Οι νέες ταινίες, του Στράτου Κερσανίδη

Πέντε είναι οι ταινίες με τις οποίες ανοίγει η κινηματογραφική εβδομάδα στην πρωτεύουσα. Ξεχωρίζει το μιούζικαλ «Οι άθλιοι»

Οι άθλιοι
Les miserables
Σκηνοθεσία:
Τομ Χούπερ
Πρωταγωνιστούν: Χιου Τζάκμαν, Ράσελ Κρόου, Αν Χαθαγουέι, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Σάσα Μπαρόν Κοέν, Αμάντα Σέιφριντ, Έντι Ρεντμέιν, Σαμάνθα Μπαρκς

Το αθάνατο βιβλίο του Βίκτωρα Ουγκό στην οθόνη υπό τη μορφή μιούζικαλ!Η ιστορία δεν αρχίζει με τον κλασικό τρόπο, δηλαδή με τον Αγιάννη να κλέβει ένα καρβέλι ψωμί, να δικάζεται και να καταδικάζεται. Αρχίζει με τον Αγιάννη στα κάτεργα και την αποφυλάκισή του με αναστολή. Από κει κει πέρα παρακολουθούμε τη γνωστή ιστορία. Πως κλέβει τα κηροπήγια, πως ο παπάς δεν τον προδίδει, πως γίνεται ευϋπόληπτος πολίτης και δήμαρχος, πως τον ανακαλύπτει ο επιθεωρητής Ιαβέρης που τον κυνηγά, πως γνωρίζει τη Φαντίνα, πως μεγαλώνει την κόρη της την Τιτίκα (Κοζέτ), όταν εκείνη πεθαίνει και η συνέχεια με το Μάριο που ερωτεύεται την Τιτίκα, τους επαναστάτες στα οδοφράγματα, τον τραυματισμό και τη σωτηρία του Μάριου από τον Αγιάννη μέσα στους υπονόμους του Παρισιού και το φινάλε της λύτρωσης.

Επανέρχομαι όμως σε όσα έγραφα λίγο παραπάνω. Η ταινία προχωρά και κάθε στιγμή που περνά, κάθε λεπτό με γοητεύει ακόμη περισσότερο. Η κάμερα κινείται ανάμεσα στους ανθρώπους, παρατηρεί τα πρόσωπά τους, τις γκριμάτσες τους. Και εκεί που στριφογυρίζει, τραβιέται μακριά, κάνει γενικό, ανυψώνεται, κάνει πανοραμικό κι ύστερα κατεβαίνει ξανά στους ανθρώπους, στα στενά δρομάκια, στην άθλια καθημερινότητα των φτωχών. Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί συχνά ευρυγώνιο φακό, φιλμάρει από διάφορες γωνίες λήψης, αλλάζει φίλτρα στο φακό. Οι εικόνες του είναι εξαίσιας ομορφιάς και σε αυτό βοηθούν και τα εμπνευσμένα σκηνικά και τα κουστούμια. Το Παρίσι δεν είναι η Πόλη του Φωτός, όπως άλλωστε δείχνει και ο Ουγκό, αλλά μια πόλη μιζέριας, αθλιότητας και φτωχών ανθρώπων. Μια πόλη όπου κυριαρχεί η αδικία, η ανισότητα και η κρατική βία, αλλά και μια πόλη που υπογείως βράζει, που οι άνθρωποι νιώθουν πως πρέπει να εξεγερθούν για να κερδίσουν τα δικαιώματά τους. Κι εκεί ο Τομ Χούπερ δίνει πανέμορφες εικόνες, με τα οδοφράγματα, τις κόκκινες και τις γαλλικές σημαίες, τα αποφασισμένα πρόσωπα, την ελπίδα να προσπαθεί να νικήσει την αθλιότητα. Κι όλα αυτά γίνοντα τραγουδιστά, κι εγώ, ο αντιπαθών τα μιούζικαλ, να μην μπορώ να απομακρύνω τα μάτια από την οθόνη, να έχω κολλήσει και εν τέλει να αναγκάζομαι να παραδεχτώ πως όχι μόνο δε με ενόχλησε που οι διάλογοι γίνοται τραγουδιστά, αλλά μου αρέσει κιόλας!

Ο Χούπερ σκηνοθετεί μια εξαιρετική ταινία. Το πνεύμα του συγγραφέα διατηρείται αλώβητο. Οι απόψεις του για την κοινωνική αδικία και την ανισότητα κυριαρχούν. Η διαχρονικότητα του Ουγκό δικαιώνεται μέσα από μια ταινία με σκηνοθεσία σφιχτή, παρά την κάπως μεγάλη της διάρκεια (130 λεπτά), με εξαιρετική μουσική, αλλά και θαυμάσιες ερμηνείες από ηθοποποιούς όπως ο Χιου Τζάκμαν, ο Ράσελ Κρόου, η Αν Χαθαγουέι, η Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, ο Σάσα Μπαρόν Κοέν, η Αμάντα Σέιφριντ, ο Έντι Ρεντμέιν, η Σαμάνθα Μπαρκς. Δράση, αίσθημα, αγωνία, χιούμορ, χρώματα, μουσική, αεικίνητη κάμερα εν πλήρη δράση και «Οι άθλιοι» κατακτούν μια εξέχουσα θέση ανάμεσα στις ταινίες της χρονιάς και -ποιος ξέρει- ίσως και κάτι παραπάνω!

