Ο κριτικός κινηματογράφου Στράτος Κερσανίδης γράφει κάθε εβδομάδα για το alterthess τις νέες ταινίες που κάνουν πρεμιέρα στις κινηματογραφίκές αίθουσες.
ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΝΙΑ
THE DANISH GIRL
Σκηνοθεσία: Τομ Χούπερ
Πρωταγωνιστούν: Έντι Ρεντμέιν, Αλίσια Βικάντερ, Άμπερ Χερντ, Ματίας Σένερτς, Μπεν Γουίσο, Σεμπάστιαν Κοχ
Η αληθινή ιστορία μιας γυναίκας που διεκδίκησε τη φυσική της ταυτότητα. Η ιστορία του Άιναρ Βέγκενερ, γνωστού ζωγράφου ο οποίος ζει στην Κοπεγχάγη, παντρεμένος με την Γκέρντα , που κι αυτή είναι ζωγράφος. Ο δεσμός του Άιναρ και της Γκέρντα είναι πολύ δυνατός, η αγάπη τους είναι βαθιά κι ανιδιοτελής. Όταν η Γκέρντα θέλει να τελειώσει τον πίνακα που απεικονίζει μια μπαλαρίνα, ο Άιναρ δέχεται να φορέσει γυναικείες κάλτσες και παπούτσια και να ποζάρει. Κι ύστερα ο Άιναρ φορά γυναικεία ρούχα και πηγαίνει μαζί με την Γκέρντα σε έναν χορό η οποία τον συστήνει ως Λίλι, εξαδέλφη του συζύγου της. Σύντομα η Λίλι θα γίνει το μοντέλο της Γκέρντα και μέσα από κάτι που ξεκίνησε σαν παιχνίδι, ο Άιναρ ανακαλύπτει την ταυτότητά του. Η Γκέρντα δεν τον εγκαταλείπει ούτε στιγμή, του συμπαραστέκεσαι απόλυτα. Μαζί προσπαθούν να βρουν μια λύση, επισκέπτονται γιατρούς. Η διάγνωση όλων είναι κοινή: ψυχική ασθένεια. Υπάρχει όμως ένας γιατρός στη Δρέσδη ο οποίος προσεγγίζει διαφορετικά το πρόβλημα. Υποστηρίζει πως μπορεί να δώσει λύση και να απελευθερώσει τη Λίλι από το ανδρικό της σώμα. Η εγχείριση είναι λεπτή, δύσκολη, έχει κινδύνους. Περιλαμβάνει δύο φάσεις κι αν όλα πάνε καλά, η Λίλι Έλμπε θα αντικαταστήσει στον κόσμο τον Άιναρ Βέγκενερ. Η Γκέρντα, αν και γνωρίζει πως χάνει τον αγαπημένο της σύζυγο, δεν τον εγκαταλείπει. Έτσι θα “γεννηθεί” η Λίλι Έλμπε…
Η ιστορία μας αρχίζει στην Κοπεγχάγη το 1926. Ο Τομ Χούπερ, μεταφέρει στην οθόνη το ομώνυμο βιβλίο του Ντέιβιντ Έμπερσχοφ το οποίο εκδόθηκε το 2000. Ο Έμπερσχοφ βασίστηκε στις σημειώσεις που κρατούσε η Λίλι από τη μέρα που αποφάσισε να διορθώσει το φύλο της.
Πρόκειται για μια συγκλονιστική ταινία στην οποία ο σκηνοθέτης αναδεικνύει τον αγώνα ενός ανθρώπου για να ζήσει όπως θέλει. Και εάν μιλάμε για το 1926 μπορούμε πολύ εύκολα να αντιληφθούμε το συντηρητικό κοινωνικό πλαίσιο που υπήρχε. Βέβαια στη χώρα μας ακόμη και σήμερα δεν έχουν ξεπεραστεί οι προκαταλήψεις, ούτε -δυστυχώς- στους αυτοαποκαλούμενους προοδευτικούς κύκλους. Είναι, λοιπόν, μια δυνατή ταινία για το πιο προφανές ανθρώπινο δικαίωμα, το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Και είναι ακόμη μια ταινία στην οποία αναδεικνύεται η δύναμη της αγάπης. Της αληθινής αγάπης, εκείνης η οποία περνά μέσα από συμπληγάδες και δεν ζητά ανταλλάγματα.
