Η Ταινιοθήκη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 στο αφιέρωμα Δεσμώτες του ιλίγγου (με ήρωες που καταλαμβάνονται από υπέρμετρες, παραισθητικές φαντασιώσεις) προβάλλει πάντα με ελεύθερη είσοδο στον πεζόδρομο της Αγγελάκη 14 τη Δευτέρα 17 Αυγούστου στις 21:00 τις Μπανάνες (Bananas, έγχρωμο, ΗΠΑ, 1971, διάρκεια 82’ ) του Γούντι Άλεν σε σενάριο δικό του. Πρωταγωνιστεί ο ίδιος.
Η ταινία είναι μια ευγενική προσφορά- χορηγία της New Star και του κ. Βελισάριου Κοσυβάκη.
Η συνδιοργάνωση και καλλιτεχνική επιμέλεια γίνονται από το ΚΕΜΕΣ. Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, ενώ στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό. Στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη ανάλυση του Αμερικανού κριτικού Τζον Πούτσιο.
Το προς συζήτηση θέμα στο λαϊκό πανεπιστήμιο για τον κινηματογράφο θα είναι Οι λαβιρυνθώδεις αναζητήσεις του Γούντι Άλεν.
Ο βασικός ήρωας φλερτάρει ανεπιτυχώς μια φοιτήτρια τη Νάνσι,. Στην απελπισία του φεύγει για τη Λατινική Αμερική σε μια φανταστική χώρα, της οποίας γίνεται τελικά ηγέτης.
Ντελιριακή κωμωδία πολλών επιπέδων όπου ο Γούντι Άλεν σατιρίζει τόσο τις δικές του ερωτικές νευρώσεις όσο και τα κινήματα της Λατινικής Αμερικής με στιλ αποσπασματικό ως πικρό σχόλιο.
Η κριτική ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:
«Ένας δικτάτορας της Νότιας Αμερικής στη μικρή φανταστική χώρα του Σαν Μάρκος πρόκειται να δολοφονηθεί και η εκπομπή «Wide World of Sports» του ABC είναι έτοιμη να καλύψει καρέ-καρέ το συμβάν. Αφού πέφτουν οι πυροβολισμοί, ο δημοσιογράφος Χάουαρντ Κόσελ παίρνει συνέντευξη απ’ τον ετοιμοθάνατο πρόεδρο, καθώς είναι στα τελευταία του και βγάζει επιθανάτιες κραυγές πόνου: «Λοιπόν..» λέει ο Χάουαρντ, ενώ ο Πρόεδρος δυσκολεύεται να συνεχίσει, «σαφώς είστε αναστατωμένος…».
Ο Γούντι Άλεν υποδύεται τον Φίλντιν Μέλις, έναν τύπο που δουλεύει ως δοκιμαστής προϊόντων, ρόλος που του δίνει την απεριόριστη δυνατότητα να εμπλακεί σε ένα πλήθος καταστάσεων. Η βασική έγνοια του Μέλις, αν και επιδιώκει να φλερτάρει ανεπιτυχώς γυναίκες, είναι η Νάνσι, μια φοιτήτρια κατά μία έννοια και πολιτική ακτιβίστρια κατά κύριο λόγο. Αυτός την ερωτεύεται, αυτή πάλι όχι! Φτάνοντας σε απόγνωση, αποφασίζει να πάει στη Νότια Αμερική και να συνταχθεί με τους αντάρτες στο Σαν Μάρκος. Η διαφυγή στη Νότια Αμερική δίνει στον Άλεν τη δυνατότητα να εντάξει περισσότερα κωμικά στοιχεία, καθώς προσπαθεί να ασκηθεί μαζί με τους στρατιώτες και να εξασκηθεί στον ανταρτοπόλεμο της ζούγκλας. Ένα περιστατικό που περιλαμβάνει την αντιμετώπιση ενός δαγκώματος από φίδι είναι εξαιρετικά διασκεδαστικό.
