Ο κριτικός κινηματογράφου Στράτος Κερσανίδης γράφει κάθε εβδομάδα για το alterthess τις νέες ταινίες που κάνουν πρεμιέρα στις κινηματογραφίκές αίθουσες.
DAN GEORGAKAS: Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ
Σκηνοθεσία: Κώστας Βάκκας
Ο Νταν Γεωργακάς (Dan Georgakas) είναι ένας ελληνικής καταγωγής Αμερικανός τον οποίο μας σύστησε ο σκηνοθέτης Κώστας Βάκκας, μέσω του ντοκιμαντέρ του που προβλήθηκε πριν από 8 μήνες στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης με τον τίτλο «Νταν Γεωργακάς: Ο επαναστάτης της Διασποράς».
Ποιητής, συγγραφέας, κριτικός κινηματογράφου και αγωνιστής της Αριστεράς, παίρνει θέση μπροστά στην κάμερα και αρχίζει τη αφήγησή του. Με χειμαρρώδη λόγο, μεστό και συγκεκριμένο ο Γεωργακάς μιλά για τη ζωή τους, για τις ρίζες του, για την ενηλικίωση του στη βιομηχανική πόλη του Ντιτρόιτ, η οποία βιώνει σήμερα τον οικονομικό μαρασμό. Μιλά για τις σπουδές του, για το Βιετνάμ για τις σχέσεις του με το μαρξισμό και την αμερικανική αριστερά και το πώς όλα αυτά επηρέασαν τη ζωή του και τη σκέψη του και κατ’ επέκταση την ακτιβιστική του δράση. Θυμάται τη συμμετοχή του στον αντιδικτατορικό αγώνα ως επικεφαλής των Ελληνοαμερικανών που αγωνίζονταν εναντίον της χούντας. Όταν στην περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα, έκανε απεργία πείνας μπροστά στο κτίριο του Ο.Η.Ε. τα αμερικανικά ΜΜΕ πρόβαλλαν ιδιαίτερα αυτή του την πράξη. Μάλιστα, για την αντιδικτατορική του δράση περισσότερη κατανόηση και συμπαράσταση βρήκε από την πλευρά των Αμερικανών παρά από την επίσημη ηγεσία των ελλήνων μεταναστών.
Κι ακόμη μιλάει για τα βιβλία του, για την αγάπη του για το σινεμά και τη σχέση του μαζί του μέσω της κριτικής και το περιοδικό Σινεάστ (Cineaste).
Λέει πολλά ο Γεωργακάς και μέσα από την αφήγησή του ο θεατής προσεγγίζει μια διαφορετική πτυχή των Ελλήνων της Αμερικής και τη στάση τους απέναντι σε μεγάλα πολιτικά ζητήματα όπως ο πόλεμος του Βιετνάμ, οι φυλετικές διακρίσεις, το εργατικό κίνημα. Υποστηρίζει μάλιστα πως οι Έλληνες αν και μειοψηφία στις ΗΠΑ, έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στους αγώνες της εργατικής τάξης και συνέβαλαν τα μέγιστα ώστε να κερδηθούν κατακτήσεις και δικαιώματα για το σύνολο των εργαζομένων.
Ο Κώστας Βάκκας γνώρισε τον Γεωργακά, όταν βρισκόταν στις ΗΠΑ για τις ανάγκες των γυρισμάτων της ταινίας «Ταξισυνειδησία» (2013), ένα ντοκιμαντέρ για τους Ελληνοαμερικανούς και τη συμμετοχή τους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τότε, όπως δηλώνει, εκτίμησε το ανοιχτό του μυαλό, την ευρεία του μόρφωση και τις αντιλήψεις του για τη ζωή. «Μέχρι την εποχή τη δική του, είχαν γραφτεί συγγράμματα, βιβλία ιστορικά για τους Ελληνοαμερικανούς και τους Έλληνες μετανάστες που κατάφεραν να προοδεύσουν, να κάνουν χρήματα, το κριτήριο δυστυχώς είναι το οικονομικό…, κανείς δεν είχε ασχοληθεί με τους εργαζόμενους, που ήταν η τεράστια πλειοψηφία» υπογραμμίζει ο σκηνοθέτης.
