Ο κριτικός κινηματογράφου Στράτος Κερσανίδης γράφει κάθε εβδομάδα για το alterthess τις νέες ταινίες που κάνουν πρεμιέρα στις κινηματογραφίκές αίθουσες.
Η ΘΕΣΗ
IL POSTO
Σκηνοθεσία: Ερμάνο Όλμι
Πρωταγωνιστούν: Λορεντάνα Ντέτο, Σάντρο Πανσέρι
Ο Ερμάνο Όλμι (1931-) γύρισε το 1961 τη δεύτερή του ταινία «Η θέση» (Il posto) η οποία κατατάσσεται στον ιταλικό νεορεαλισμό. Το τέλος -συμβολικά φυσικά- του εν λόγω κινηματογραφικού ρεύματος σηματοδοτείται το 1954 με την ταινία «Λα στράντα» του Φεντερίκο Φελίνι η οποία αποτελεί το πέρασμα στο “σινεμά του δημιουργού”. Εν τούτοις ο Όλμι γυρίζει το βλέμμα του μερικά χρόνια πίσω και επιχειρεί ένα είδος αναβίωσης του νεορεαλισμού, ο οποίος, σύμφωνα με το θεωρητικό του κινηματογράφου Αντρέ Μπαζέν, «είναι κατ’ αρχήν ένα είδος ουμανισμού και μόνο δευτερευόντως είναι κινηματογραφικό στιλ».
Έτσι, στη «Θέση», ο Ερμάνο Όλμι με διεισδυτικότητα αποτυπώνει την κοινωνική κατάσταση στην Ιταλία και το όνειρο των ανθρώπων να εξασφαλίσουν μια μόνιμη δουλειά. Είναι μια εποχή για τη γειτονική χώρα, κατά την οποία σημειώνονται σημαντικές αλλαγές με την οικονομία να ανακάμπτει και να αναπτύσσεται. Δημιουργούνται θέσεις εργασίας, με εκείνες που προσφέρουν οι μεγάλες εταιρίες να θεωρούνται ως οι καλύτερες.
Μέσα σε αυτό το κάδρο ο ιταλός σκηνοθέτης τοποθετεί τον ήρωά του, τον 19χρονος Ντομένικο, ο οποίος παίρνει μέρος σε ένα διαγωνισμό για θέσεις εργασίας που προκηρύσσει μια μεγάλη ιδιωτική εταιρία στο Μιλάνο. Οι γονείς του τον παροτρύνουν να πάει επειδή εάν προσληφθεί θα έχει μόνιμη δουλειά. Τη μέρα των εξετάσεων ο Ντομένικο γνωρίζεται με τη Μανγκαλί η οποία επίσης διεκδικεί μια θέση εργασίας. Προσλαμβάνονται και οι δύο, ο Ντομένικο ως προσωρινός κλητήρας μέχρι να βρεθεί μια καλύτερη θέση και η Μανγκαλί ως δακτυλογράφος αλλά βρίσκονται σε διαφορετικά κτίρια. Η ταινία παρακολουθεί την καθημερινότητα του νεαρού στην εταιρία, την επιθυμία του να συναντήσει την κοπέλα και την προσπάθειά του να συμβιβαστεί με το εργασιακό του περιβάλλον.
Ένα περιβάλλον στεγνό, συμβατικό, παγερό. Βλέπουμε μεγάλους διαδρόμους με πόρτες δεξιά κι αριστερά, γραφεία τοποθετημένα με απόλυτη τάξη στη σειρά κι ανθρώπους να εργάζονται σχεδόν σιωπηλοί, ανταλλάσσοντας μόνο λίγες κουβέντες μεταξύ τους. Είναι ένα σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον, στο οποίο οι άνθρωποι αποτελούν τα γρανάζια μια τεράστιας μηχανής, ενός Λεβιάθαν που τους καταπίνει και τους αλλοτριώνει, επειδή μόνον έτσι τους καθιστά “αποδοτικούς”. Κι όμως, τα γρανάζια εξακολουθούν να διατηρούν τις ανθρώπινες ιδιότητές τους, είναι άνθρωποι με σάρκα και οστά και πάνω απ’ όλα, με επιθυμίες και όνειρα. Από τις πιο δυνατές στιγμές της ταινίας είναι όταν ο Όλμι μας δείχνει μερικά στιγμιότυπα από τις ζωές των συναδέλφων του Ντομένικο, εκτός εργασίας. Ο ίδιος αναζητά τη Μανγκαλί, κάποιος άλλος τραγουδά όπερες, ένας τρίτος γράφει κρυφά ένα μυθιστόρημα. Αυτός είναι ένας καθημερινός αγώνας, ένας προσωπικός αγώνας των απλών γενναίων ανθρώπων οι οποίοι εργάζονται σε μια εταιρία, εναντίον της υποταγής και της αλλοτρίωσης, ώστε να παραμείνουν άνθρωποι.
