Σπουδαία νίκη κατήγαγαν οι μαχητές του νεραντζιού, αφού υποχρέωσαν τον Γιώργο Νταλάρα να διακόψει τις λεγόμενες συναυλίες αλληλεγγύης. Λίγο τα νεράντζια, λίγο τα κηπευτικά, λίγο τα γιούχα και τα αντιμνημονιακά γαλλικά, υποχρεώθηκε τελικώς ο καλλιτέχνης να μαζέψει τους μουσικούς, τα όργανα και τις ασφαλώς ύποπτες προθέσεις του και να πάει στο σπίτι του. Για να κάνει παρέα στη σύζυγό του, η οποία ως γνωστόν υπερψήφισε το Μνημόνιο.
Τι έκανε όμως ο Νταλάρας, ποιο ήταν το ατόπημα και το σφάλμα του; Πρώτον, δεν έχει ταχθεί ως όφειλε ρητά και κατηγορηματικά κατά του Μνημονίου. Δεύτερον, δεν προσέδωσε το ορθό πολιτικό νόημα στις συναυλίες του, οι οποίες μάλλον καλλιτεχνική φιλανθρωπία παρά κοινωνική αλληλεγγύη εξέπεμπαν, κατά τη γνώμη των μαχητών του νεραντζιού τουλάχιστον. Και, τρίτον, είναι γενικώς αχώνευτος, όπως έχει πει και επιβεβαιώσει τόσο ο Πανούσης, όσο και άλλοι αντικειμενικοί παρατηρητές.
Κατά τα άλλα φυσικά τραγουδούσε και υπήρχε δυστυχώς κόσμος που πήγαινε στις συναυλίες χωρίς να αντιληφθεί το πραγματικό τους νόημα, πιστεύοντας ότι με λίγο Νταλάρα θα ξεχάσει τα βάσανά του, γιατί ως γνωστόν το τραγούδι παίζει και ένα ρόλο παρηγορητικό. Πράγμα φυσικά που δεν μπορεί να επιτρέπεται σε μια εποχή που το Μνημόνιο δυναστεύει τη ζωή μας, η Άννα Νταλάρα το ψηφίζει και ο Γιώργος Νταλάρας το κάνει γαργάρα και το παίζει φιλάνθρωπος και ελεήμων. Ας φάει τα νεράντζια του να μάθει.
Μετά την πρώτη αυτή νίκη θα πρέπει ίσως οι μαχητές του νεραντζιού να επεκτείνουν τις δράσεις τους και σε άλλους τομείς και πρόσωπα. Υπάρχουν συγγραφείς με θολή στάση απέναντι στο Μνημόνιο για παράδειγμα -ίσως πρέπον είναι να καούν τα βιβλία τους. Υπάρχουν πανεπιστημιακοί που υποκύπτουν στο προξενιό της Άννας -ίσως θα πρέπει να τους απαγορευτεί η είσοδος στις σχολές και να τους αφαιρεθεί το δικαίωμα του λόγου. Υπάρχουν καλλιτέχνες εν γένει που δεν μας τα λένε καλά -είναι δυνατόν να εκθέτουν έργα και να ομιλούν; Δεν αξίζουν και σ’ αυτούς τα νεράντζια τους;
Λένε βέβαια διάφοροι πως η μέθοδος του νεραντζιού και άλλα τέτοια φρούτα είναι κληροδότημα της μαύρης Δεξιάς. Ότι δεν μπορούμε να καταδιώκουμε καλλιτέχνες επειδή δεν μας αρέσουν οι απόψεις τους. Ας λένε. Παίρνει από λόγια το νεράντζι;
Πηγή: Αυγή