Το χειρόγραφο της Σαραγόσας
Rekopis Znalezyoni w Saragossie
Σκηνοθεσία:
Βόιτσεκ Χας
Πρωταγωνιστούν: Ζμίγκνιεφ Τσιμπούλσκι, Ίγκα Τσεμπρίνσκα, Ελζμπιέτα Τζιζέβσκα

Μια αινιγματική και γοητευτικά παράξενη ταινία που μας μεταφέρει σε έναν κόσμο παραμυθένιο, μόνο που το υποβλητικό αυτό παραμύθι απευθύνεται σε ενήλικες.
Κατά τους Ναπολεόντειους Πολέμους, στη μάχη για την κατάληψη της Σαραγόσα, ένας Γάλλος αξιωματικός καταφεύγει στον δεύτερο όροφο ενός πανδοχείου της Σιέρα Μορένα. Εκεί βρίσκει ένα μεγάλο βιβλίο με σχέδια που παριστάνουν δυο άντρες κρεμασμένους σε αγχόνες και δυο γυναίκες ξαπλωμένες σε κρεβάτι. Ένας αξιωματικός του εχθρού επιχειρεί να τον συλλάβει αλλά καταλήγει να μεταφράζει το βιβλίο. Ανακαλύπτει έτσι, στο πρόσωπο του συγγραφέα, τον παππού του, λοχαγό των Βαλώνων, Αλφόνσο Φαν Βόρντεν. Ο παππούς Αλφόνσο εμφανίζεται, με δύο υπηρέτες, να αναζητεί τον πιο σύντομο δρόμο για τη Σιέρα Μορένα. Οι δυο άντρες τον προειδοποιούν ότι ο δρόμος που διάλεξε είναι επικίνδυνος. Φτάνει σ’ ένα φαινομενικά έρημο πανδοχείο, όπου όμως συναντά δυο Μαυριτανές πριγκίπισσες, που τον καλούν σ’ ένα μυστικό εσωτερικό δωμάτιο. Η Εμίνα και η Ζιμπέλντα τον πληροφορούν ότι είναι ξαδέλφες του και τον καλούν να παντρευτεί και τις δύο για να κληρονομήσει το θρόνο. Όμως οφείλει να προσυλητισθεί στο Ισλάμ. Εκείνος περιπαιχτικά τις αποκαλεί «φαντάσματα» και εκείνες του δίνουν να πιει μέσα σ’ ένα κρανίο. Κοιμάται και ξυπνάει στην εξοχή, δίπλα σε μια κρεμάλα και σωρούς από κρανία…

Αυτήν είναι η υπόθεση της ταινίας, την οποία όταν τη διαβάζει κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί τίποτε περισσότερο από ό,τι προσφέρει μια απλή περιγραφή. Το ουσιώδες είναι η ίδια η ταινία, η αίσθηση που αφήνει στο θεατή ο οποίος κολυμπάει σε μια ονειρική αποχαύνωση. Πρόκειται για ένα εικαστικό αριστούργημα με αλληλοσυμπληρούμενες ιστορίες που μοιάζουν με τη συναρμολόγηση ενός ακαθόριστου παζλ. Θα μπορούσε να πει κανείς πως η ταινία είναι από μόνη της ο ορισμός της Τέχνης. Ένας αφηγηματικός λαβύρινθος αισθήσεων, εκπλήξεων και μυστηρίου, ένα υποβλητικό κι αλλόκοτο αριστούργημα, ιδιοφυές στη σύλληψη αλλά και την εκτέλεση. Η θαυμάσια μουσική του Κριστόφ Πεντερέτσκι συνοδεύει αυτό το μεγαλειώδες δημιούργημα του πολωνικού κινηματογράφου. Η αφήγηση μέσα στην αφήγηση (συρταρωτή, όπως λέγεται) είναι ένα μυσταγωγικό, δαιδαλώδες «παραλήρημα» που μπορεί να σε κρατήσει καθηλωμένο όσο διαρκεί αλλά και να σε ακολουθεί για πάντα ως μία μεγαλειώδης κινηματογραφική εμπειρία.

Η ταινία, διάρκειας 3 ωρών, γυρίστηκε το 1965 και είναι βασισμένη σε βιβλίο που έγραψε το 1815 ο κόμης Γιαν Ποτότσκι.

