Ο κριτικός κινηματογράφου Στράτος Κερσανίδης γράφει κάθε εβδομάδα για το alterthess τις νέες ταινίες που κάνουν πρεμιέρα στις κινηματογραφίκές αίθουσες.
ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΣΥΖΥΓΟΣ
CHARULATA
Σκηνοθεσία: Σατγιατζίτ Ρέι
Πρωταγωνιστούν: Σουμίτρα Τσάτερτζι, Μαντχάμπι Μουκχερτζί, Σεϊλίν Μουκχερτζί
Βασισμένη στη νουβέλα «Σπασμένη φωλιά» (Nastahirh), του νομπελίστα ινδού συγγραφέα Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ (1861-1941), η ταινία, η οποία γυρίστηκε το 1964, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες ινδικές ταινίες, η οποία προσεγγίζει με διακριτικότητα τη ζωή της γυναίκας στην πολυπληθή ασιατική χώρα.
Η ιστορία εκτυλίσσεται το 19ο αιώνα και αφηγείται τη ζωή της Τσαρουλάτα, μιας παντρεμένης γυναίκας η οποία ζει μοναχικά επειδή ο άντρας της, Μπχουπάτι, αφιερώνει περισσότερο χρόνο στη δουλειά παρά στη σύζυγό του. Η Τσαρουλάτα είναι μια ευαίσθητη γυναίκα η οποία αναζητά διέξοδο στην τέχνη. Όταν θα επισκεφθεί το σπίτι του ζευγαριού, ο Αμάλ, ξάδελφος του Μπχουπάτι, η γυναίκα θα βρει την ευκαιρία να εκφράσει την καλλιτεχνική της πλευρά αλλά την ίδια ώρα θα νιώσει μια επικίνδυνη έλξη για τον ξάδελφο του άντρα της.
Ο Ρέι πλάθει μια ρομαντική ταινία, σκηνοθετεί με τακτ και κομψότητα. Ταυτόχρονα επιχειρεί μια καταβύθιση στη ζωή μιας γυναίκας η οποία ζει μέσα σε έναν γάμο που κλονίζεται ενώ παράλληλα προσπαθεί να εκφραστεί, να μιλήσει, να κραυγάσει για όλα όσα την καταπιέζουν.
Η ταινία, η οποία χάρισε στο σκηνοθέτη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το βραβείο σκηνοθεσίας (Αργυρή Αρκούδα) στο Βερολίνο το 1964, επαναπροβάλλεται από την περασμένη Πέμπτη στη χώρα μας σε αποκαταστημένη ψηφιακά κόπια, από τα πρωτότυπα αρνητικά.
Ο Σατγιαζίτ Ρέι (1921-1992), γεννήθηκε στη Βεγγάλη και θεωρείται ως ο πιο γνωστός εκπρόσωπος του νεορεαλισμού στον κινηματογράφο της Ινδίας. Οι πιο γνωστές ταινίες του είναι αυτές οι οποίες απαρτίζουν την τριλογία του Άπου, ενός μικρού φτωχού αγοριού που έρχεται αντιμέτωπο με τις δυσκολίες της ζωής και τη σκληρή του μοίρα. Πρόκειται για «Το τραγούδι του μικρού δρόμου» (Pather panchali – 1956), «Ανίκητος» (Aparajito – 1956) και «Ο κόσμος του Άπου» (Apu sansar – 1959). Ο «Ανίκητος» κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία.
Σκηνοθέτησε συνολικά 36 ταινίες και το έργο του επηρεάστηκε από σκηνοθέτες όπως ο Ζαν Ρενουάρ, ο Ακίρα Κουροσάουα και ο Βιτόριο ντε Σίκα. Μάλιστα με τους δύο πρώτους είχε συναντηθεί ενώ αποφάσισε να γίνει σκηνοθέτης όταν είδε στο Λονδίνο τους «Κλέφτες ποδηλάτων», του ντε Σίκα.
ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
THE THIRD PERSON
Σκηνοθεσία: Πόλ Χάγκις
Πρωταγωνιστούν: Τζέιμς Φράνκο, Μίλα Κούνις, Ολίβια Ουάιλντ, Λίαμ Νίσον, Κιμ Μπέισινγκερ, Έιντριεν Μπρόντι, Μαρία Μπέλο
«Μου αρέσει να γράφω για πράγματα που δεν γνωρίζω, και έτσι η φύση της αγάπης μου κίνησε το ενδιαφέρον», λέει ο σκηνοθέτης της ταινίας «Το τρίτο πρόσωπο», Μάικλ Χάγκις. Ο οποίος σκηνοθετεί τρεις παράλληλες ιστορίες οι οποίες διαδραματίζονται σε τρεις διαφορετικές πόλεις.