Σατιρίζοντας τον Φιντέλ Κάστρο στην Κούβα, όταν οι αντάρτες κέρδισαν την επανάσταση, δείχνει τον αρχηγό τους να παραλογίζεται από την εξουσία και να ανακηρύσσει τον εαυτό του ως το νέο δικτάτορα. Απαιτεί οι κάτοικοι να αλλάζουν εσώρουχα κάθε μια ώρα και επιβάλλει με νόμο να τα φοράνε πάνω απ’ τα ρούχα. Οι αντάρτες αποφασίζουν ότι πρέπει να αλλάξουν ηγέτη και στη θέση του βάζουν τον Μέλις, ο οποίος πηγαίνει πίσω στις ΗΠΑ, για να ζητήσει οικονομική βοήθεια για τη χώρα και συναντά ξανά την Νάνσι, η οποία τον ερωτεύεται λόγω του νέου του αξιώματος. Η ταινία τελειώνει με τον γάμο του Φίλντιν και της Νάνσι και την τηλεοπτική προβολή της τελετής από την εκπομπή «Wide World of Sports». Ο δημοσιογράφος Κόσελ εμφανίζεται ξανά στην κρεβατοκάμαρα του ζευγαριού κάνοντας απευθείας σχολιασμό θα λέγαμε!
Η έμπνευση για την ταινία «Μπανάνες» λέγεται ότι ήταν κυρίως οι Αδελφοί Μαρξ και εντοπίζουμε μια ακόμα αναφορά στον Χάρπο, όταν ο Φίλντιν βρίσκει έναν αρπιστή στη ντουλάπα του. Άλλες επιρροές φαίνεται να έχει απ’ το περιοδικό «MAD», σίγουρα από τις ταινίες του «Ροζ Πάνθηρα» και από την τηλεοπτική εκπομπή του Έρνι Κόβατς.
Αν και είναι αισθητά σε μεγαλύτερο βαθμό ανώτερη σκηνοθετικά από την πρώτη του ταινία, σε πολλές σκηνές σκοπίμως χρησιμοποιεί αυτοσχεδιαστικά στοιχεία και οι ηθοποιοί μοιάζουν να λένε αυθόρμητα τις ατάκες κατά τη διάρκεια της ταινίας. Αυτό προσφέρει πολλά στην ασύνδετη, λιτή μορφή της ταινίας. Ο Άλεν εντάσσει επίσης, όπως και στις μετέπειτα ταινίες του, ανέκδοτα για Εβραίους, όταν ο Πρόεδρος του Σαν Μάρκος ζητάει βοήθεια από την Αμερική εναντίον των επαναστατών και αντί να πάρει την CIA παίρνει την UJA, την Εβραϊκή Ένωση Προσφύγων, γεγονός με κωμικές προεκτάσεις!
Με τη ζωντανή, χορευτική Λατινοαμερικάνικου ρυθμού μουσική του Μάρβιν Χάμλις και με μία σύντομη εμφάνιση του Σιλβέστερ Σταλόνε (πριν να γίνει γνωστός απ’ το ROCKY) σαν ένας καταχθόνιος κακοποιός, οι «Μπανάνες» είναι μια σύντομη, αλλά ανεπανάληπτα ξεκαρδιστική ταινία».
ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΙΣ ΜΠΑΝΑΝΕΣ
Εξάλλου, 10 λόγοι για να μην χάσετε τις Μπανάνες είναι:
1. Για την επικαιρότητα της ταινίας για την εποχή που γυρίστηκε.
2. Για τα διαχρονικά μηνύματά της παρά την ηλικία των 45 περίπου χρόνων της
3. Για την ανάλυση των σεξουαλικών νευρώσεων
4. Για την ειρωνεία για τα στερεότυπα και το στάνταρ συμπεριφορών
5. Για τις παντοτινές, οικονομικές σχέσεις στις υπό εξάρτηση χώρες
6. Για τη σάτιρα των δομών των χωρών της Λατινικής Αμερικής
7. Για την εκπληκτική μεταμφίεση του Γούντι Άλεν
8. Για το λειτουργικό αποσπασματικό τρόπο γραφής
9. Για τις αναφορές στο στιλ των αδελφών Μαρξ
10. Για το πικρό σχόλιο πίσω από τη γελοιογραφία και τη σάτιρα
Υ.Γ. Την επόμενη Δευτέρα 24 Αυγούστου η Ταινιοθήκη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 γιορτάζει την προβολή 100 ταινιών παρουσιάζοντας επετειακά σε αναπαλαιωμένη κόπια το αριστούργημα του Μουρνάου Νοσφεράτου (1922).