Ο σκηνοθέτης, Τομ Χούπερ, δε λοξοδρομεί. Αν και έχει αναλάβει τη διαχείριση ενός λεπτού θέματος, δε δίνει το δικαίωμα για κανενός είδους μειδιάματα. Επίσης δεν πέφτει στην παγίδα της δημαγωγικής προσέγγισης. Σκηνοθετεί με στιβαρότητα και οικοδομεί χαρακτήρες στέρεους οι οποίοι συμβαδίζουν απόλυτα με το δραματικό της αφήγησης. Κι ακόμη έχει δύο πρωταγωνιστές οι οποίοι ταυτίζονται απόλυτα με τους ρόλους επιτυγχάνοντας ερμηνείες βαθιάς ανθρώπινης ταύτισης με τους χαρακτήρες που υποδύονται. Δικαίως τόσο ο Έντι Ρέντμεϊμντ όσο και η Αλίσια Βικάντερ, διεκδικούν Όσκαρ για τις ερμηνείες τους.
Η ταινία αποτελεί φόρο τιμής σε όλους τους γενναίους ανθρώπους, στους διεμφυλικούς που αποφασίζουν να απελευθερωθούν από ένα λάθος της φύσης. Όπως λέει και η Λίλι στην ταινία, “ο θεός με έπλασε γυναίκα και ο γιατρός θα με απαλλάξει από τη λάθος αμφίεση”.
Ο σκηνοθέτης Τομ Χούπερ επισημαίνει «Διάβασα το σενάριο το 2008, ενώ γύριζα την ταινία ‘Ο λόγος του Βασιλιά’. Ήταν το καλύτερο σενάριο που είχα, ποτέ, διαβάσει. Δάκρυσα τρεις φορές και δεν είμαι συναισθηματικός τύπος. Από τότε ήθελα να κάνω αυτήν την ταινία. Η ταινία αυτή μου θυμίζει την ταινία Ο Λόγος Του Βασιλιά, καθώς κι εδώ πραγματευόμαστε τα εμπόδια που υπάρχουν στην αυτοπραγμάτωσή μας και στον τρόπο με τα οποία οι ήρωες τα υπερνικούν.» Και συνεχίζει «Από την αρχή ήθελα τον Έντι για το ρόλο. Τότε μόλις είχαμε γυρίσει την ταινία “ΕλισάβετΑ΄”. Όταν γυρίζαμε, λοιπόν, την ταινία “Οι άθλιοι” έδωσα στον Έντι το σενάριο, ενθουσιάστηκε και δεσμεύτηκε πως αν γυριστεί ποτέ ταινία θα είναι ο πρωταγωνιστής μου».
Η ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
LE TOUT NOUVEAU TESTAMENT
Σκηνοθεσία: Ζακό Βαν Ντορμέλ
Πρωταγωνιστούν: Μπενουά Πελβούρντ, Κατρίν Ντενέβ, Φρανσουά Ντεμιέν, Γιολάντ Μορό, Πίλι Γκρουν
Τα μάθατε τα νέα; Ο θεός δεν κατοικεί κάπου εκεί ψηλά, αλλά χαμηλά, στη γη και συγκεκριμένα στις Βρυξέλλες! Έχει γυναίκα και μια κόρη, την Έα. Είχε και έναν γιο, τον Τζει Σι, ο οποίος δίδαξε στους ανθρώπους εντελώς διαφορετικά πράγματα από αυτά που ο ίδιος υποστηρίζει. Όπως αποκαλύπτει, ποτέ ο ίδιος ο θεός δεν είπε “αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου”, αλλά το είπε εκείνος, ο Τζέι Σι, “γι αυτό και κατέληξε καρφωμένος σαν κουκουβάγια!”.