Μια σημαντική ταινία για έναν πολύ σημαντικό άνθρωπο που μας φέρνει σε επαφή με μια άγνωστη πτυχή των Ελλήνων της διασποράς.
THE REPUBLIC
Σκηνοθεσία: Δημήτρη Τζέτζα
Πρωταγωνιστούν: Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Γιάννης Στάνκογλου, Τάκης Σπυριδάκης, Ερρίκος Λίτσης, Αλεξάνδρα Χασάνη, Βίκυ Παπαδοπούλου, Ζωή Λάσκαρη
O Δημήτρης Τζέτζας, παρουσιάζει μια κοινωνία παρακμής και διαφθοράς, σκηνοθετώντας μια αστυνομική ταινία γεμάτη ίντριγκες και ανατροπές.
Ο Αχιλλέας, ιδιωτικός αστυνομικός, αναλαμβάνει να κάνει παράνομες παρακολουθήσεις για λογαριασμό ενός μεγαλοδημοσιογράφου, του Μάριου Σφήκα. Όταν όμως βλέπει κάτι που δεν του αρέσει καθόλου, παραιτείται. Στην ιστορία εμπλέκονται διεφθαρμένοι πολιτικοί, αστυνομικοί, επιχειρηματίες, όλοι έχοντας έναν κοινό σκοπό: το κέρδος. Εκδίκηση και αίμα, βία και διαφθορά, εκμετάλλευση ανθρώπων, κυκλώματα πορνείας, όλα μαζί ανακατωμένα σε μια ταινία με σωστό σκηνοθετικό ρυθμό η οποία κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Λιγάκι φορτωμένη όμως, με το σενάριο να μπουκώνεται με πολλά και να χάνεται έτσι, η ευκαιρία για κάτι ακόμη καλύτερο.
Πάντως η ταινία είναι ατμοσφαιρική και σε αυτό βοηθά η διεύθυνση φωτογραφίας αλλά και η μουσική. Ο σκηνοθέτης με την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του δεν τα πηγαίνει καθόλου άσχημα και μέσα από το αστυνομικό θρίλερ καταδεικνύει τη διαφθορά ενός ολόκληρου συστήματος και μιας ολόκληρης κοινωνίας.
ΣΥΜΠΤΩΜΑ
Σκηνοθεσία: Άγγελου Φραντζή
Πρωταγωνιστούν: Κάτια Γκουλιώνη, Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, Μισέλ Βάλεϊ, Ελένη Βεργέτη, Νικολαΐδη
Mια εξαιρετικά καλογυρισμένη ταινία η οποία ανήκει στο είδος του φανταστικού κινηματογράφου.
Ένα παράξενο πλάσμα με κέρατα αναστατώνει την ήσυχη ζωή σε ένα απομονωμένο νησί. Οι κάτοικοι το καταδιώκουν, μια κοπέλα τους βοηθά.
Η ταινία προβλήθηκε στο 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Δυσνόητο σενάριο, με το θεατή να αναζητά με αγωνία να του δοθούν κάποια κλειδιά για να καταφέρει να αποκρυπτογραφήσει το μυστήριο. Όχι του κερασφόρου πλάσματος αλλά του σεναρίου. Κάτι μπορεί να ανακαλύψει ο προσεκτικός θεατής στο μέσο της ταινίας εκεί όπου μια παρέα συζητά τρώγωντας και πίνοντας, αλλά και πάλι η απάντηση, δεν είναι αρκούντως πειστική. Εν κατακλείδι, η ταινία του Φραντζή, είναι άψογη από τεχνικής πλευράς. Αλλά, ως εκεί. Για μια ταινία του φανταστικού κινηματογράφου δεν αρκεί μόνον ένα πλάσμα με κέρατα, χρειάζονται κι άλλα πράγματα και πάνω απ’ όλα, σενάριο.
