Ο κριτικός κινηματογράφου Στράτος Κερσανίδης γράφει κάθε εβδομάδα για το alterthess τις νέες ταινίες που κάνουν πρεμιέρα στις κινηματογραφίκές αίθουσες.
ΤΡΑΜΠΟ
TRUMBO
Σκηνοθεσία: Τζέι Ρόουτς
Πρωταγωνιστούν: Μπράιαν Κράνστον, , Έλεν Μίρεν, Νταιάν Λέιν, Τζον Γκούντμαν, Ελ Φάνινγκ, Άλαν Τάντικ
Ο Τζέι Ρόουτς, υπογράφει μια θαυμάσια βιογραφική ταινία, στην οποία αφηγείται τον αγώνα του κομμουνιστή σεναριογράφου, Ντάλτον Τράμπο και τις διώξεις που υπέστη.
Ο Ντάλτον Τράμπο υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους σεναριογράφους στο Χόλιγουντ. Στη δεκαετία του 1940 συγκαταλέγονταν ανάμεσα στους πιο διάσημους και καλοπληρωμένους σεναριογράφους. Είχε όμως ένα κουσούρι: ήταν κομμουνιστής! Κάτι που στις ΗΠΑ εκείνα τα χρόνια εθεωρείτο περίπου ως κατά συρροή δολοφόνος!
Ακτιβιστής για τα πολιτικά και εργατικά δικαιώματα, υπέρμαχος της ισότητας και της δικαιοσύνης, έπεσε θύμα της διαβόητης Μαύρης Λίστας, του διαβόητου γερουσιαστή Μακάρθι. Έτσι εκλήθη από την επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών, μαζί με άλλους ανθρώπους της κινηματογραφικής βιομηχανίας, για να καταθέσει. Ο Ντάλτον Τράμπο αρνήθηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις, καταδικάστηκε και φυλακίστηκε. Στη συνέχεια και επί13 χρόνια, του απαγορεύτηκε να εργάζεται. Έτσι, αναγκάστηκε να γράφει σενάρια υπογράφοντας με ψευδώνυμα. Με το ψευδώνυμο Ίαν ΜακΛίλαν Χάντερ, κέρδισε το Όσκαρ για το σενάριο της ταινίας, “Διακοπές στη Ρώμη”.
Αλήθεια, αξίζει να θυσιάσει κανείς την καριέρα του αλλά και την κοινωνική και οικογενειακή του ζωή για να υπερασπίσει τις ιδέες του; Ο Τράμπο απάντησε θετικά στην ερώτηση και πλήρωσε το τίμημα.
Με μια πολύ καλή αναπαράσταση της εποχή ο σκηνοθέτης μας μεταφέρει σε εκείνη τη ζοφερή περίοδο για το Χόλιγουντ. Κι ακόμη καλύτερα αναπαριστά το κλίμα της τρομοκρατίας και του υστερικού αντικομμουνισμού. Ο Ρόουτς όμως δε μένει μόνο στο ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο. Επιχειρεί με επιτυχία να αναδείξει τους χαρακτήρες του. Εκτός από τον ίδιο τον Τράμπο αναδεικνύει την οικογένειά του. Τη γυναίκα και την κόρη του. Αλλά και τους συνεργάτες και τους φίλους του. Τις αγωνίες όλων, τις αντοχές του καθενός, εκείνους που τον βοήθησαν και εκείνους που τον πρόδωσαν. Αλλά και εκείνους που τον πολέμησαν, όπως τη Χέντα Χόπερ, μια φανατική αντικομμουνίστρια δημοσιογράφο.
Η ταινία κινείται με ρυθμό που συναρπάζει. Έχοντας μια πολύ δυνατή ιστορία για να στηριχτεί, ο σκηνοθέτης ξεδιπλώνει τις ικανότητές του και αφηγείται με στιβαρότητα μια αληθινή ιστορία.
Στο ρόλο της Χόπερ, η Έλεν Μίρεν δίνει μια ακόμη εξαιρετική ερμηνεία. Εξαιρετικός είναι και ο πρωταγωνιστής, ο Μπράιαν Κράνστον. Αλλά και οι υπόλοιποι ρόλοι κινούνται σε πολύ υψηλά ερμηνευτικά επίπεδα.