Πολύ σκληρός για να πεθάνει σήμερα
A Good Day To Die Hard (Die Hard 5)
Σκηνοθεσία:
Τζον Μουρ
Πρωταγωνιστούν: Γουινστέντ, Πάτρικ Στιούαρτ, Γιούλια Στιούαρτ

Ο σκληροτράχηλος Τζον Μακλέιν αναζητά το γιο του, Τζακ στη Μόσχα, Φτάνοντας εκεί ανακαλύπτει πως ο Τζακ δουλεύει ως μυστικός πράκτορας της κυβέρνησης, στην προσωπική ασφάλεια του Κομάροφ, ο οποίος είναι πληροφοριοδότης των ΗΠΑ. Κάπου εδώ μαθαίνουμε πως πίσω από όλα κρύβεται ο κίνδυνος μιας πυρηνικής καταστροφής και οι Μακλέιν, πατήρ και υιός, δε διστάζουν να διακινδυνεύσουν τις ζωές του βάζοντάς τα με τη σκληρή κι ανελέητη ρώσικη μαφία. Πρώτα απ’ όλα θέλουν να προστατέψουν τον Κομάροφ και παράλληλα να αποτρέψουν ένα καταστροφικό έγκλημα στην περιοχή του Τσερνομπίλ, που παρεμπιπτόντως, είναι στην Ουκρανία. Δράση, πολύ δράση και ο Μπρους Γουίλις παραμένει πολύ σκληρός για να πεθάνει, για 5η φορά. Να τα εκατοστήσει!

Η αγάπη έρχεται στο τέλος
Σκηνοθεσία: Βασίλης Κεχαγιάς
Πρωταγωνιστούν:
Κατερίνα Γερονικολού, Πάνο Βλάχο, Τζωρτζίνα Λιώση, Λεωνίδα Καλφαγιάννη, Νικόλα Αγγελή, Μυριέλλα Κουρεντή

Τρεις ιστορίες. Ένα κορίτσι που φοβάται να αισθανθεί, ερωτεύεται. Ένας άνδρας που λέει ψέματα επειδή δεν τολμάει να εκφράσει αυτά που νιώθει, πρέπει τώρα να πει την αλήθεια . Κι ένα ζευγάρι που κανείς από τους δύο δεν πιστεύει στον έρωτα, δεν μπορούν να ζήσουν μακριά ο ένας από τον άλλο. Τρεις μικρές ιστορίες για τα εμπόδια του έρωτα, αλλά και για την ομορφιά, τον ίλιγγο, τα μυστικά και τις αποκαλύψεις του. Τρεις ιστορίες για τον έρωτα που, στο τέλος, νικάει κάθε εμπόδιο.     

Παράδεισος του έρωτα
Paradies: Liebe
Σκηνοθεσία:
Ούλριχ Ζάιντλ
Πρωταγωνιστούν: Μάργκαρετ Τίζελ, Πίτερ Καζούνγκου, Ίνγκε Μο, Ντούνζα Σόβινετζ, Γκάμπριελ Μουάρουα, Κάρλος Μκουτάνο

Η 50χρονη Τερέζα από την Αυστρία έχει μια κόρη που μπαίνει στην εφηβεία. Για να ξεκουραστεί αποφασίζει να ταξιδέψει στην Κένυα, στις όμορφες παραλίες της εξωτικής χώρας της Αφρικής. Στα μέρη εκείνα ταξιδεύουν συνήθως κάπως μεγάλες στην ηλικία γυναίκες από την Ευρώπη οι οποίες αναζητούν, όχι μόνο τον ήλιο και τη θάλασσα, αλλά και την παρέα των όμορφων ντόπιων νεαρών. Οι τελευταίοι, φυσικά, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους έναντι χρηματικών ανταλλαγμάτων ή δώρων. Εκεί η Τερέζα θα απολαύσει τις διακοπές της και τις χάρες των Παιδιών της Παραλίας (Beach boys). Όμως θα καταλήξει τελικά στο συμπέρασμα πως καλά είναι όλα αυτά αλλά χώρος για πραγματικό συναίσθημα δεν υπάρχει.

Μια μέτρια ταινία που θα μπορούσε να είναι καλύτερη μιας και διαθέτει ένα άκρως ενδιαφέρον θέμα. Κι ακόμη έναν προικισμένο σκηνοθέτη ο οποίος όμως αδικεί τη φήμη του.  

Ταινίες στη Θεσσαλονίκη

ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ (LES MISERABLES) του Τομ Χούπερ
ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ (A GOOD DAY TO DIE HARD) του Τζον Μουρ
ΦΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ του Βασίλη Λουλέ
LOVE IN THE END του Βασίλη Κεχαγιά

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Τα «ΝΕΑ» νέα συνιστώσα του ΠΑΣΟΚ!

Όλα για όλα για την ΕΥΑΘ