Μια ταινία ευαίσθητη που κυλάει με τρυφερότητα. Μια ταινία η οποία διαθέτει μια απλή, σχεδόν ανύπαρκτη αφηγηματική δράση. Δε συμβαίνει τίποτε το συνταρακτικό απλώς οι άνθρωποι κινούνται μέσα στο περιβάλλον τους, ζουν, υπομένουν και ονειρεύονται. Οπωσδήποτε όμως αυτό το οποίο κυριαρχεί, αυτό το οποίο δίνει τον τόνο δεν είναι οι άνθρωποι αλλά ο μηχανισμός αλλοτρίωσής τους. Το αδηφάγο τέρας του κέρδους το οποίο τους μετατρέπει, εκόντες άκοντες, σε υποταγμένους εργάτες οι οποίοι δουλεύουν για να επιβιώσουν. Κι αυτό που μένει, μέσα στους μεγάλους διαδρόμους της γραφειοκρατικής μηχανής με τις πόρτες που ανοιγοκλείνουν, είναι η συντροφικότητα των εργαζόμενων, τα βλέμματα που ανταλλάσσουν, η αλληλεγγύη που δείχνουν. Ακόμη, αν θέλετε και οι μικρές βλέψεις και φιλοδοξίες, όπως φαίνεται στην αντίδραση ενός υπαλλήλου, όταν ο νεότερός του Ντομένικο τοποθετείται σε καλύτερη, χωροταξικά, θέση από αυτόν.
Αυτή, εν τέλει, είναι η ιστορία του Ντομένικο και χιλιάδων ανθρώπων σαν αυτόν. Ενός νέου που θέλει να εκπληρώσει το μικροαστικό του όνειρο, μιας μόνιμης εργασίας. Ενός νέου που συρρικνώνει τα θέλω του για να γίνει δεκτός στο μηχανισμό. Ενός νέου που χάνει τον έρωτα πριν ακόμη προλάβει να τον αγγίξει.
Το εξαιρετικό αυτό φιλμ κέρδισε το βραβείο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 1961.
ΧΕΝΤΡΙΞ: Η ΤΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΙΡΤΟΥΟΖΟΥΣ
JIMI: ALL IS BY MY SIDE
Σκηνοθεσία: Τζον Ρίντλεϊ
Πρωταγωνιστούν: Ίμογκεν Πουτς, Χέιλει Άτγουελ, Μπερν Γκόρμαν, Αντρέ Μπέντζαμιν
Πως θα σας φαινόταν αν σας έλεγε κάποιος πως μπορεί να γίνει μια ταινία για τον Τζίμι Χέντριξ χωρίς να ακούγεται κανένα τραγούδι της μυθικής αυτής μουσικής προσωπικότητας; Κι όμως στην ταινία «Χέντριξ: Η τύχη είναι με τους βιρτουόζους» συμβαίνει ακριβώς αυτό, δεν ακούγεται κανένα τραγούδι του κι αυτό επειδή το Ίδρυμα που διαχειρίζεται τα δικαιώματα του έργου του, δεν έδωσε την άδεια που απαιτείται στους παραγωγούς του φιλμ.
Στην ταινία παρακολουθούμε ένα χρόνο από τη ζωή του Χέντριξ, όταν άγνωστος εντελώς ξεκινά από τη Νέα Υόρκη και φτάνει στο Λονδίνο όπου σύντομα αρχίζει να δημιουργείται ο θρύλος του.
Ο σκηνοθέτης δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στις σχέσεις του Τζίμι Χέντριξ με τις γυναίκες, κάτι που επηρέασε τη ζωή και την καριέρα του. Δύο γυναίκες κρύβονται πίσω από τη μυθική φιγούρα του μουσικού και η ταινία κάνει ευθεία αναφορά στο ρόλο που έπαιξαν στη ζωή του. Δεν είναι άλλες από την Λίντα Κιθ και την Κάθι Έτσινγχαμ.
Εκτός από αυτό όμως, ο Ρίντλεϊ δείχνει και το πώς αντιμετωπίζει η λονδρέζικη κοινωνία της δεκαετίας του 1960, έναν αφροαμερικάνο, με μεγάλα, φουντωτά μαλλιά και εκκεντρικό ντύσιμο.
Ο Αντρέ Μπάντζαμιν (όπως είναι το όνομα του Αντρέ 3000, μουσικού του συγκροτήματος OutKast), ο οποίος ερμηνεύει τον Χέντριξ, λέει: «Ο Χέντριξ δεν ήθελε καν να τραγουδά. Δεν ήθελε να είναι ο επικεφαλής της μπάντας που έπαιζε. Δεν του άρεσε καν η φωνή του. Αυτό που βλέπουμε στη συγκεκριμένη ταινία είναι αυτό το πρόσωπο, τον χαρακτήρα που κρύβεται πίσω από αυτόν τον ταλαντούχο κιθαρίστα. Και τον κόσμο που τον περιβάλλει και τον υποστηρίζει με την αγάπη του. Αυτοί τον ενθαρρύνουν να ασχοληθεί περισσότερο με τη μουσική. Και έτσι γίνεται ο Χέντριξ που όλοι γνωρίσαμε και αγαπήσαμε».
