Ο κριτικός κινηματογράφου Στράτος Κερσανίδης γράφει κάθε εβδομάδα για το alterthess τις νέες ταινίες που κάνουν πρεμιέρα στις κινηματογραφίκές αίθουσες.
Η ΜΑΧΑΙΡΙΑ
THE CUT
Σκηνοθεσία: Φατίχ Ακίν
Πρωταγωνιστούν: Ταχάρ Ραχίμ, Σιμόν Αμπκαριάν, Μακράμ Κουρί, Χιντί Ζαχρά, Κεβόρκ Μαλικιάν
Το 1915, κατόπιν μελετημένου σχεδίου, σφαγιάστηκαν περίπου 1.500.000 Αρμένιοι από την κυβέρνηση της Τουρκίας. Ο αριθμός αυτός δίδεται από δυτικές και αρμενικές πηγές ενώ οι τουρκικές μιλούν για έναν αριθμό από 600 έως 800 χιλιάδες θύματα. Όμως η Τουρκία, 100 χρόνια μετά από το τεράστιο αυτό ιστορικό έγκλημα δεν δέχεται την ύπαρξη Γενοκτονίας, ισχυριζόμενη πως αυτό που συνέβη δεν ήταν παρά ένας βίαιος εκτοπισμός των Αρμενίων.
Ως ημερομηνία που ξεκίνησε η Γενοκτονία αναφέρεται η 24η Απριλίου 1915, όταν συνελήφθησαν οι ηγέτες της αρμενικής κοινότητας στην Κωνσταντινούπολη και εκατοντάδες ομοεθνείς τους απαγχονίστηκαν.
Την τιμή του τουρκικού λαού ανέλαβε να σώσει ένας τουρκικής καταγωγής σκηνοθέτης, Φατίχ Ακίν, με την ταινία “Η μαχαιριά” που την είδαμε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Ο Ακίν επιχειρεί μια ριψοκίνδυνη κατάδυση στο ένοχο παρελθόν της Τουρκίας η οποία δεν πρόκειται να κάνει ευτυχισμένη την πολιτική ηγεσία της γείτονος χώρας.
Λένε πως ένας λαός για να μπορέσει να πορευθεί στο παρόν και το μέλλον, πρέπει να συμφιλιωθεί με το παρελθόν του, με τις σκοτεινές πτυχές της Ιστορίας του. Και τέτοιες πτυχές έχουν όλοι οι λαοί, όλα τα έθνη του κόσμου κι αν κάτι οφείλουν να πράξουν τα κράτη και οι πολιτικές ηγεσίες πέρα από γιορτές εθνικού μεγαλείου, θα πρέπει να αφουγκραστούν τις παλιές πληγές και να αποδεχτούν λάθη κι εγκλήματα που διέπραξαν οι πρόγονοί τους. Έτσι θα αποτινάξουν από πάνω τους την ντροπή και τις ενοχές και θα κοιτάξουν μπροστά.
Η ιστορία ξεκινά από το Μαρντίν, της Νοτιοανατολικής Τουρκίας, το 1916. Η τουρκική αστυνομία αρχίζει να συλλαμβάνει τους Αρμενίους, ανάμεσα στους οποίους είναι κι ένας νεαρός σιδεράς, ο Ναζαρέτ Μανουγκιάν. Μέσα από την ιστορία του Μανουγκιάν, ενός άνδρα με δύο δίδυμες κόρες, ο Ακίν εξιστορεί τη συστηματική σφαγή, τη γενοκτονία που το τουρκικό κράτος αρνείται να αποδεχτεί και σχεδόν την αποσιωπά ως ιστορικό γεγονός. Ο Ναζαρέτ αφού αποχωρίζεται με βίαιο τρόπο από την οικογένειά του, επιστρατεύεται μαζί με άλλους ομοεθνείς του και εργάζεται κάτω από άθλιες κι απάνθρωπες συνθήκες στην κατασκευή δρόμων. Αφού σώζεται σαν από θαύμα από μια ομαδική εκτέλεση μαθαίνει πως οι δικοί του δολοφονήθηκαν από τις ορδές του οθωμανικού στρατού και των ατάκτων. Με κόπους φτάνει στο Χαλέπι, μαθαίνει πως οι κόρες του είναι ζωντανές και τις αναζητά στη Συρία, το Λίβανο, την Κούβα και τις ΗΠΑ. Σε αυτή την οδύσσειά, συναντά πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, αγνούς και καλόκαρδους, αλλά και την αγριότητα του πολέμου προσωποποιημένη.