Ο Μάικλ, επιτυχημένος συγγραφέας αλλά έχοντας έναν προβληματικό γάμο, αφήνει τη γυναίκα του Ελέιν και πηγαίνει στο Παρίσι μαζί με την ερωμένη του, Άννα, η οποία αρθρογραφεί σε ένα περιοδικό μόδας. Ο Μάικλ προσπαθεί να γράψει, η Άννα είναι η μούσα του αλλά αυτός παραμένει ανήσυχος. Η Άννα έχει τα δικά της συναισθηματικά προβλήματα αλλά μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα συναισθηματικών και προσωπικών αναζητήσεων, η κοπέλα δείχνει πως αγαπά αληθινά το Μάικλ.
Ένας αμερικανός επιχειρηματίας, ο Σκοτ, βρίσκεται στη Ρώμη και ένα βράδυ καταλήγει να πίνει σε ένα μπαρ. Εκεί γνωρίζει τη Μόνικα, μια όμορφη τσιγγάνα από την Αλβανία, η οποία έχει έρθει στην Ιταλία για να συναντήσει την κόρη της. Ο Σκοτ γοητεύεται από τη Μόνικα και φεύγουν μαζί για τη Νότια Ιταλία. Η γυναίκα, η οποία έχει βιώσει το ρατσιστικό μίσος και την απόρριψη, είναι πάντοτε σε ετοιμότητα και συχνά θυμίζει αγρίμι που βρίσκεται σε άμυνα.
Πρώην ηθοποιός η Τζούλια, βρίσκεται σε δικαστική διαμάχη με τον πρώην σύζυγό της, Ρικ, διάσημο καλλιτέχνη στη Νέα Υόρκη, για την επιμέλεια του παιδιού τους. Έχει ανάγκη από χρήματα κι έτσι αναγκάζεται να δουλέψει σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο το οποίο παλαιοτέρα επισκεπτόταν ως πελάτισσα. Η ψυχολογική κατάσταση της γυναίκας είναι εύθραυστη ενώ ο Ρικ, προσπαθεί να πείσει το δικαστήριο για την ακαταλληλότητα της πρώην συζύγου του και θέλει να της απαγορευτεί να βλέπει το παιδί.
Τρεις ιστορίες ανθρώπων, συναντήσεων, σχέσεων. Μια ευαίσθητη διαδρομή στα μονοπάτια της ανθρώπινης ψυχής και της ανακάλυψης του άλλου, με τη διακριτική χρήση της γεωγραφίας.
ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ ΖΙΓΚΟΛΟ
FADING GIGOLO
Σκηνοθεσία: Τζον Τορτούρο
Πρωταγωνιστούν: Γούντι Άλεν, Τζον Τορτούρο, Σοφία Βεργκάρα, Σάρον Στόουν, Βανέσα Παραντί
Ο Τζον Τορτούρο σκηνοθετεί τον εαυτό του και το Γούντι Άλεν, σε μια ταινία που εστιάζει στη μόνιμη και ανικανοποίητη αναζήτηση της ευτυχίας μέσα από την αγάπη και το σεξ. Ο Φιοβοράντε, ένας ντροπαλός υπάλληλος σε βιβλιοπωλείο, αποφασίζει να βγάλει χρήματα για να βοηθήσει το φίλο του, Μάρεϊ, κάνοντας το ζιγκολό. Ο Μάρει γίνεται, κάτι σαν μάνατζέρ του. Όλα ξεκινούν όταν η δρ. Πάρκερ, η οποία είναι δερματολόγος του Μάρει, προτείνει στο Φιοβοράντε, να πάρει μέρος σε ένα τρίο, μαζί με τη φίλη της, Σελίμα. Καθόλου κακή πρόταση εάν πάρουμε υπόψη πως η σεξουαλική ικανοποίηση θα συνοδευτεί από ένα διόλου ευκαταφρόνητο χρηματικό ποσό. Έτσι ο Μάρει αναλαμβάνει να πείσει το Φιοβοράντε να αποδεχτεί την προσφορά.