Η πολιτική θέση που παίρνει ο σκηνοθέτης είναι ξεκάθαρη. Κι αν θέλουμε, μπορούμε πίσω από αυτή να διακρίνουμε και μια διάθεση κριτικής προς τις σύγχρονες δυτικές δημοκρατίες. Αλλά καλύτερα ας μην το αναπτύξουμε. Ας μείνουμε στην ίδια την ιστορία που αποτελεί και έναν φόρο τιμής στο Ντάλτον Τράμπο και στους συντρόφους της της περίφημης λίστας των 10. Για την ιστορία τελειώνοντας παραθέτω τα ονόματα εκείνων που δε λύγισαν: Ντάλτον Τράμπο, Αλμπερτ Μαλτζ, Λέστερ Κόουλ, Τζον Λόσον, Αλβα Μπέσι, Σάμιουελ Ορνιτζ, Ρινγκ Λάρντνερ, Εντ Ντμίτρικ, Αντριαν Σκοτ και Χέρμπερτ Μπίμπερμαν.
Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
IM LABYRINTH DES SCHWEIGENS
Σκηνοθεσία: Τζούλιο Ρικιαρέλι
Πρωταγωνιστούν: Αλεξάντερ Φέλινγκ, Αντρέ Σιμάνσκι, Φριντερίκε Μπεχτ, Γιοχάνες Κρις, Χάνσι Γιόκμαν, Γκερτ Φος, Γιόχαν Φον Μπούλοφ
Ο Τζούλιο Ρικιαρέλι σκηνοθετεί μια ιστορία συλλογικής αμνησίας. Στη μεταπολεμική Γερμανία. Τότε που ο ναζισμός και τα εγκλήματά του μπήκαν κάτω από το χαλί και η Δυτική Γερμανία μαζί με τους συμμάχους είχαν πλέον στο στόχαστρο τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Έτσι, πολλοί ναζιστές, οι οποίοι είχαν υπηρετήσει με συνέπεια και ζήλο το εγκληματικό καθεστώς του Χίτλερ, ζούσαν ήσυχα και ειρηνικά, χωρίς ποτέ να αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη. Αρκετοί από αυτούς μάλιστα βρισκόταν σε δημόσιες θέσεις.
Όλα ξεκινούν όταν ένας άνδρας τυχαία συναντά έναν δάσκαλο. Μόλις σηκώνει τα μάτια του και τον βλέπει αναγνωρίζει στο πρόσωπό του έναν πρώην μέλος των Ες Ες που υπηρέτησε στο Άουσβιτς. Βρισκόμαστε στο 1958 κι ένας νεαρός δικηγόρος, ο Γιόχαν Ράντμαν, αρχίζει έναν δύσκολο αγώνα ώστε, με αφορμή το δάσκαλο-βασανιστή, να αποκαλύψει τη μεγάλη συνωμοσία της σιωπής. Τη συνωμοσία της απόκρυψης των γεγονότων. Το τραγικό είναι πως ούτε ο ίδιος δε γνωρίζει τι έχει συμβεί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης! Κι όχι μόνον αυτό, δε γνωρίζει ούτε καν την ιστορία της οικογενείας του! Κι όταν μαθαίνει αποφασίζει να αποκαλύψει την αλήθεια και να οδηγήσει τους ενόχους μπροστά τη γερμανική δικαιοσύνη. Μια αλήθεια που είναι επώδυνη για πολλούς συμπατριώτες του αλλά και για τον ίδιο…
Με έντονο το στοιχείο του πολιτικού θρίλερ, η δραματική αυτή ταινία του Τζούλιο Ρικιαρέλι, επιχειρεί να εισχωρήσει κάτω από το δέρμα της μεταπολεμικής γερμανικής κοινωνίας. Να τρυπήσει μια επιμελώς κατασκευασμένη επιφάνεια και να φέρει στο φως τη σκληρή αλήθεια. Αυτό που θέλει ο Ράντμαν είναι η λύτρωση από τις ενοχές του παρελθόντος. Είναι η πραγματική κάθαρση κι όχι η ψεύτικη εκείνη που υποκρύπτει την αλήθεια και αντί να θεραπεύσει την πληγή απλώς την καλύπτει. Τα γεγονότα είναι γεγονότα, εάν θέλει μια κοινωνία να προχωρήσει μπροστά πρέπει να θεραπευτεί από το σύνδρομο της στρουθοκάμηλου, οφείλει να έρθει αντιμέτωπη με τις σκοτεινές πτυχές της ιστορίας της. Το ίδιο ισχύει και για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.