Αυτό όμως που είναι το πλέον εντυπωσιακό και καθόλου ευχάριστο για όσους αγαπάμε τη μουσική του Χέντριξ, είναι το γεγονός πως στην ταινία δεν ακούγεται κανένα τραγούδι του! Κι αυτό επειδή
MINIONS
Σκηνοθεσία: Κάιλ Μπαλντά, Πιέρ Κοφέν
Φωνές: Σάντρα Μπούλοκ, Τζον Χαμ, Μάικλ Κίτον, Στιβ Κούγκαν, Τζέφρι Ρας
Τα μικρά κίτρινα πλασματάκια που έχουμε δει ως συμπρωταγωνιστές σε άλλες ταινίες, ήρθε η ώρα να αποκτήσουν τη δική τους ταινία, ως πρωταγωνιστές πλέον! Μια ταινία στην οποία παρακολουθούμε τη διαδρομή τους από τη δημιουργία της Γης ως τη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1960 σε αναζήτηση δόλιου αφεντικού. Ανάμεσα στα αφεντικά τους είναι ο Ναπολέων, ο Δράκουλας, ένα Φαραώ και ο δεινόσαυρος Τι-Ρέξ. Υπηρετούν τους κακούς, κάνουν αλλεπάλληλες γκάφες και τελικά πέφτουν επάνω στη σατανική Σκάρλετ και τέλος επάνω στον παλιό τους γνώριμο, Γκρου
ΣΙΚΑΡΙΟ: Ο ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΣ
SICARIO
Σκηνοθεσία: Ντενίς Βιλνέβ
Πρωταγωνιστούν: Έμιλι Μπλαντ, Μπενίτσιο Ντελ Τόρο, Τζον Μπερντάλ, Τζος Μπρολίν
Τα σύνορα ΗΠΑ- Μεξικού είναι ένας χώρος βίας, διαφθοράς και εγκληματικότητας. Εκτός από τους παράνομους μετανάστες δρουν μεγαλέμποροι ναρκωτικών και ο πόλεμός τους με το νόμο είναι διαρκής. Μέσα σε αυτό το άγριο σκηνικό, η Κέιτ Μέισερ, πράκτορας του Εφ Μπι Άι, αναλαμβάνει μια δύσκολη αποστολή. Στρατολογημένη από τον Ματ Γκρέιβερ, έναν μυστηριώδη άνδρα, εντάσσεται σε μια ομάδα που έρχεται αντιμέτωπη με τα καρτέλ ναρκωτικών. Αρχηγός της ομάδας είναι ο αινιγματικός Αλεχάντρο και σκοπός της είναι η σύλληψη ενός διαβόητου εμπόρου ναρκωτικών.
Ο σκηνοθέτης Ντενίς Βιλνέβ, λέει: «Το Sicario ρίχνει μια γενναία ματιά στις στρατιωτικές και κυβερνητικές επιχειρήσεις ενάντια των Μεξικανικών καρτέλ. Αυτή η ιστορία όμως αφορά και την Αμερική, τον ιδεαλισμό και την πραγματικότητα που συγκρούονται όταν έχει ν’ αντιμετωπίσει τα προβλήματα μιας άλλης χώρας».
Ένα δυνατό αστυνομικό θρίλερ, με εξαιρετικούς χαρακτήρες το οποίο συμμετείχε στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα στο Φεστιβάλ των Κανών.
Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ: ΠΥΡΙΝΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ
MAZE RUNNER: THE SCORCH TRIALS
Σκηνοθεσία: Γουές Μπολ
Πρωταγωνιστούν: Νάταλι Εμάνιουελ, Κάθριν Μακναμάρα, Ντίλαν Ο’ Μπράιεν, Τόμας Μπρόντι – Σάνγκστερ, Άινταν Γκίλεν, Κάγια Σκοντελάριο, Τζιανκάρλο Εσπόζιτο, Κι Χονγκ Λι, Πατρίτσια Κλάρκσον, Λίλι Τέιλορ
Μετά τη μεγάλη επιτυχία του πρώτου «Λαβύριμθου», η ιστορία συνεχίζεται με ένα κεφάλαιο γεμάτο ξέφρενη δράση, συγκλονιστικές ανατροπές και πρωταγωνιστές μερικούς από τους πιο διάσημους νεαρούς σταρ του Χόλιγουντ.
Η ταινία είναι βασισμένη στις «Πύρινες Δοκιμασίες», το δεύτερο κεφάλαιο της μπεστ σέλερ σειράς βιβλίων «Maze Runner» του Τζέιμς Ντάσνερ.
Αυτή τη φορά ο Τόμας και οι σύντροφοί του έχουν καταφέρει να βγουν από το Λαβύρινθο αλλά αντιμετωπίζουν το Τμήμα Παγκόσμιας Καταστροφής, μια μυστηριώδη οργάνωση. Επίσης ο Τόμας έχει αμφιβολίες σχετικά με τις πραγματικές προθέσεις των ανδρών οι οποίοι τους έχουν περισυλλέξει μετά την απόδρασή τους. Κι αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι της δράσης.