Ο Γούντι Άλεν, λέει για τη συνεργασία του με τον Τορτούρο στο ρόλο του σκηνοθέτη: «Πιστεύω πολύ στον Τζον ως σκηνοθέτη και ως ηθοποιό, κι ένιωσα πως ο Μάρεϊ ήταν ένας ρόλος που μου ταίριαζε και που θα μπορούσα να υποδυθώ».
Από τη μεριά του ο σκηνοθέτης, λέει για το Γούντι Άλεν: «Αρχικά ένοιωθα ταραχή αλλά αποδείχθηκε ο πιο εύκολος άνθρωπος στον κόσμο για να συνεργαστεί κανείς. Ο Γούντι είναι καταπληκτικός κι ευχάριστος να δουλεύεις μαζί του, διαθέτοντας πολλές πρωτότυπες ιδέες. Ορισμένες φορές του αρέσει να αυτοσχεδιάζει λιγάκι, να σταματάει, να επανέρχεται. Ήταν τέλειος στη συνεργασία, ένας πρίγκιπας και καμιά φορά του έδινα οδηγίες όπως “Να, τώρα είναι μια σημαντική στιγμή. Εδώ μπορείς να ρίξεις τους ρυθμούς”. Εφόσον του φαινόταν λογικό, ακολουθούσε τις οδηγίες. Αν όχι, με ρωτούσε αλλά το έκανε σπάνια».
Ταινία γεμάτη με αυτοσαρκαστικό χιούμορ με φόντο τη Νέα Υόρκη.
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ
UNFINISHED SONG / SONG FOR MARION
Σκηνοθεσία: Πολ Άντριου Γουίλιαμς
Πρωταγωνιστούν: Τέρενς Σταμπ, Τζέμα Άρτερτον, Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Κρίστοφερ Έκλεστον, Όρλα Χιλ, Αν Ρέιντ
Ένας ιδιότροπος συνταξιούχος, ο Άρθουρ, μπαίνει απρόθυμα στην τοπική αντισυμβατική χορωδία στην οποία συμμετέχει η άρρωστη σύζυγός του, Μάριον. Η διευθύντρια της χορωδίας, η Ελίζαμπεθ, τον πείθει να πάρει κι αυτός μέρος. Εκεί θα ανακαλύψει εκ νέου την αγάπη και το κέφι για τη ζωή. Μια συγκινητική κι ευαίσθητη ταινία βασισμένη στο πιο προσωπικό σενάριο που έγραψε ο Πολ Άντριου Γουίλιαμς, όπως υποστήριξε ο ίδιος. Συγκεκριμένα ο σκηνοθέτης, λέει:
«Συχνά αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να κάνει έναν γκρινιάρη, δύσκολο και σκληρό ηλικιωμένο άντρα να βγει από το καβούκι του και να είναι έτοιμος να ανοίξει τον εαυτό του.Ο παππούς μου, αγαπούσε την γιαγιά μου. Στην πραγματικότητα θα έλεγα ότι ήταν το μόνο θετικό πράγμα στη ζωή του που είχε οποιαδήποτε επίδραση πάνω του. Έκανε τα πάντα γι’ αυτήν, και εκείνη γι’ αυτόν. Όταν εκείνη αρρώστησε, την φρόντισε με μια αγάπη άνευ όρων και όταν τελικά πέθανε, ήταν σε μεγάλο πόνο και για πρώτη φορά στη ζωή του, αναλύθηκε σε λυγμούς. Εμπνεύστηκα βλέποντας πώς ο παππούς μου νοιαζόταν για τη γιαγιά μου, τις θυσίες που έκανε για εκείνη και πως ο φόβος της παραδοχής των φόβων του, μπορούσε να καταπιεί τον ίδιο και να καταστρέψει και τους γύρω του.
Η ταινία θίγει τη σχέση μεταξύ του παππού μου και της γιαγιάς μου, την αγάπη και το καθήκον της γενιάς τους και τον τρόπο που ένα φυσιολογικό άτομο της εργατικής τάξης διαχειρίζεται τη συγκίνηση, τη μοναξιά και την απώλεια. Και πώς, στο τέλος θα μπορούσε να βγει από όλα αυτά, με ένα χαμόγελο και ένα χορό».