Ο σκηνοθέτης είναι απόλυτος! Δεν υπάρχει οίκτος υπάρχει μόνον η δύσκολη ατραπός της αλήθειας. Υπάρχει ο λαβύρινθος μέσα στον οποίο βασιλεύει η σιωπή της ενοχής. Μια Αριάδνη χρειάζεται για να βγεις από την άλλη πλευρά, στο φως. Ο Γιόχαν Ράντμαν αναλαμβάνει αυτό το δύσκολο ρόλο και θα τα καταφέρει, όχι χωρίς προσωπικές απώλειες.
Το οικοδόμημα του Τζούλιο Λικιαρέλι, χτίζεται τούβλο – τούβλο, στερεώνεται σε δυνατά θεμέλια και υψώνεται αγέρωχο. Πρόκειται για μια ταινία που χαρακτηριστικό της δεν είναι η εκδίκηση, αλλά η λύτρωση από τους δαίμονες. Συχνά σκοτεινή, άλλοτε αγχωτική, οπωσδήποτε όχι απαισιόδοξη. Μια ταινία που κερδίζει το θεατή επειδή ο σκηνοθέτης ξέρει πολύ καλά πως να αναδείξει, μέσα από το συγκεκριμένο, το οικουμενικό της στοιχείο.
Βραβείο Κοινού – Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας 2015. Επίσημη πρόταση της Γερμανίας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2016.
Η ΤΖΕΙΝ ΠΉΡΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΗΣ
JANE GOT A GUN
Σκηνοθεσία: Γκάβιν Ο’ Κόνορ
Πρωταγωνιστούν: Νάταλι Πόρτμαν, Γιούαν Μακγκρέγκορ, Τζόελ Έτζερτον, Ροντρίγκο Σαντόρο, Νόα Έμεριχ, Μπόιντ Χόλμπρουκ, Άλεξ Μανέτ
Ο αδίστακτος Τζον Μπίσοπ και η συμμορία του τραυματίζουν βαριά τον Μπιλ Χάμον. Ο Μπιλ φτάνει τραυματισμένος βαριά στο σπίτι του, όπου μένει με τη γυναίκα του, Τζέιν και την κόρη του. Η Τζέιν ξέρει πως ο Μπίσοπ δεν πρόκειται να σταματήσει αν δε σκοτώσει όλη την οικογένεια. Αποφασίζει να προστατεύσει το σπίτι της και την οικογένειά της και γι΄αυτόι ζητά τη βοήθεια του Νταν, ενός άνδρα από το παρελθόν της. Ενώ Η Τζέιν μαζί με τον Νταν οχυρώνουν το σπίτι, αναβιώνουν τα παλιά τους αισθήματα και η γυναίκα την ώρα που παλεύει για τη ζωή της οικογένειά της, ταλαντεύεται ανάμεσα στον άντρα της και τον παλιό της έρωτα.
Ένα κλασικό γουέστερν με καλούς κξαι με κακούς αλλά και μια δυνατή ερωτική ιστορία.