Ο Φατίχ Ακίν μετά από τις χαμηλού προφίλ ταινίες του επιλέγει να στραφεί προς μια κινηματογραφική υπερπαραγωγή η οποία αγγίζει την τελειότητα. Με εξαιρετική δουλειά στα σκηνικά και τα κουστούμια, ώστε να αναπαριστάται με πιστότητα η εποχή, σκηνοθετεί μια σκληρή και συγκινητική ταινία με την οποία ακολουθεί την οδύσσεια ενός ανθρώπου, μένοντας πιστός στα ιστορικά γεγονότα. Κατά τη γνώμη μου όμως, αναλώνεται μέσα στις βδαιδαλώδεις απαιτήσεις της υπερπαραγωγής, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στο ταξίδι αναζήτησης του ήρωά του, κρατώντας μια υπαινικτική προσέγγιση απέναντι στην Ιστορία. Όμως μέσα από την προσωπική τραγωδία του Μανουγκιάν, ο Ακίν καταγράφει με ανάγλυφο τρόπο τη Γενοκτονία δείχνοντας το πως ένα τεράστιο δράμα αποτελείται από χιλιάδες μικρά προσωπικά δράματα.
Ένας ταλαντούχος αλλά και τολμηρός σκηνοθέτης σε μια ταινία η οποία μπήγει το μαχαίρι στο κόκκαλο και συγκλονίζει με την ειλικρινή προσέγγιση μιας ιστορικής πληγής που αιμορραγεί ακόμη και ύστερα από 100 χρόνια.
ΤΙΜΠΟΥΚΤΟΥ
TIMBUKTU
Σκηνοθεσία: Αμπντεραμάν Σισακό
Πρωταγωνιστούν: Ιμπραήμ Αχμέντ, Τούλου Κίκι, Αμπέλ Τζάφρι
Η ταινία η οποία έκλεψε την παράσταση στην 40η απονομή των Βραβείων Σεζάρ, κερδίζοντας 7 συνολικά διακρίσεις, (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, μουσικής, φωτογραφίας, ήχου και μοντάζ) σκηνοθετημένη από έναν Μαυριτανό, μας μεταφέρει στη Μαύρη Ήπειρο και αφηγείται
μια ιστορία τρόμου σε ένα ισλαμικό καθεστώς. Χρονικά τοποθετεί τα όσα συμβαίνουν την περίοδο 2012-2013, όταν μια οργάνωση φανατικών ισλαμιστών, στα πρότυπα της Αλ Κάιντα, κατέλαβε το Βόρειο Μάλι και εφάρμοσε το νόμο της σαρία. Στο Τιμπουκτού, την εξωτική αυτή πόλη της αφρικανικής χώρας, τα χρώματα και οι μουσικές έχουν αντικατασταθεί από το σκοτάδι και τη σιωπή. Οι γυναίκες έχουν γίνει σκιές, ο τρόμος κυριαρχεί. Εκεί ζει ο Κιντάν με τη γυναίκα του, Σατίμα, ένα ζευγάρι βοσκών Τουαρέγκ με τα δυο τους παιδιά, την Τόγια και τον Ισάν. Μετά από ένα ατυχές περιστατικό, ο Κιντάν θα βρεθεί αντιμέτωπος με την καινούρια δικαιοσύνη, με τον ισλαμικό νόμο και την αυθαίρετη και σκληρή εφαρμογή του. Λέει ο Σισακό: «Ο δυτικός τύπος μιλάει πολύ για τους ομήρους που έχουν απαχθεί επειδή οι όμηροι είναι και οι ίδιοι Δυτικοί. Δεν μιλάνε για τις γυναίκες στην αγορά που υποχρεώνονται να φοράνε γάντια, αλλά αντιστέκονται. Δεν μιλάνε για τα αγόρια που παίζουν ποδόσφαιρο. Μιλάμε περισσότερο για στρατούς, ενώ οι άνθρωποι που αγωνίζονται και μάχονται σε καθημερινή βάση μένουν στην αφάνεια».
ΟΧΘΕΣ
RIVERBANKS
Σκηνοθεσία: Πάνος Καρκανεβάτος
Πρωταγωνιστούν: Ανδρέας Κωνσταντίνου, Έλενα Μαυρίδου, Λεβέντ Ουζουμτζού, Γιάννης Καλατζόπουλος, Έκτoρας Καλούδης, Ταξιάρχης Χάνος, Θανάσςη Ταταύλαλης, Σίμος Τσακίρης, Κίμωνας Κουρής, Έφη Δρόσου, Τίμος Παπαδόπουλος, Ελένη Θυμιοπούλου
Μετά από κάμποσο καιρό επανέρχεται με τη νέα του ταινία ένας από του πιο αξιόλογους έλληνες σκηνοθέτες, ο Πάνος Καρκλανεβάτος, ο οποίος συνέγραψε το σενάριο μαζί με έναν από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους συγγραφείες, τον Ισίδωρο Ζουργό.