Ο θεός στέκεται μπροστά σε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και “παίζει”με τους ανθρώπους! Είναι ένας ρέμπελος τύπος, ο πίνει μπίρες και δε φέρεται και πολύ καλά στη γυναίκα και την κόρη του. Η τελευταία, μάλιστα, τον μισεί τόσο πολύ που θέλει να το σκάσει, να βρεθεί κοντά στους ανθρώπους και να συνεχίσει το έργο του αδελφού της. Με την πρώτη ευκαιρία, λοιπόν, κλέβει τα κλειδιά του μπαμπά της, μπαίνει μέσα στο γραφείο του και στέλνει σε όλα τα κινητά των ανθρώπων τις ημερομηνίες θανάτου τους! Μέσα στην αναταραχή που προκαλείται στον κόσμο η ίδια το σκάει. Κι αρχίζει να αναζητά τους δικούς της μαθητές ενώ ένας άστεγος γίνεται ο απόστολος που γράφει την “Ολοκαίνουργια Καινή Διαθήκη” (Le tout Nouveau Testament), όπως και ονομάζεται η ταινία του Ζακό Βαν Ντορμέλ. Στο μεταξύ ο θεός-πατέρας της την κυνηγά για να αποκαταστήσει τη δική του τάξη. Αλλά κατά πως φαίνεται, ο θεός έχει χάσει πλέον τη δύναμή του και έχει έρθει η ώρα να αντικατασταθεί και να γίνει… θεά!
Εξωφρενική κωμωδία, σουρεαλιστική και βλάσφημη. Ο βέλγος σκηνοθέτης ανατρέπει τα πάντα και “βλέπει” έναν κόσμο διαφορετικό. Διακωμωδεί το κάθε τι που μας συμβαίνει, θεωρώντας ως υπεύθυνο έναν θεό ακαμάτη κι αντιπαθητικό που δημιούργησε τον άνθρωπο για να σπάει πλάκα. Κι αυτός ο, κατά Βαν Ντορμέλ, θεός, ο οποίος παρεμβαίνει στις ζωές μας δεν μπορεί παρά να αντιπροσωπεύει μια απάνθρωπη εξουσία. Άλλωστε κι ο θεός, όχι του Ντορμέλ αλλά της θρησκείας, δεν είναι παρά ένα όπλο στα χέρια της εξουσίας, είναι μια εξουσία που στα βάθη των αιώνων χρησιμοποιείται για χειραγώγηση και εκφοβισμό. Κι έρχεται Ζακό Βαν Ντορμέλ, να διακωμωδήσει τα πάντα και να μας σιγοψιθυρίσει πως μπορούμε όλα να τα αλλάξουμε.
Η ταινία αποτελεί την υποψηφιότητα του Βελγίου για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2016.
INTERRUPTION
Σκηνοθεσία: Γιώργου Ζώη
Πρωταγωνιστούν: Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Βασίλης Ανδρέου, Κωνσταντίνος Βουδούρης, Παύλος Ιορδανόπουλος, Δάφνη Ιωακειμίδου-Πατακιά, Μαρία Καλλιμάνη, Αλεξία Καλτσίκη, Χρήστος Καρτέρης, Σοφία Κόκκαλη, Ρομάνα Λόμπατς, Αγγελική Μαργέτη, Νατάσσα Μπρουζιώτη, Έφη Ραμπσίλμπερ, Αρετή Σεϊνταρίδου, Σπύρος Σιδηράς Χρήστος Σουγάρης, Χρήστος Στέργιογλου, Αλέξανδρος Σωτηρίου, Έλενα Τοπαλίδου, Αινείας Τσαμάτης, Μαρία Φιλίνη, Λάμπρος Φιλίππου, Νίκος Φλέσσας.
Σε ένα θέατρο οι θεατές παρακολουθούν μια παράσταση της Ορέστειας. Όμως ξαφνικά κάτι συμβαίνει. Μια ομάδα οπλισμένων νέων καταλαμβάνει τη σκηνή και αποφασίζει να «σκηνοθετήσει» την παράσταση. Ζητούν από όσους θεατές το επιθυμούν να ανέβουν στη σκηνή για να παίξουν τους ρόλους τους. Ένας από αυτούς αναλαμβάνει το ρόλο του καθοδηγητή-σκηνοθέτη (;).