LES COWBOYS
Σκηνοθεσία: Τομά Μπιντεγκέν
Πρωταγωνιστούν: Φρανσουά Νταμιέν, Φίνεγκαν Όλντφιλντ, Τζον Σ. Ράιλι, Αντόνια Κάμπελ-Χιουζ, Αγκάτ Ντρον
Ο Αλέν μαζί με την οικογένειά του διασκεδάζουν σε μια κάντρι και γουέστερν γιορτή κάπου στην ανατολική Γαλλία. Όμως τη χαρά θα διαδεχτεί μια οικογενειακή τραγωδία καθώς η 16χρονη κόρη του, Κέλι, εξαφανίζεται. Ενώ ο Αλέν ξεκινά μια απεγνωσμένη προσπάθεια να τη βρει θα συνειδητοποιήσει πως η κόρη του έκρυε μυστικά που την οδήγησαν σε σκοτεινούς δρόμους. Τα χρόνια περνούν και ο Αλέν με τη βοήθεια του μικρού γιου του θα συνεχίζουν να ψάχνουν χωρίς πυξίδα σε έναν δρόμο που μοιάζει να μην έχει τελειωμό.
Θέλοντας να αφηγηθεί την πολυετή αυτή οδύσσεια των κεντρικών χαρακτήρων, ο Μπιντεγκέν, διάσημος στη Γαλλία ως μόνιμος συνεργάτης του πολυβραβευμένου Ζακ Οντιάρ, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τους κινηματογραφικούς κώδικες του γουέστερν,
Βραβευμένος με δυο Σεζάρ για το σενάριο του «Σώμα με Σώμα» και του υποψήφιου για Όσκαρ «Ο Προφήτης», ο Τομά Μπιντεγκέν κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με αυτή την συγκλονιστική και, πάνω από όλα, επίκαιρη ιστορία, που κέρδισε 4 υποψηφιότητες στα βραβεία Σεζάρ.
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ
KISHIBE NO TABI
Σκηνοθεσία: Κιγιόσι Κουροσάβα
Πρωταγωνιστούν: Ταντανόμπου Ασάνο, Έρι Φουκάτσου, , Μασάο Κομάτσου, Γιου Αόι, Ακίρα
Εμότο
Ο σκηνοθέτης από την Ιαπωνία με αυτό το ποιητικό ρόουντ μούβι, αφηγείται μια ιστορία για την αγάπη, την απώλεια και των πένθος. Η Μιζούκι έχει χάσει τον άντρα της, Γιουσούκε. Όταν μια μέρα εκείνος επιστρέφει στο σπίτι, εκείνη μοιάζει σα να τον περίμενε. Κι όταν της ζητά να τον ακολουθήσει σε ένα ταξίδι εκείνη συμφωνεί. Έτσι ξεκινά ένα ταξίδι ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, ένα ταξίδι προς την άλλη όχθη.
Η ταινία κέρδισε το βραβείο Σκηνοθεσίας στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα στο Φεστιβάλ των Κανών.
Ο σκηνοθέτης σημειώνει:
“Στα ιαπωνικά, υπάρχει ένα ρήμα που συμπυκνώνει τη συνοδεία του ανθρώπου προς τον θάνατο, δηλαδή τις στιγμές εκείνες που παρακολουθούμε αυτή τη μετάβαση. Λέγεται «mitoru». Μένει να διαπιστώσουμε κατά πόσον μπορούν να αποδοθούν οι λεπτές αποχρώσεις αυτής της λέξης σε άλλες, ξένες γλώσσες.
Λίγοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν περάσει αυτές τις τελευταίες στιγμές με έναν άνθρωπό τους που πεθαίνει, κι έχουν επικοινωνήσει μαζί του σε αυτό το τελευταίο «ταξίδι» ακουμπώντας απαλά το χέρι τους πάνω του, αισθανόμενοι μια ανταλλαγή προθέσεων και συναισθημάτων. (…)
Στην ταινία μου εμφανίζεται μια εντελώς νέα μορφή θανάτου. Πιο σωστά, η εικόνα που περιγράφεται στην ταινία είναι θεμελιωδώς διαφορετική από όσες εμφανίζονται έως τώρα τα φαντάσματα ή οι άνθρωποι που έχουν πεθάνει. Ο Γιουσούκε της ταινίας έχοντας πεθάνει προσωρινά (φυσικός θάνατος), παραμένει στον κόσμο τρία χρόνια ακόμη ώστε να προετοιμαστεί για τον πραγματικό του θάνατο (πνευματικός θάνατος). Το γεγονός του προσωρινού θανάτου σημαίνει ότι ο Γιουσούκε κατέχει ένα σώμα απλά. Πρώτα απ’ όλα, το σώμα είναι ένα κινούμενο σύστημα που δεν έχει καμία διαφορά από μια πέτρα. Πειράματα έχουν δείξει ότι τα συστατικά που αποτελούν το σώμα και το μυαλό, μπορούν να ανανεωθούν ένα χρόνο μετά τον θάνατο. Με αυτό κατά νου, το να βλέπουμε το σώμα ως φυσική βάση για το πνεύμα δεν είναι κι εντελώς παράλογο. Κι όμως, το πνεύμα καταφέρνει να υπάρχει ακόμη κι αν δεν υπάρχει υλική βάση, δηλαδή το σώμα. Αυτό είναι ένα θαύμα. Έτσι, στην ταινία μας, ακόμα κι αν το σώμα του Γιουσούκε δεν υπάρχει (φαγώθηκε από καβούρια μες στη θάλασσα που πνίγηκε), το πνεύμα του ανασυντέθηκε σε ένα νέο σώμα κι εξακολουθεί να υπάρχει. (…)Θεωρώ ότι δεν υπάρξει άλλη ταινία που να περιγράφει αυτή τη συνοδεία (mitoru) και τις πράξεις που περικλείουν αυτή τη συνοδεία, τόσο πλούσια και ζωντανά, όπως αποτυπώνονται μέσα από την ιστορία αυτού του ζευγαριού”.
ΟΔΗΓΌΣ ΓΙΑ SINGLES
HOW TO BE SINGLE
Σκηνοθεσία: Κρίστιαν Ντίτερ
Πρωταγωνιστούν: Ντακότα Τζόνσον, Ρέμπελ Γουίλσον, Λέσλι Μαν, Άλισον Μπρι, Νίκολας Μπράουν, Ντέιμον Γουέιανς Τζ., Τζέισον Μαντζούκας, Άντερς Χολμ, Τζέικ Λέισι
Μια ταινία για τους μοναχικούς ανθρώπους. Τους σινγκλς, όπως λέγονται άνδρες και γυναίκες. Κοινό σημείο όλων αυτών είναι η ανάγκη τους να μάθουν να είναι μόνοι σε ένα κόσμο που η έννοια της αγάπης αλλάζει διαρκώς. Τα νυχτοπερπατήματα σε μια πόλη, όπως η Νέα Υόρκη, που δεν κοιμάται ποτέ δεν ήταν ποτέ τόσο διασκεδαστικά.
ΑΛΑΝΤΙΝ: ΟΙ ΝΕΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ
LES NOUVELLES AVENTURES D’ ALADIN
Σκηνοθεσία: Αρτούρ Μπενζακέν
Πρωταγωνιστούν: Κεβ Άνταμς, Ζαν Πολ Ρουβέ, Ερίκ Τζουντόρ, Μισέλ Μπλανκ, Βανέσα Γκάιντ
Είδος: Κωμωδία
Ο Σαμ κι ο Καλίντ, ετοιμάζονται, παραμονή Χριστουγέννων, να κλέψουν την γκαλερί Λαφαγιέτ. Μεταμφιέζονται σε Αγιοβασίληδες αλλά ο Σαμ μλέκεται μέσα σε μια παρέα πιτσιρικάδων και αρχίζει να διηγείται τη δική του εκδοχή για το παραμύθι του Αλαντίν. Κι έτσι το παραμύθι γίνεται πραγματικότητα και ο Σαμ βρίσκεται στην πόλη η οποία στενάζει κάτω από την τυραννία του κακού Βεζίρη.
Το μαγικό παραμύθι του Αλαντίν και του μαγικού λυχναριού μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη. Βρισκόμαστε στη Βαγδάτη αλλά σε μια Βαγδάτη που διαφέρει από την πόλη που γνωρίσαμε στο κλασικό παραμύθι αφού έχουμε πολλές ξεκαρδιστικές αναφορές στο σήμερα, την τεχνολογία, και τη σύγχρονη κουλτούρα.