Πρόκειται για μια ταινία για τα «σύνορα» με την πραγματική αλλά και με τη συμβολική τους έννοια. Ένα θέμα λεπτό που ο σκηνοθέτης χειρίζεται με τόλμη. Το τοπίο είναι οι όχθες ενός ποταμού. Εκεί που συναντιέται η Ιστορία με τους ανθρώπους, εκεί που διασταυρώνονται και χωρίζονται ζωές, εκεί που τα πάντα ισορροπούν σε ένα σχοινί. Μια ερωτική ιστορία σε ένα σημείο του χάρτη στο οποίο αποτυπώνεται η μεταναστευτική κρίση της εποχής μας.
Τα πρόσωπα: Ο Γιάννης, ένας ναρκαλιευτής που γητεύει το Κακό. Η Χρύσα, μια νέα γυναίκα η οποία βοηθά τα παιδιά των εξαθλιωμένων να περνούν το ποτάμι. Μια γυναίκα που έχει να θρέψει τον πατέρα της, τον αδελφό της, το μωρό της, τη Μυρτώ, καρπό βίαιου έρωτα. Πατέρας της μικρής είναι ο Λέβο, ο βασιλιά ςτης όχθης, ένας πολεμιστής ακαθόριστης εθνικότητας. Ο Γιάννης συναντάει τη Χρύσα, οι συμμορίες εκδικούνται, ο Λέβο θυσιάζεται.
Η ταινία είναι συμπαραγωγή της Ελλάδας με τη Γερμανία και την Τουρκία και έχει γυριστεί στη Βόρεια Ελλάδα και την Κωνσταντινούπολη.
ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗΣ
NIGHTCRAWLER
Σκηνοθεσία: Νταν Γκίλροϊ
Πρωταγωνιστούν: Τζέικ Τζίλενχαλ, Ρενέ Ρούσο, Μπιλ Πάξτον, Ριζ Άχμεντ
Ο Λου Μπλουμ ψάχνει απελπισμένος για δουλειά, ώσπου ανακαλύπτει τον “υπόγειο” και εφήμερο κόσμο του αστυνομικού ρεπορτάζ στο Λος Άντζελες. Σύντομα μετατρέπεται σε έναν αμφιβόλου ηθικής δημοσιογράφο που θα κάνει τα πάντα για την αποκλειστικότητα.
Συνεργάζεται με ένα τηλεοπτικό συνεργείο, με το οποίο καταγράφει ατυχήματα, πυρκαγιές και φόνους. Εκεί γνωρίζεται με τη Νίνα, η οποία ξέρει τη δουλειά και αναλαμβάνει να τη μάθει και στο Λου. Όμως το συνεχές κυνήγι της τηλεθέασης, το κυνήγι της επιτυχίας –διάβαζε «αμερικάνικο όνειρο»- τον οδηγεί σε δρόμους όπου η αποκλειστικότητα κονταροχτυπιέται με την ηθική.
Ένα δυνατό θρίλερ με φόντο το νυχτερινό υπόκοσμο του Λος Άντζελες.
Κι αν ενδιαφέρεστε να μάθετε, σε τι πιστεύει αυτός ο άνθρωπος, Ο Λου Μπλουμ, ιδού τα λόγια του: “Ξέρω ότι η σημερινή επαγγελματική κουλτούρα δεν έχει να κάνει πια με την πίστη και τη συνέπεια που έδειχνε κάποιος σε μια συγκεκριμένη δουλειά, όπως συνέβαινε στις προηγούμενες γενιές. Αυτό που πιστεύω κύριε, είναι ότι τα καλά πράγματα έρχονται σε αυτούς που πραγματικά δουλεύουν πολύ και ότι καλοί άνθρωποι σαν κι εσένα, οι οποίοι φθάνουν στην κορυφή, δεν έπεσαν εκεί από τον ουρανό. Το μότο μου είναι το εξής: Αν θες να κερδίσεις το λαχείο, θα πρέπει να βγάλεις λεφτά για να μπορείς να αγοράσεις το λαχνό.»
