που από την μία ημέρα στην άλλη δεν έχουν πού να μείνουν και περιφέρονται με βαλίτσες αναζητώντας μια στέγη», σύμφωνα με τον Ερυθρό Σταυρό.
Την ίδια εικόνα μεταφέρει και η οργάνωση Cáritas στη Μαδρίτη, που δεν έχει πλέον χώρο να διαθέσει καθώς τα κέντρα υποδοχής αστέγων που διαθέτει είναι υπερπλήρη. «Δημόσιοι θεσμοί και ανθρωπιστικές οργανώσεις δεν επαρκούν. Σύμφωνα με στοιχεία που διαθέτουμε αυτή τη στιγμή μόνο στη Μαδρίτη υπάρχουν κάπου 300 άτομα που περιμένουν να τα δεχτούν σε κάποιο κέντρο. Βρίσκονται στο δρόμο. Έχουμε καταγγελίες ότι σε κάποιες επαρχίες τους έχουν επιβάλει πρόστιμο γιατί παραβιάζουν την καραντίνα και δεν μένουν σπίτι», λέει στην εφημερίδα El Pais η Σουσάνα Ερνάντες, υπεύθυνη Κοινωνικού Έργου της Cáritas, τονίζοντας: «Δεν υπάρχουν πλέον θέσεις και το πρόβλημα οξύνεται καθημερινά. Έτσι όπως κηρύχθηκε επείγουσα υγειονομική κατάσταση πρέπει να κηρυχθεί και επείγουσα κοινωνική κατάσταση· έτσι όπως στήνουμε νέα νοσοκομεία για να αντιμετωπίσουμε την επιδημία, έτσι πρέπει να στήσουμε και κέντρα φιλοξενίας για όσους έμειναν ανέστιοι.
Όπως εξηγεί, με την επιδημία έχει αλλάξει και το προφίλ των ανέστιων, καθώς τώρα υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός από άτομα που ποτέ στη ζωή τους δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι θα βρίσκονταν στο δρόμο: από πολίτες που νοσηλεύτηκαν και από φόβο δεν τους δέχονται πίσω στους χώρους που νοίκιαζαν, μέχρι και ολόκληρες οικογένειες, πολλές γυναίκες που έχασαν τη δουλειά τους και τις πέταξαν στο δρόμο με τα παιδιά τους.
Γυναίκες σαν τη 41χρονη Σόνια που έδιωξαν μαζί με τα τρία της παιδιά από το δωμάτιο –ένα αυθαίρετο με τζαμαρία σε μπαλκόνι- που μίσθωνε για 140 ευρώ το μήνα. Είναι από τις τυχερές που βρήκαν μια θέση στο ξενοδοχείο που διαχειρίζεται Ερυθρός Σταυρός. Εκεί ζει πιο άνετη από πριν, όπως λέει στο ρεπορτάζ της ισπανικής εφημερίδας.
«Τα παιδιά έχουν δικά τους κρεβάτια, λευκά σεντόνια, φαγητό και παιχνίδια. Δεν είχαμε μείνει ποτέ σε ξενοδοχείο και προσπαθούμε να χαιρόμαστε. Τους λέω, για να τα ενθαρρύνω, ότι είναι σαν να κάνουμε διακοπές». Σαν διακοπές. Που κρατάνε λίγο. Γιατί, όπως κι όλοι όσοι έχασαν τις εστίες τους λόγω κορονοϊού, δεν ξέρουν όταν θα τελειώσει η υγειονομική κρίση και το όποιο πλαίσιο προστασίας, πού θα βρεθούν. Κι αν και πότε θα μπορέσουν να πληρώσουν για μια στέγη.
Πηγή: efsyn.gr