Η ταινία του Γιώργου Ζώη ήταν μια από τις πιο δυνατές στιγμές που βιώσαμε στο 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Παίζοντας με τους ρόλους του αρχαίου μύθου, βάζει απλούς ανθρώπους και τους αφήνει να εισχωρήσουν βαθιά μέσα τους. Η τέχνη μετατρέπεται σε ζωή και η ζωή σε τέχνη. Ένα παιχνίδι αυτογνωσίας, αυτοϋπονόμευσης, λεπτών ισορροπιών. Τα νεύρα τεντώνονται, οι ηθοποιοί-κοινό κινούνται στα όριά τους, κάποιοι φτάνουν στα άκρα, οι καθοδηγητές καθοδηγούνται και οι καθοδηγούμενοι καθοδηγούν εναλλάσσοντας ρόλους διαρκώς, η έκρηξη αναμένεται, πλησιάζει, συνεχείς κορυφώσεις, η αναπνοή επιταχύνεται, ο ρόλος, η ζωή. Τι συμβαίνει τελικά; Μήπως όλοι μας έχουμε ενδυθεί ρόλους που ίσως και να μην τους έχουμε επιλέξει; Ή μήπως τους έχουμε επιλέξει και φανατικά αρνούμαστε να τους αποχωριστούμε; Αλλά μπορεί και αναλόγως την περίπτωση, να λειτουργούμε ως χαμαιλέοντες.
Ολόκληρη η ταινία είναι γυρισμένη μέσα σε ένα θέατρο και επάνω στη σκηνή του θεάτρου. Το σενάριο και η σκηνοθεσία συναντώνται σε έναν κοινό τόπο ο οποίο είναι η καταβύθιση του ατόμου στο εντός του. Στιγμές μεγάλη έντασης, μια διαρκής απειλή στριφογυρίζει ανάμεσα στα πρόσωπα του έργου, η θεατρική σκηνή έχει μετατραπεί σε μικρογραφία του κόσμου. Καταπιεστές και καταπιεζόμενοι, μηχανισμοί χειραγώγησης, εξεγέρσεις που καταπνίγονται άνθρωποι και καταστάσεις ή πως οι άνθρωποι επηρεάζονται από τις καταστάσεις. Εξαιρετικό δείγμα εμπνευσμένου κινηματογράφου που δε φοβάται να εκτεθεί και να προτείνει με τόλμη μια νέα αισθητική προσέγγιση της πραγματικότητας.
Η ταινία κέρδισε το βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (Π.Ε.Κ.Κ.) στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης.
ΚΡΙΝΤ: Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΕΝΌΣ ΘΡΥΛΟΥ
CREED
Σκηνοθεσία: Ράιαν Κούγκλερ
Πρωταγωνιστούν: Σιλβέστερ Σταλόνε, Μάικλ Μπ. Τζόρνταν, Τέσσα Τόμσον, Φιλίσια, Ρασάντ, Άντονι Μπελιού
Ο Άδωνης Τζονσον (Τζόρνταν) δε γνώρισε ποτέ τον διάσημο πατέρα του, τον παγκόσμιο πρωταθλητή Βαρέων Βαρών, Απόλο Κριντ, ο οποίος και απεβίωσε πριν τη γέννηση του. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει αμφιβολία πως το μποξ τρέχει στις φλέβες του. Έτσι ο Άδωνης αποφασίζει να πάει στην Φιλαδέλφεια, τόπο του θρυλικού αγώνα του Απόλο Κριντ με τον σκληρό, πρωτοεμφανιζόμενο μποξέρ, Ρόκι Μπαλμπόα.
Με το που φτάνει στην Πόλη της Αδελφικής Αγάπης, ο Άδωνης εντοπίζει τον Ρόκι (Σταλόνε) και του ζητά να γίνει ο προπονητής του. Παρά την επιμονή του δευτέρου πως έχει αποσυρθεί από τον χώρο, ο Ρόκι θα δει στον Άδωνη τη δύναμη και την αποφασιστικότητα που είχε γνωρίσει στον Απόλο – τον σημαντικότερο αντίπαλο του, που κατέληξε να γίνει ο στενότερος φίλος του. Συμφωνεί να τον αναλάβει και να τον προπονεί, έχοντας ο ίδιος να αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο, πιο θανάσιμο από οποιονδήποτε αντιμετώπισε στο ρινγκ.
Με τον Ρόκι στο πλευρό του, πολύ σύντομα ο Άδωνης θα έχει τη δική του ευκαιρία στην κατάκτηση του τίτλου… μπορεί όμως να αποκτήσει όχι μόνο τη δύναμη, αλλά και την καρδιά ενός αληθινού μαχητή, την ώρα του μεγάλου αγώνα;
Ο Σιλβέστερ Σταλόνε είναι υποψήφιος για το Όσκαρ Ερμηνείας.