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
SUR LE CHEMIN DE L’ECOLE
Σκηνοθεσία: Πασκάλ Πλισόν
Πρωταγωνιστούν: Τζάκσον Σεκόνγκ, Σαλόμ Σεκόνγκ, Σαμιουέλ Τζ. Έσθερ, Γκάμπριελ Τζ. Έσθερ
Ο 11χρονος Τζάκσον ξυπνά καθημερινά στις 5:30 για να περπατήσει, μαζί με τη μικρότερη αδερφή του, πάνω από 15 χιλιόμετρα άγριας φύσης στην Κένυα, αποφεύγοντας τις επιθέσεις ελεφάντων. Ο Καρλίτο, καβάλα στο άλογό του και παρέα με τη δική του αδελφή, διασχίζουν πετρώδεις κοιλάδες και λόφους της Παταγονίας. Στο Μαρόκο, η Ζαχίρα και η παρέα της ανεβοκατεβαίνουν βουνά, ενώ ο Σάμουελ βασίζεται στον νεαρότερο αδερφό του για να σπρώξει την αυτοσχέδια αναπηρική του καρέκλα μέσα από κατεστραμμένους δρόμους και βάλτους της Ινδίας.
Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ στο οποίο οι τέσσερις μικροί πρωταγωνιστές αγωνίζονται εναντίον κάθε δυσκολίας για να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον μέσω της μόρφωσης.
ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑ
MATRIARCHY
Σκηνοθεσία: Νίκος Κορνήλιος
60 Γυναίκες. 7 Μέρες. Ένας κόσμος. Ένα καταφύγιο γυναικών απειλείται με κατεδάφιση. 60 γυναίκες διαφορετικών ηλικιών, εθνικοτήτων και κοινωνικών προελεύσεων συγκεντρώνονται για να το προστατεύσουν, επιχειρώντας να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους στον κόσμο σήμερα. Την ημέρα συζητούν και συγκρούονται, τη νύχτα χαλαρώνουν και εκφράζονται, χορεύουν και εξομολογούνται.
Μια ταινία διάρκειας 160 λεπτών, που μας δίνει την ευκαρία να ακούσουμε τις γυναίκες αυτές να μιλούν από τη δική τους πλευρά για την πολιτική, τη σεξουαλικότητα, την κοινωνία, τις σχέσεις, τη μητρότητα, την εργασία.
Ο σκηνοθέτης Νίκος Κορνήλιος, σημειώνει: «Αυτό που ονομάζουμε ‘πολιτισμός’, είναι ένας έμφυλος πολιτισμός, ο πολιτισμός της τεστοστερόνης. Αν μετά από χιλιετίες ανδρικής επικυριαρχίας, οι γυναίκες χαράξουν το δικό τους αποτύπωμα, βρουν το δικό τους λόγο, το δικό τους τρόπο να κάνουν τα πράγματα, είτε για την κοινωνική ζωή, είτε για τη σχέση με το σώμα και τις επιθυμίες του, ένας άλλος τρόπος ύπαρξης πάνω στον πλανήτη είναι δυνατός. Μόνο με την εκθήλυνση του πολιτισμού μπορεί να υπάρξει μια κοινή ζωή που δεν θα τη χαρακτηρίζει η βία: με την έλευση της ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑΣ. Κι αν ακούγεται ουτοπικό δεν είναι παρά το σενάριο μιας ταινίας».
FOCUS
Σκηνοθεσία: Γκλεν Φικάρα, Τζον Ρέκουα
Πρωταγωνιστούν: Γουίλ Σμιθ, Μάργκοτ Ρόμπι, Ροντρίγκο Σαντόρο, Μπι Ντι Γουόνγκ
Ο Νίκι Σπέρτσον, είναι ένας έμπειρος απατεώνας ο οποίος εκπαιδεύει στην τέχνη του τη νεαρά, Τζες. Στη σχέση τους μπαίνει ρτι συναίσθημα αλλά αυτό θα οδηγήσει στην απομάκρυνσή τους. Μετά από 3 χρόνια θα συναντηθούν ως ανταγωνιστές στο Μπουένος Άιρες. Κοινός τους στόχος, ένας δισεκατομμυριούχος που οργανώνει αγώνες αυτοκινήτων.
ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ
A MOST VIOLENT YEAR
Σκηνοθεσία: Τζ. Σ. Τσάντορ
Πρωταγωνιστούν: Τζέσικα Τσάστεϊν, Όσκαρ Άιζακ, Ντέιβιντ Ογιέλο
Ο Έιμπελ και η γυναίκα του, Άννα έχουν μια επιχείρηση την οποία προσπαθούν να διασώσουν. Βρισκόμαστε στη Νέα Υόρκη το 1981, μια χρονιά που η βία έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο με το έγκλημα να μαίνεται γύρω τους, δίνουν το δικό τους αγώνα.