ΤΟΣΟΔΟΥΛΙΚΑ: Η ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΜΥΡΜΗΓΚΙΩΝ
MINUSCULE: VALLEY OF THE LOST ANTS
Σκηνοθεσία: Ελέν Ζιρό, Τόμας Σάμπο
Δύο στρατοί πολεμούν. Από τη μια μεριά είναι ο στρατός των μαύρων μυρμηγκιών κι από την άλλη ο στρατός των κόκκινων μυρμηγκιών. Αιτία του σκληρού τους πολέμου είναι τα απομεινάρια που άφησαν οι άνθρωποι μετά από κάποιο πικ νικ. Στη μέση της σκληρής μάχης θα βρεθεί μια γενναία πασχαλίτσα η οποία θα βοηθήσει τα μαύρα μυρμήγκια να σώσουν τη φωλιά τους από την επίθεση των κόκκινων μυρμηγκιών.
Η ταινία είναι χωρίς διαλόγους, η μουσική είναι του Ερβέ Λαβαντιέ, ενώ είναι γεμάτη από κινηματογραφικές αναφορές από το «Ψυχώ» μέχρι τον «Πόλεμο των άστρων». Όσο για τις σκηνές καταδίωξης, είναι βγαλμένες απευθείας από τις ταινίες του Μπάστερ Κίτον και του Τσάρλι Τσάπλιν.
Τα «Τοσοδούλικα» ήταν μία μικρού μήκους ταινία, που αργότερα έγινε τηλεοπτική σειρά και ταινία μεγάλου μήκους. Τα σενάρια για τη σειρά και την ταινία ξεκίνησαν ταυτόχρονα. Η σειρά μεταδόθηκε στη Γαλλική τηλεόραση και σε περισσότερες από 100 χώρες παγκοσμίως, ενώ στη Γαλλία μόνο έχει πουλήσει περισσότερα από 650.000 ντιβιντί. Η ταινία έχει ήδη κυκλοφορήσει σε περισσότερες από 40 χώρες.
ΤΕΛΟΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ
THE END OF THE TOUR
Σκηνοθεσία: Τζέιμς Πόνσολντ
Πρωταγωνιστούν: Τζέισον Σίγκελ, Τζέσι Άιζενμπεργκ, Άννα Τσλάμσκι, Μάμι Γκάμερ, Μίκι Σάμνερ, Τζόαν Κιούζακ, Ρον Λίβινγκστον, Μπέκι Ανν Μπέικερ
Το 1996, ο ρεπόρτερ του περιοδικού Ρόλινγκ Στόουν, παίρνει συνέντευξη από το βραβευμένο μυθιστοριογράφο, Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας. Μια μεγάλη συνέντευξη η οποία διήρκησε πέντε μέρες, ένα διάστημα κατά τη διάρκεια του οποίου δημιουργήθηκε μια έντονη σχέση ανάμεσα στους δύο άνδρες. Όμως, περιέργως, η συνέντευξη δε δημοσιεύτηκε ποτέ και οι κασέτες παρέμειναν στα ντουλάπια του Λίπσκι. Οι δύο άνδρες δε συναντήθηκαν ποτέ ξανά και το 2008, ο Γουάλας αυτοκτόνησε. Μετά από αυτό, ο Λίπσκι έγραψε ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα το οποίο βασίζεται σε εκείνη τη συνάντηση – συνέντευξη. Σε αυτό το μυθιστόρημα είναι βασισμένη η αυτοβιογραφική ταινία του Πόνσολντ.
Ο σκηνοθέτης λέει: «Οι βιογραφίες έχουν την τάση να ισοπεδώνουν και να μειώνουν την πολυπλοκότητα της ζωής. Συνήθως τις αποστρέφομαι. Το ΄Τέλος διαδρομής’ είναι πιο πολύ ένα στιγμιότυπο δύο ζωών που συμβαίνει κατά τη διάρκεια λίγων ημερών. Το σενάριο είναι σε μεγάλο βαθμό, αν όχι εξ ολοκλήρου, βασισμένο σε πραγματικές καταγεγραμμένες συνομιλίες. Στη συνέχεια, όμως ο Ντόναλντ Μάργκουλις ‘μεταποίησε’ αυτές τις συνομιλίες σε μία έξοχη δραματική ταινία. Η ταινία ξεκινά λέγοντας μια ιστορία για το πώς ένας δημοσιογράφος προσεγγίζει ένα δύσκολο θέμα, αλλά η ιστορία περιπλέκεται περαιτέρω από τον εγωισμό, την ανασφάλεια, τη ζήλια, την τρωτότητα και το θαυμασμό. Τελικά, μεταμορφώνεται σε μία ιστορία ανεκπλήρωτου πλατωνικού έρωτα.»
Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί τρία βιβλία του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, τα: «Αμερικάνικη Λήθη» (Εκδόσεις Κέδρος), «Κορίτσι με Παράξενα Μαλλιά» (Εκδόσεις Τραυλός) και «Αυτό Εδώ Είναι Νερό» (Εκδόσεις Κριτική).
ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ
TALE OF TALES
Σκηνοθεσία: Ματέο Γκαρόνε
Πρωταγωνιστούν: Σάλμα Χάγιεκ, Βενσάν Κασέλ, Τόμπι Τζόουνς, Σίρλει Χέντελσον, Τζον Σ. Ράιλι
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχαν τρία βασίλεια. Το Λόνγκτρελις, το Στρόνγκλιφ και το Χάιχιλς. Η βασίλισσα του Λόνγκτρελις, θέλει ένα παιδί και είναι αποφασισμένη να κάνει τα πάντα γι’ αυτό. Ο βασιλιάς του Στρόνγκλιφ, είναι παραδομένος στις ανεξέλεγκτες ορμές και την ηδυπάθειά του. Ο βασιλιάς του Χάιχιλς, έχει εμμονή με έναν ψύλλο ο οποίος διαρκώς μεγαλώνει, μεγαλώνει ασταμάτητα Τρεις ηγεμόνες οι οποίοι παλεύουν με τα προσωπικά τους προβλήματα, συνθέτουν τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα σε αυτό το φαντασμαγορικό, αναγεννησιακό παραμύθι. Η ταινία είναι βασισμένη σε παραμύθια του Τζιανμπατίστα Μπαζίλε, ο οποίος ενέπνευσε τους αδελφούς Γκριμ. Η θετική έκπληξη στο φετινό φεστιβάλ των Κανών η οποία κέρδισε τις εντυπώσεις του κοινού.
DHEEPAN: Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΡΙΔΑ
DHEEPAN
Σκηνοθεσία: Ζακ Οντιάρ
Πρωταγωνιστούν: Γιεσουθασάν Αντονιθασάν, Καλιεσουαρί Σρινιβασάν, Κλοντίν Βινασιθαμπί, Βενσάν Ροτιέ, Μαρκ Ζενγκά
Ο Ντιπάν, πρώην αντικαθεστωτικός στη Σρι Λάνκα, μέλος των Τίγρεων του Ταμίλ, αποφασίζει να φύγει από τη χώρα του με σκοπό να περάσει στην Ευρώπη. Για αυτό θα συνεργαστεί με μια γυναίκα και ένα ανήλικο κορίτσι και οι τρεις τους, έχοντας πλαστά διαβατήρια, θα υποκριθούν πως είναι οικογένεια. Θα φτάσουν στο Παρίσι και θα βρουν στέγη και δουλειά σε ένα παρισινό προάστιο. Και ενώ προσπαθούν να συνηθίσουν και να ξεκινήσουν μια νέα ζωή, τα μέλη της «οικογένειας» θα βρεθούν αντιμέτωπα με νέες δυσκολίες. Η βία των τοπικών συμμοριών και οι έμποροι ναρκωτικών θα επηρεάσουν άμεσα και δραματικά τη ζωή τους. Η ταινία κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα του 68ου κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών.
«Αυτή η ταινία ήταν ένα μεγάλο ρίσκο για εμένα. Τολμώ να πω πως ήταν ένα επικίνδυνο ταξίδι. Όμως αφέθηκα στην ιστορία. Πραγματικά μου έκανε μεγάλη εντύπωση η υποδοχή του φιλμ. Πολύ χάρηκα που άρεσε σε όσους την παρακολούθησαν. Είμαι έκπληκτος, είναι συγκινητικό, όταν συνειδητοποιείς πως σε τιμούν οι αδερφοί Κοέν. Ανεβαίνεις στη σκηνή και βρίσκεσαι δίπλα σε ανθρώπους που θαυμάζεις και εκτιμάς. Αυτό θέλω, να κάνω ταινίες» δήλωσε ο σκηνοθέτης Ζακ Οντιάρ.