MEDITERRANEA
Σκηνοθεσία: Τζόνας Καρπινιάνο
Πρωταγωνιστούν: Κουντούς Σεϊχόν, Αλασάν Σι, Άνταμ Νιένιε, Μαίρη Ελίζαμπεθ Ίνοσενς, Πίο Αμάτο, Νταβίντ Σκιπιλίτι, Πάολο Σκιαρέτα
Εμπνευσμένος από τις φυλετικές εξεγέρσεις του 2010 στην Ιταλία, ο σκηνοθέτης εξερευνά με πειστικό τρόπο και ρεαλισμό την πορεία των χιλιάδων μεταναστών που φτάνουν από την Αφρική στην Ευρώπη.
Ήρωάς του είναι ο Αγίβα, ο οποίος εγκατέλειψε την πατρίδα του, την Μπουρκίνα Φάσο, για να αναζητήσει την τύχη του στην Ευρώπη.
Ο σκηνοθέτης σημειώνει: “Η μητέρα μου είναι Αφρο-Αμερικανίδα και ο πατέρας μου είναι Ιταλός. Επομένως, όταν οι πρώτες φυλετικές εξεγέρσεις στην Ιταλία ξέσπασαν στο Ροζάρνο το 2010, έτρεξα αμέσως στην Καλαβρία για να αποκτήσω μια καλύτερη εικόνα της κατάστασης. Στην αρχή, ήθελα να κάνω μια μικρού μήκους ταινία γύρω από τις αναταραχές (και όντως, έτσι προέκυψε το φιλμ «A Chjàna»), αλλά τελικά, αφού συνάντησα τον Κουντούς Σεϊχόν, που θα υποδυόταν τον Αγίβα, ήξερα ότι έπρεπε να γυρίσω μια μεγάλου μήκους ταινία που θα διαπραγματευόταν τις διαφορετικές πλευρές των γεγονότων.
Ο Αγίβα και ο Αμπάς είναι οι δύο όψεις του ίδιου προσώπου, σαν τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Ο Αγίβα είναι ο πιο ώριμος και υπεύθυνος, αλλά και ο πιο ανήσυχος. Ο Αμπάς είναι ο πιο ζωντανός από τους δύο, ικανός να εκμεταλλεύεται τις χαρές της στιγμής, χωρίς να σκέφτεται τις περαιτέρω συνέπειες. Οι δύο φίλοι τσακώνονται συχνά, αλλά κανένας τους δεν μπορεί να τα καταφέρει χωρίς τον άλλο. Εκπροσωπούν δύο συμπληρωματικά μονοπάτια στην αντιμετώπιση της ζωής σε μια ξένη χώρα.
Αυτό που με ενδιέφερε περισσότερο είναι το πώς η Ιταλία υποδέχεται τους μετανάστες. Νομίζουμε ότι ξέρουμε ήδη για το ταξίδι τους: το πέρασμα, και στη συνέχεια τους εκατοντάδες Αφρικανούς που φτάνουν στις ακτές μας με βάρκες κάθε χρόνο, αλλά αγνοούμε τι ακολουθεί στη συνέχεια. Για μένα, αυτή ήταν η αφετηρία. Ήθελα επίσης να εντοπίσω την αμφισημία της συμπόνιας και πώς μερικές φορές μετατρέπεται σε μια αλαζονική συμπεριφορά, η οποία κάλλιστα μπορεί να προέρχεται από άγνοια. Ο μετανάστης δεν είναι απλά ένας ξένος, ο τρομακτικός ή διάσημος άγνωστος, ανάλογα με τις ιδεολογικές πεποιθήσεις του καθενός, αλλά είναι ένα στοιχείο αυξανόμενης σημασίας στην παγκοσμιοποιημένη εποχή μας. Αυτός είναι ο λόγος που ο τίτλος, «Mediterranea», είναι στον πληθυντικό, αντιπροσωπεύοντας αυτό το σημείο συνάντησης, αυτό το πεδίο συγκρούσεων και, πάνω απ’ όλα, αυτό το μέρος που δεν μπορεί να οριστεί σύμφωνα με τα σύνορά του”.
Ο ΑΛΒΙΝ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ: ΣΚΙΟΥΡΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
ALVIN AND THE CHIPMUNKS: THE ROAD CHIP
Σκηνοθεσία: Ουόλτ Μπέκερ
Κινούμενα σχέδια με χαριτωμένα σκιουράκια.
ΜΠΑΡΜΠΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ
BARBIE: SPY SQUAD
Η Μπάρμπι σε νέες περιπέτειες.